Wie voerde de aanval op het vliegveld ‘T4’ bij Homs uit?
De Amerikanen spraken tegen dat zij het waren, nadat Syrië in een reflex dat land aanwees als de dader van die aanslag. Sommigen speculeerden op Frankrijk. Maar volgens de Russen waren het opnieuw de Israëli’s. Naar verluidt lichtte Israël vooraf hun Amerikaanse vrienden in. Het zit Israël niet lekker dat hun Salafistisch vrienden in Syrië overal de aftocht blazen. De precieze relatie tussen Israël, Saoedi Arabië, en een hele keur aan Salafisten en Jihadisten die in Syrië het ‘vuile werk’ opknappen, blijft onduidelijk. Vertegenwoordigers van de Israëlische regering prijzen met enige regelmaat het Saoedische staatshoofd. En invloedrijke Saoedische ‘commentatoren’ hebben tegenwoordig regelmatig vriendelijke woorden voor het prachtige voorbeeld dat Israël stelt in de wereld.
Hoe ver de verwevenheid van die twee veruit zwaarst bewapende, en meest agressieve landen in de regio gaat, is onduidelijk. Beide landen trekken zich niets aan van het ‘Internationaal Recht’, en zijn beslist niet vies van terreur, en duistere machtsspelletjes. Dat laatste is voor sommigen een reden om te veronderstellen dat het een ‘Verbond’ is dat gesmeed is in de ‘Hel’, en dat er een eind aan komt zodra ze elkaar niet meer nodig hebben. Zelf houd ik mijn twijfels, omdat ik de indruk heb dat die landen uiteindelijk meer met elkaar gemeen hebben dan je zou denken. Althans, in de huidige constellatie, met de huidige machthebbers in die landen.
Voor de praktijk maakt het niet uit of het vijanden zijn die doen alsof ze vrienden zijn. Of dat het vrienden zijn die doen of ze vijanden zijn. Waar ze hoe dan ook allebei een broertje aan dood hebben, dat zijn Shiieten, en seculiere regimes. In het bijzonder waar Shiieten en seculiere regimes aan de touwtjes trekken in landen die olie of gas bezitten, of grond die Israël en Saoedi Arabië claimen voor hun pijpleidingen. Maar vlak dat broederlijke religieuze aspect niet uit. ‘Uitverkoren’ zijn schept een band. De Amerikanen bungelen er een beetje bij, als overwegend Christelijk land. Maar ook daar leeft het ‘Exceptioneel’ zijn erg. En bovendien leveren de Amerikanen het geld en de wapens.
In het begin van de rotzooi in het Midden-Oosten, Noord-Afrika en elders, volgend op ‘9/11’, probeerde ik nog wel onderscheid te maken tussen die drie landen. Er waren al meteen merkwaardige verbanden. De in het oog springende pogingen van de regering Bush om zowel Saoedi’s als Israëli’s die waren ‘opgevallen’ te helpen buiten beeld te blijven. Die ‘Geheime Annex’ van dat officiële ‘Rapport’, op grond waarvan binnenkort een rechtszaak in de VS start tegen de Saoedische Staat. De Saoedische machthebber heeft recent toegegeven dat zijn land terreur heeft gesteund, in hetzelfde interview waarin hij de Staat Israël bewierookt. En iedereen weet hoe Al Qaida tot leven werd gewekt in Afghanistan, als een samenwerkingsverband tussen de Verenigde Staten, en de Saoedi’s.
Het maken van een onderscheid tussen die drie landen op geostrategisch gebied is in feite zinloos. Als ze tegengestelde belangen lijken te hebben, dan is dat uiteindelijk altijd slechts ’schone schijn’, of een exercitie in ‘PR’ voor het thuispubliek. In praktische zin zijn ze met elkaar vergroeid via 'Wallstreet', de wapenproductie, en de 'surveillance-industrie'. En met die Salafistisch, Jihadistische organisaties die als ‘voetvolk’ het vuile werk opknappen. Als je het zo ziet, dan wordt het ook minder frustrerend dat al die pogingen om vrede te brengen in de gebieden waar zij ‘actief’ zijn maar niet van de grond komen. Het is hun allergrootste angst, dat op enig moment in de wereld de vrede uitbreekt. ‘Bad for Business!’
Naar het zich laat aanzien voegt de Verenigde Staten zich vandaag of morgen bij hun vrienden, en organiseert het een eigen ‘feestje’ met raketten, bommen, moord en doodslag. Waarom? Gewoon, omdat wij ze laten begaan. De ‘Bully’ op het schoolplein heeft ook geen reden nodig om iemand in elkaar te rammen. Waarom? Omdat het kán. Er zit geen geostrategische gedachte, of plan achter. Het is geen gemakzucht, of kortzichtigheid. Het is een soort collectieve gekte zoals in de Nazi-tijd. ‘Van het padje’.
Zo nu en dan valt er ergens bij een politicus, na jarenlang ploeteren en proberen, het ‘kwartje’. De Chinezen en de Russen, en Iran, proberen tegen de verdrukking in een alternatieve ‘Rule Based’ wereld op te bouwen. In ons deel van de wereld lukt het nog steeds om de bevolking wijs te maken dat ‘Rules’ staan voor ‘Dictatoriaal’. Wij hechten aan het sprookje van de ‘maakbare’ wereld, waarin de afspraken van gisteren vandaag niet meer meetellen. Waarin je in volle vrijheid een land totaal plat kunt gooien, en complete volkeren hun welvaart en veiligheid af kunt pakken, zolang je maar zegt dat je het doet om hen te ‘bevrijden’.
Wie voerde die aanval uit op dat vliegveld in Syrië? U en ik. Althans, militairen die druk zijn met het ‘bevrijden’ van mensen die nog denken dat ze afspraken moeten maken, en die ook moeten naleven. Zo ‘Sixties…….!’