Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Singulariteit

In discussies over automatisering stuit ik op veel ongeloof, als ik een toekomst schets waarin 'werk' zoals wij dat nu kennen, als bron van inkomsten, feitelijk niet meer bestaat.

De belangrijkste reden daarvoor, zo komt het mij voor, is dat mensen grote moeite hebben met ontwikkelingen die niet lineair verlopen, maar exponentieel. Iets waar Ray Kurzweil, waar ik in vorige bijdragen naar verwees, zijn lezers ook al opmerkzaam op maakte. Het is die lastige kwestie die het mooist wordt beschreven in de parabel over Sessa ebn Daher. Die vroeg aan koning Sheram een beloning van één graankorrel op het eerste veld van een schaakbord. Twee korrels op het tweede veld. En zo steeds een verdubbeling per veld, tot elk veld gebruikt was.

Exponentiële groei van de vaardigheden van 'machines' begint redelijk bescheiden, en ziet er dan al behoorlijk spectaculair uit. Velen herinneren zich nog wel de 'eerste GSM'. Of hun 'Commodore 64'. En we lachen wat af als we herinneringen ophalen aan ons enthousiasme over die vindingen. Dat was twintig jaar geleden. De eerste IPhone was zes jaar geleden. Google-Glass is nu.

De mogelijkheden namen in korte tijd spectaclair toe, en tegelijk werd 'verouderde' technologie spectaculair goedkoper. Voorbij de 'Technologische Singulariteit', zoals dat wel genoemd wordt, wordt alles 'vloeibaar'. Dat wil zeggen, dat niet met zekerheid te zeggen is hoe de wereld er uit zal gaan zien, nadat de 'machine' op ieder terrein superieur is aan de 'basis-mens', waar het de kwaliteiten betreft die nodig zijn om goederen en diensten te bedenken, ontwikkelen, produceren en transporteren.

Vrij associërenende computers, werkend met spraakherkenning, aangesloten op het internet, en in staat om via een spraakgenerator te communiceren met mensen, zijn nu nog 'gimmicks' (video). En we lezen allemaal over 'drones', maar de tijd is niet ver meer waarin die menselijke 'operator' ook is vervangen door een computer. Terwijl op het gebied van de 'miniaturisering' ook razendsnel vorderingen worden gemaakt, mede door steeds energiezuiniger oplossingen.

Dit alles is niet noodzakelijk een bedreiging voor de mens. Maar 'virussen' en problemen met het afschermen van de technologie, waardoor kwaadwillenden de controle over kunnen nemen, of onbedoeld de 'blauwdrukken' voor destructieve 'machines' in handen kunnen krijgen, is op zich nog wel iets om de 'kriebels' van te krijgen! Het betreft hier geen kinderspeelgoed.

In een wereld waarin 'geld' geen representatie meer is voor geleverde arbeid, maar louter nog een verzameling 'enen' en 'nullen' op een computerscherm, waarmee wordt weergegeven hoeveel 'credits' iemand heeft, waarmee hij/zij zich rechten verwerft, terwijl 'machines' al het werk doen, is het onvermijdelijk zo, dat er twee doorslaggevende elementen bepalend zullen zijn voor onze toekomst.

De mate van collectiviteit. En de toegang tot grondstoffen.

In onze 'Westerse' wereld is dat aspect van die 'collectiviteit' niet bijster goed ontwikkeld. Sterker nog, 'competitie' wordt aangemoedigd, en wie afvalt heeft dat aan zichzelf te wijten. Indien u meent dat dat juist erg gezond is, moet u zich realiseren dat de eigenaren van het 'machinepark' het passeren van dat moment van de 'Technologische Singulariteit', bar weinig emplooi hebben voor de huidige 'hofhouding', bestaande uit regelneven, vergadertijgers, jargonpoetsers, rapportenschrijvers, pratende-hoofden, netwerkers, economen, hulpverleners, toezichthouders, gepensioneerden, militairen, politici en noem maar op. Kortom: U.

Derhalve is het zaak, dat we als collectief eigenaar worden van dat 'machinepark'. Maar om dat te realiseren is meer nodig dan een goed georganiseerde belastingdienst, en slimme juristen. Daarbij zal die toekomst nu nog onvoorstelbare nieuwe uitdagingen op gaan leveren, als steeds meer functies van het menselijke lichaam 'gemechaniseerd' kunnen worden, waardoor we langer en langer leven. Ruimte-kolonisatie wordt dan minder een 'kostbaar avontuur', en meer noodzaak om de overpopulatie op aarde het hoofd te bieden. Wie daarin louter 'science-fiction' ziet, moet nog even terug naar dat schaakbord en die graankorrels. Of ziet u liever dat dat 'collectieve' er hoe dan ook niet van komt, en dat we elkaar de tent uit vechten om een plaatsje in de overblijvende 'hofhouding'?

Go Back

Comment