Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Staart

De 'Kunst van het Oorlogvoeren' werd in de vijfde eeuw voor Christus geschreven door een Chinese 'generaal', Sun Tzu.

 

In hoofdstuk dertien gaat het over de inzet van 'spionnen', en hoe ze te beheersen. Dat laatste is in ons deel van de wereld een beetje uit de hand gelopen. Daar zijn talloze oorzaken voor. Voor een deel kun je verwijzen naar de spectaculaire groei van zuiver commerciële organisaties, die als werkgever aantrekkelijk zijn voor mensen die uitgerangeerd zijn bij hun oorspronkelijke werkgever, deze of gene overheid. Of daar domweg meer kunnen verdienen. Terwijl de overheden zelf ook steeds meer gebruik zijn gaan maken van 'verzelfstandigde' eenheden, omdat het hen de mogelijkheid biedt te ontkennen als een operatie de mist in gaat, zodat er geen politieke 'koppen' hoeven te rollen.

 

Het was niet wat Sun Tzu aanbeval. En het is niet moeilijk om in te zien waarom dat geen verstandige insteek is, als het landsbelang voorop staat. Want enige commerciële toko gaat niet voor het landsbelang, maar voor het belang van de partij met de 'diepste zakken'. De gigantische puinhoop die we nu kennen als 'RussiaGate', waarbij liefst twee geprivatiseerde Britse spionnenclubs betrokken waren. Met 'Orbis Business Intelligence' van Christopher Steele, werkend in opdracht van Hillary en 'Never Trumpers' in de 'Republikeinse Partij', met formele opdrachten van het Amerikaanse 'Fusion GPS' aan de ene kant, en 'Cambridge Analytica', onderdeel van de 'SCL Group', met de 'onaanraakbare' Alexander Nix aan het roer, die nauw samenwerkt met Erik Prince, de oprichter van het privé-leger 'Blackwater', dat voor de Amerikanen de 'smerige klusjes' opknapt in al die oorlogen die ze deze eeuw gestart zijn.

 

Sun Tzu zou er hoofdschuddend naar hebben staan kijken. In het bijzonder omdat we in ons deel van de wereld van alles ook meteen een 'Oorlog' maken. De 'War on Poverty', de 'War on Drugs', de 'War on Crime', de 'War on Terror', de 'Cyber-War', de 'Prijs-oorlog', de 'Handelsoorlogen', waaronder de 'Shadow War' om de technologische suprematie in de wereld te winnen. En dan zie je in elke schaduw een vijand die je moet verslaan, bij voorkeur door hem of haar 'buiten gevecht' te stellen. Jezelf als de aanstichter van een oorlog profileren verkoopt niet lekker, dus heb je propagandisten nodig die het verkopen als een 'gerechtvaardigde verdediging'. Scheepsladingen boeken van 'insiders', en een stortvloed aan artikelen in kranten en tijdschriften, en 'gecertificeerde on-line publicaties' die de strijd ondersteunen, en de moed erin houden als het tegenzit, zijn een integraal onderdeel van iedere moderne oorlogsstrategie.

 

In mijn bijdrage van gisteren probeerde ik u ervan te overtuigen dat een wereld vol 'verkopers', als consequentie van politieke keuzes in het verleden, omdat een 'service economie' lucratiever zou zijn dan 'dom produceren', stelde ik al dat je met zo'n club aan de leiding beter geen oorlog uit kunt lokken. Die amorele, op effectbejag geilende, slechts in geld verdienen geïnteresseerde karikatuur van de mens, is keigoed in het 'hitsen', 'haten', en het vinden van wegen om u knollen voor citroenen te verkopen, en het smeden van 'gelegenheidsvriendschappen'. Maar ze zijn volledig losgeweekt van de realiteit. 'Oorlog' is een concept dat hen op het lijf geschreven is. Het is een valide excuus om alle morele en ethische begrenzingen te laten voor wat ze zijn, en de feiten te 'spinnen' om de vijand een hak te zetten. 

 

Wat cruciaal is, voor het goede begrip, is dat u onderkent dat die 'verkopers' van 'Oorlog' weliswaar amoreel zijn, en onethisch, op het moment dat ze druk zijn met verkopen, maar slechts een handjevol is echt compleet gewetenloos. De rest ziet zichzelf als een mens met 'goede bedoelingen', die in de beroepsuitoefening echter worden weggedrukt door de noodzaak éérst de 'Oorlog' te winnen. Wat ze niet beseffen, is dat aan de overige voorwaarden niet is voldaan om die oorlog te winnen. Dat begint er al mee dat het gros van die oorlogen niet te winnen zijn, omdat volkomen onduidelijk is wanneer de overwinning uitgeroepen kan worden. Dat geldt in het bijzonder voor oorlogen tegen begrippen als 'Armoede', 'Drugs' of 'Terreur'. Dat zijn per definitie oorlogen met een open einde, en ook nog eens sterk afhankelijk van de definitie die men hanteert. Is een man die zonder scrupules een aantal willekeurige mensen in Birmingham neersteekt een 'terrorist'? Of is hij 'verward'? Maar wat het nóg gevaarlijker maakt, is dat er geen duidelijke eindverantwoordelijke is, en zelfs geen nationale staat waarvoor men het strijdperk betreedt. 

 

Die schizofrenie is in ons deel van de wereld nu zo ver gevorderd, dat velen overdag 'Warrior' zijn, om bij thuiskomst in de huid van een compleet ander mens te kruipen. Dat kan zo ver gaan, dat ze in hun privé-leven bang zijn voor de mens die ze 'professioneel' zijn. Dat hou je lange tijd vol, in oorlogstijd, zolang je jezelf wijsmaakt dat het een kwestie is van 'Eten, of Gegeten worden'. Maar op het moment dat het besef doorbreekt dat de medemensen die jij al die tijd voor de 'vijand' hield, jou geen kwaad doen, terwijl je 'vrienden' een levensgevaarlijke bedreiging voor jou vormen, treedt er kortsluiting op in je hoofd, en is de kans groot dat je een overweldigende behoefte voelt om je, 'professioneel' en privé, af te reageren. In zijn manifestatie is dat een explosie van 'zelfhaat'. De klacht en de tranen van iemand die zich realiseert vele jaren, en kostbare uren niet veel meer te hebben gedaan dan achter de eigen staart aan rennen. Dat lot gun ik niemand. Het is niet altijd makkelijk om tevergeefs te waarschuwen, maar dat verlies is eenvoudiger te verwerken dan het besef dat je de verkeerde keuzes maakte. Al helemaal als het ook nog eens niks opleverde in materiële zin. 

 

De enige manier om overeind te blijven als de 'zelfhaat' je op de hielen zit, is jezelf wijs te maken dat het allemaal maar een 'spelletje' is. Dat het niets om het lijf heeft. Een wereldomspannende 'competitie' voor verveelde 'varkens' die het volgevreten leven tenminste nog een beetje spannend maken. In zo'n cynisch universum mag Assange niet klagen, want spanning genoeg! En waarom zou je je verantwoordelijk voelen als je in het verleden gretig uit zijn ruif hebt staan vreten, maar hem nu, in opdracht van 'hogerhand', vertrapt en beschimpt, zoals 'iedereen' hoort te doen, in deze 'Oorlog'?

Go Back

Comment