Wat ging er mis in 1971?
De link hierboven verwijst naar een website die is opgezet door een financiële dienstverlener, maar de verzamelde statistieken zijn ronduit fascinerend. We hebben het over het naderende einde van de oorlog in Zuid-Oost Azië (Vietnam). Het had schofterig veel geld gekost. En mensenlevens. De druk op de Amerikaanse Dollar, toen nog gekoppeld aan het goud, werd zó groot, dat Nixon moest besluiten de 'goudstandaard' los te laten.
Daarvoor in de plaats kwam korte tijd later, de koppeling aan het 'Zwarte Goud', de olie, door afspraken met de OPEC-landen. Die gingen akkoord met het Amerikaanse voorstel om olie alleen te verkopen in ruil voor Amerikaanse Dollars, waardoor die munt de 'wereldhandelsmunt' werd, omdat olie een essentiële grondstof was. Daarnaast zetten Nixon en Kissinger nog een stap met verstrekkende gevolgen, en dat was de beslissing om van China de 'fabriek voor het westen' te maken, ook om Japan en Duitsland, die de oorlog hadden verloren, maar de vrede leken te gaan winnen, in toom te houden. Daarnaast speelde mee dat de geostrategen in de Verenigde Staten beducht waren voor een Russisch-Chinese as, en door China in de armen te sluiten, en Rusland (de Sovjet-Unie) te verketteren, werd die ontwikkeling geblokkeerd. Voor zo lang als het duurde.
Als je kijkt naar de grafiek waarin de ontwikkeling van de zorgkosten staat weergegeven, het laatste staatje in de reeks, zie je ook wat de consequentie was van die voornoemde keuzes. Wat explosief toenam, was de ballast van 'administratie', in de breedste zin van het woord. Dat zijn niet alleen de bestuurders en de verzekeraars, maar het hele circus van 'deskundigen', 'influencers', juristen en gesubsidieerde actieplatforms met of zonder medische achtergrond, maar wel een last die wordt weggeschreven onder het kopje 'zorg', als regel nadat politici er hun handtekening onder hadden gezet. Goed voor de werkgelegenheid.
Voor u, als lezers van dit blog, is dat geen revelatie. We hebben hele sectoren 'uitgebouwd' en gelegitimeerd met scholing en diploma's, terwijl we het geld dat er voor nodig was leenden van toekomstige generaties. Ook in Europa, al kwam het bij ons in die vorm later op gang. Het is belangrijk om daarbij op te merken dat we het niet over een sociaal stelsel hebben, maar over het inrichten van een nep-economie. Sterker nog, zeker ook in ons eigen Nederland, ging die uitbouw van de nep-economie hand in hand met het afbreken van de sociale voorzieningen. En nog altijd is het geluid dat opklinkt uit de Volksvertegenwoordiging dat we mensen aan het werk moeten zien te houden.
Niks mis met werken voor je geld, maar als het niet nuttig is, is het geen werk, maar bezigheidstherapie. En in een samenleving waar we dat 'hobbyen' gaan verwarren met klassieke economische activiteit, kun je er op wachten dat het mis loopt. In het bijzonder als je creatief moet boekhouden om het geld te 'vinden' voor al die activiteit. Niet slechts om de hobbyisten zelf te betalen, maar ook de eigen structuren die ze weer achter zich aan slepen voor supervisie, de kantoorruimte, het vervoer en de kunstmatig opgeklopte vraag. En waar het vangnet van het sociale stelsel werd uitgekleed om de nep-economie te kunnen bekostigen, zitten we nu met een levensgroot probleem.
Het ontrafelen van dat vlechtwerk is nagenoeg ondoenlijk, omdat zelfs mensen die wéten dat ze een 'BullShit'-baan hebben nergens op terug kunnen vallen. En als ze hun kont tegen de krib gooien om te bewijzen dat we niet zonder hen kunnen, blijkt al snel dat de samenleving is doortrokken van een perfide solidariteit, omdat velen gewend zijn geraakt aan een dienst of product dat ze niet echt nodig hebben, maar waar ze menen recht op te hebben.
Geheel los van wat covid nou is, en hoe gevaarlijk het is, zien we hoe het beleid tot een implosie van de nep-economie leidt, terwijl het ook grote delen van de échte economie achter zich aan dreigt te slepen. Dat laatste niet alleen door een imploderende vraag, maar ook omdat politici liever nep redden, dan écht. Liever geld uitgeven aan kunst, de inhuur van 'influencers', of de aanschaf van onrendabel materieel dat voortvloeit uit hun 'klimaatdoelstellingen', dan zorgen voor de bedrijven die het geld verdienen. Is dat opzet?
In het programma 'Goede Morgen Nederland' was volksvertegenwoordiger Sjoerd Sjoerdsma te gast, omdat het politieke proces rond de 'MH-17' weer verder gaat. Politiek proces, omdat de verdachten honderd procent zeker niet degenen zijn die op de 'VUUR!'-knop drukten, en ook niet verantwoordelijk waren voor de beslissing dat vliegtuig gewoon over een oorlogsgebied te laten vliegen waar vliegtuigen op grote hoogte ook gevaar liepen. Maar voordat dat onderwerp ter sprake kwam, mocht Sjoerdsma nog even zijn visie geven op hoe wij als Nederland om moeten gaan met Rusland. In zijn beleving dienen we jongeren uit Rusland, alsmede kunstenaars en 'wetenschappers', hier in ons land te fêteren, in de hoop dat ze dan beseffen dat het in hun eigen land alleen maar gaat over écht werk, en kosten die voor de baten uitgaan, terwijl je het geld beter op kunt branden vóór je het verdiend hebt. Nederland dat zich met de binnenlandse politiek in Rusland bemoeit, waar andersom wel over wordt geklaagd, maar dat is alleen om een excuus te hebben om je eigen perfide intenties en goudgeld vretende projecten te legitimeren voor de 'Bühne'. In mijn optiek hebben we het over een wanhoopspoging, want hier is het geld voor dat soort fratsen eerder op dan dat de Russen genoeg krijgen van Poetin, zo komt het mij voor. Zoals ook die bemoeienis met Syrië nou niet echt veel oplevert, afgezien van tienduizenden vluchtelingen. Een ware snoepwinkel voor niet-productieve sectoren binnen de maatschappij, die 'lekker bezig' blijven, dat wel.
Toch geloof ik niet dat die Sjoerdsma echt een doortrapte cynicus is. Hij schiet alleen verschrikkelijk tekort door een gebrekkige educatie, die hem, en velen met hem, heeft voorbereid op een 'leven zonder grenzen'. U vraagt, en wij draaien. En als het mis gaat, zoals met vlucht 'MH-17', kán het niet jouw verantwoordelijkheid zijn. Want je had goede bedoelingen met je steun aan die rechts extremistische coup in Oekraïne. Echt waar! Vraag maar aan mijn vader en moeder. Minder coulant ben ik over alle pogingen in westerse media, en zeker ook de Nederlandse, om de grond bouwrijp te maken voor censuur. In NRC hadden ze 'Russische invloed' tot thema verheven in de krant van dinsdag. Als 'bewijs' werd aangehaald dat een Nederlandse auteur had bedacht dat MH-17 door een storm uit de lucht was komen vallen, maar omdat een Russische journalist die het proces in Nederland volgt het had verwerkt in een boek, en die journalist slechts zes stappen verwijderd was van Poetin, terwijl ook een 'alternatieve krant' in Nederland het had opgepikt, wordt het tijd voor censuur om Poetin buiten ons verhaal te houden, dat ook het enige verhaal is. En dat laten ze dan een obscure VVD-politicus zeggen, die ze om 'commentaar' vragen op hun 'berichtgeving'. Dan is elke integriteit die je van een krant mag verwachten weg, en wordt het knap gevaarlijk.
Voor mij is dat er één 'uit het boekje', waar NRC haar naam voor leent. Een veiligheidsdienst laat iemand infilteren in een groep die twijfelt aan het officiële verhaal. Die man of vrouw lanceert vervolgens een krankzinnige verklaring die eenvoudig bewijsbaar valt af te serveren. En vervolgens zet je via 'bevriende journalisten' de hele groep weg als 'complot denkers'. Dat die techniek anno 2020 nog wordt ingezet, geeft mij het gevoel dat er iemand in de snoepwinkel nattigheid voelt.
Bij het zien van een artikel en een bijbehorende video over een proef met een mechanische robot-hond, hoor je de maker van dat filmpje uitroepen dat die robot zo 'Cute' is. Dat vangt het sentiment in onze nep-wereld perfect, als u het mij vraagt. Laten we zeggen dat ik zomaar het idee heb dat dergelijke robots niet worden ontwikkeld als gezellige huisdieren. En het zou beter zijn als we de afgelopen decennia meer hadden geïnvesteerd in scholing die zelfstandig denken de sporen had gegeven, inplaats van het uitvergroten van onze meest primitieve sentimenten en impulsen, met vader en moeder op de achterhand om onze luier te verschonen bij een ongelukje.
Dus wat ging er mis in 1971? Dat mag je niet vragen aan mensen die toen nog niet eens geboren waren. Maar zij zijn het wel die aan de eind van het gelag met de rekening worden geconfronteerd, en 'Big Brother' met zijn hond die hen dwingt om af te wassen als ze niet kunnen betalen.