Waar doen ze 't van?
Een lobbygroep die pleit voor een minimumprijs voor alcohol haalde daarmee het nieuws. Het betreft 'STAP'. De officiële naam is 'Nederlands Instituut voor Alcoholbeleid'. Eén van de vele actiegroepen die Nederland rijk is, die zich tot doel hebben gesteld de taak van de ouders over te nemen, teneinde 'eenheidsworst' te produceren. De volgende stap naar de Heilstaat.
Nog niet zo lang geleden was het gebruikelijk dat de ouders zorg droegen voor de opvoeding van hun kinderen, en de verantwoordelijkheid hadden voor hun gedrag. Dat systeem was gratis. Dus daar moest verandering in komen, om de 'service-economie' meer ruimte te geven. De teneur was dat je met 'straffen' niks bereikte, en dat je beter een 'goed gesprek' kon hebben met je kinderen.
Veel kinderen hadden daar voldoende aan. Maar dat waren als regel dezelfde kinderen die daarvoor ook al geen straf nodig hadden om zich te houden aan de richtlijnen van hun ouders. Richtlijnen die overigens niet homogeen waren, maar 'Darwinistisch' divers, met als grens een 'overheid-op-afstand', die pas ingreep als er sprake was van overlast. En dat dan ook deed op een wijze die indruk maakte.
Met 'ouders-op-afstand' en een 'overheid-op-afstand' bleek dat de jongeren, en volwassenen, die lak hadden aan 'goede gesprekken', steeds meer voor overlast zorgden. Massale vechtpartijen tijdens voetbalwedstrijden en andere massa-evenementen werden gaandeweg de norm. En jongeren werden steeds vaker volledig in coma afgeleverd bij ziekenhuizen. Waarna therapeuten via 'goede gesprekken' probeerden het tij te keren. Dat alles kostte de gemeenschap steeds meer geld.
Daarnaast nam de ergernis in de maatschappij geleidelijk aan steeds verder toe. Statistieken vertelden de burger dat er niks aan de hand was, en dat hun leefomgeving steeds beter en veiliger werd. Maar niet op zondag naar het stadion. En als je kind verzeild raakte op een 'dance- of schoolfeest' mocht je hopen dat de 'goede gesprekken' hun werk hadden gedaan, en er niet één of andere gek het pad van je zoon of dochter kruiste die iets in hun drankje deed, of die 'high' van de 'gedoogde' middelen, al dan niet in combinatie met voorgeschreven 'dope' in de strijd tegen ADHD en depressies, 'rare dingen' deed.
Die 'irrationele angsten' van burgers voedden de roep om méér overheid, en daar sluit 'STAP' naadloos bij aan. Niet geheel toevallig, overigens. Want 'STAP' ontvangt geen subsidie, maar krijgt 'opdrachten' van uiteenlopende overheidsinstellingen, waarvoor ze goed betaald worden, zodat ze een professionele organisatie kunnen onderhouden, die een website in de lucht heeft, en congressen en conferenties organiseert, waar 'service-gerichte' instellingen elkaar ontmoeten, en de bal toespelen.
De vraag die voorop moet staan, is of het gaat werken, zo'n 'minimumprijs'?
Dat hangt er natuurlijk vanaf wat precies het doel is. Ouders vroeger hadden maar één doel, en dat was voorkomen dat hun zoon of dochter overlast veroorzaakte, en/of zichzelf iets aandeed waar ze later verschrikkelijk veel spijt van zouden hebben. De ene ouder legde daarbij de nadruk op de schade die zou kunnen ontstaan door 'overmatig' gebruik van geestverruimende middelen, of in een 'roes' dingen doen die vergaande consequenties zouden hebben voor het latere leven. De andere ouder gunde zoon of dochter juist 'ervaringen' waar ze mogelijk anders spijt van zouden krijgen als ze die kansen hadden laten lopen. 'Darwin' in optima forma.
'Sociale Darwinisten' zitten anders in elkaar. Die bedenken een 'One-Size-Fits-All' oplossing. In de meeste gevallen vermoedelijk met de allerbeste bedoelingen, er vanuit gaande dat iedereen in de wereld hetzelfde is als zij. Of anders gelukkiger zal zijn als ze gedwongen worden net zo te zijn, en te leven, als zij. Maar daarnaast zijn er zonder meer de cynici, die ook wel zien dat het zo niet werkt, maar zich realiseren dat de problemen die ze op die manier zelf creëren hen weer volop werk oplevert.
Het invoeren van een 'minimumprijs' is een straf voor iedereen, omdat sommigen zich te buiten gaan. Als kind had ik al een enorme minachting voor docenten die dat soort fratsen uithaalden, en de 'hele klas' lieten nablijven, omdat er enkelen zaten te klieren. Zo hoopten ze dat de benadeelden hun klierende klasgenoten zouden bidden en smeken om zich in het vervolg te gedragen. 'The Beatings Will Continue, Until Morale Improves!'
Hoewel er mensen zijn die dat het 'Ei-van-Columbus' vinden, ervaren de meeste mensen het als het ultieme onrecht, en een minachting voor hun vrijheid en individualiteit. Ik behoor zeker tot die laatste groep. Elke vezel in mijn lichaam verzet zich ertegen. Vandaar dit stukje. Maar er is meer.
Zoals gezegd is er voldoende empirisch bewijs dat het ophogen van de prijs niet alleen geen effect heeft, maar bovendien leidt tot crimineel gedrag. Het stelen van die 'kostbaarheden', of geld en bezittingen van ouders en 'derden' om een eerder juist aantrekkelijker 'luxe' te kunnen proeven. En alsof dat nog niet genoeg is, blijkt ook steeds weer dat de overheid uiteindelijk 'uitzonderingen' maakt voor mensen die simpelweg verslaafd raken. Uiteenlopende 'hulpprogramma's' opzet, op kosten van de belasting- en premiebetaler, 'opvang' en 'gebruikersruimte' regelt en de 'methadon-bus' voor laat rijden.
De liberale/libertaire oplossing van 'vroeger', waarbij de 'overheid-op-afstand' bleef, met simpele 'digitale' instructies die bepaalden waar de grenzen lagen in de 'gemeenschappelijke ruimte', en ouders en het volwassen individu verantwoordelijk waren voor de kinderen, en hun leven in de 'particuliere' omgeving, bevalt mij beter. En is, in mijn ogen, ook 'toekomstbestendiger'.