Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Spannend

De machtsovername in Venezuela zit in een impasse. 

 

Het is niet eenvoudig om een goed beeld te krijgen van de situatie, waar de meeste 'bronnen' benadrukken dat het in het land overal kommer en kwel is, en er dan ineens weer iemand in dat land zelf een kijkje gaat nemen, en met een heel ander beeld naar buiten komt. Mijn persoonlijke bronnen in dat land, via een familieband, behoorden tot de 'gegoede burgerij' in Venezuela, en waren altijd al fel gekant tegen Chavez, en Maduro. De meesten behoren al langer tot de 'diaspora', maar ze hebben contacten met de 'achterblijvers', die steen en been klagen, en ondersteuning krijgen van hun familie in het buitenland. In het bijzonder om reizen naar andere landen mogelijk te maken, of in andere landen spullen te kopen waar men gewend aan was, nu de Venezuelaanse munt buiten dat land weinig meer waard is.

 

Rond de hele kwestie wordt ijverig gebouwd aan een compleet oeuvre van artikelen die beloven ons te vertellen wat de 'échte' redenen zijn voor deze ontwikkeling. Maar ik houd het op olie. Wat echter niet wegneemt dat al die andere argumenten die voorbij komen als regel wel een kern van waarheid bevatten. Zo zijn er commentatoren die wijzen op het 'racistische' element. Interessant omdat het een kijkje in de 'Regime-Change'-keuken biedt, en het een predictie inhoudt voor het vervolg, als de VS zouden besluiten het land met geweld te 'bevrijden', in analogie met Irak, Libië en Syrië. Maar dat aspect van die raciale tegenstelling is niet meer dan een stuk gereedschap. Net als de economische sancties, en de grootschalige monetaire manipulatie die het hele proces begeleiden, en aan deze poging tot een machtsgreep vooraf gingen. Ook in andere landen die op het wensenlijstje van 'Washington' (NAVO) prijken wakkert men doelbewust etnische en religieuze tegenstellingen aan voor dat doel. 

 

Het hele geostrategische 'spel', tussen 'Washington' (NAVO) en het Chinees/Russische blok, met bezorgdheid over 'invloedssferen', is in deze context ook een afgeleide van olie. En ja, de dreiging dat 'Citgo', die in de Verenigde Staten het overgrote deel van de raffinaderijen beheert waar de 'zware' olie uit Venezuela wordt verwerkt tot 'consumentenproducten', in handen zou vallen van Rosneft als Venezuela failliet zou gaan door de Amerikaanse sancties, is daarin een argument. Net als de beslissing van Maduro om weg te stappen van die Amerikaanse 'markt' als reactie op die sancties, en de focus te verleggen naar de Chinese 'markt'. Maar dat is een stap die Venezuela niet van harte zet. Die Chinese 'markt' is nogal ver weg, wat de concurrentiepositie van Venezuela als olieboer niet ten goede komt. 

 

Zelfs de kortste weg van Venezuela naar China, via het Panamakanaal, is een eind varen. En Panama is effectief Amerikaans grondgebied, sinds Bush Sr. er de hand op legde. En het 'Nicaragua Canal' dat een Chinees alternatief had moeten worden, komt er (voorlopig) niet. Daarnaast is 'Washington' druk in de weer om ook Nicaragua te 'verblijden' met een 'stroman' uit de CIA-koker, en China heeft de macht niet om 'Washington' effectief te neutraliseren in dat gebeid. Terwijl Nederland de raffinaderij op Curaçao buiten bereik houdt, nu de Verenigde Staten de opbrengsten van alle olie aan 'hun mannetje' wil geven, en Nederland dat 'mannetje' erkent als president, tegen alle adviezen van rechtsgeleerden in. 

 

De beste analyse van de weg die naar deze ontknoping leidde, en hoe nu verder, vond ik HIER. Het schetst geen rooskleurig beeld van de nabije toekomst van Venezuela. Maar het land heeft uiteraard potentie. En niet alleen als olieboer. Buitenlandse schuldeisers, Rusland en China, zouden Maduro de das omdoen als ze stipte betaling van de aflossing en rente op openstaande schulden zouden eisen, terwijl 'Washington' en 'Londen' al het geld en goud dat Venezuela bij Amerikaans en Britse banken heeft geparkeerd wegsluizen naar 'hun mannetje' Guaidó. 

 

Dat 'mannetje' probeert de Russen en Chinezen op hun gemak te stellen, door hen te beloven dat hij, eenmaal in Caracas op de presidentiële troon gehesen, de legale verplichtingen van Venezuela na zal komen. Als hij dat serieus zou menen, zou hij kunnen beginnen met 'Washington' en 'Londen' sommeren om geld/goud over te maken naar China en Rusland, vanuit de (formeel) voor hem bevroren rekeningen, om aan de betalingsverplichtingen van zijn land te voldoen, en zo te onderstrepen dat het hem ernst is. Maar dat is uiteraard niet alleen een illusie, maar 'Washington' en 'Londen' zouden snel klaar zijn met 'hun mannetje'. Daarbij is 'hun mannetje' hoe dan ook niet meer dan een 'tussenpaus'. Het 'volkse gezicht' waarachter een extreem rechtse, racistische 'Hidalgo'-realiteit schuil gaat. 

 

Dat maakt dit op papier een lastige kwestie voor 'linksleunende' Europese en Amerikaanse media. Die steunen in meerderheid de olie-imperialistische, anti-sociale en racistisch geïnspireerde coup. Terwijl 'populistische' buitenbeentjes als de 'Vijf-Sterren-Beweging' in Italië voor de trein gaan liggen. Ook Macron, die het in eigen land aanzienlijk lastiger heeft met de 'Gele Hesjes' dan je uit de berichten in de media af zou leiden, met in het hele land volop mensen die een 'Geel Hesje' achter de voorruit van hun auto hebben liggen als blijk van solidariteit, zou zich toch achter de oren moeten krabben. Hoezo kan iemand in een disfunctioneel parlement de gekozen president afzetten? Stel je voor dat Marine Le Pen zichzelf morgen tot president van Frankrijk uitroept, omdat Macron er een zooitje van maakt? Onmiddellijk gevolgd door erkenning vanuit 'Moskou' en 'Beijing'? Is dit wel een koers die we als 'Europa' willen varen? Ik niet in elk geval. Ik vind het leven zo al spannend genoeg……

Go Back

Comment