Rutte solliciteert vrij openlijk naar de functie van 'Secretaris Generaal' van de NAVO, zo is mijn indruk.
Al veel langer stellen commentatoren zichzelf de vraag waar de oud-Unilever medewerker, die premier van Nederland werd, heen zou willen. In verscheidene commentaren werd gesuggereerd dat hij een hoge functie in de EU zou ambiëren. Maar Rutte minacht en wantrouwt de EU, zo is mijn indruk. De interpretatie van de 'Churchill-lezing' die hij hield in Zürich, als overduidelijk pro-Europa, deel ik geenszins.
Het is niet onredelijk om te zeggen dat Rutte net zo pro-Europa is als Winston Churchill. Hij ziet er een springplank in om Rusland onder de voet te lopen. Rutte laat geen gelegenheid onbenut om zijn 'Atlantische' geloofsbrieven te etaleren. En zijn pleidooi om sancties tegen andere landen op te kunnen leggen met instemming van een 'simpele meerderheid' is voor mij het bewijs dat hij aanstuurt op een breuk in de EU, waarbij het oorlogszuchtige deel het op welvaart gerichte deel onder de voet loopt.
Het klinkt zelfs uitgesproken 'democratisch', om genoegen te nemen met een 'simpele meerderheid'. Maar de EU kent geen evenredige vertegenwoordiging. En er is geen haar op Rutte's hoofd die in zou stemmen met een Europees referendum over de vraag of de sanctie-oorlogen tegen Rusland, Syrië, Venezuela en andere landen de juiste weg is, en zich dan neer te leggen bij een simpele meerderheid. Zie Nederland. Rutte heeft helemaal niks met democratie in de klassieke betekenis van het woord, en hij heeft volkomen lak aan 'Internationale Regelgeving' en de daarin vastgelegde status van 'soevereine' landen. Waar nodig laat hij een hoogleraar een kattebelletje schrijven om hem het recht te geven Syrië te bombarderen, en Al Qaida te helpen, samen met zijn 'Atlantische' vrienden.
Wie echt cynisch is, zou zelfs kunnen zeggen dat zijn recente 'slippertje' voor een volle zaal, en de draaiende camera's, over zijn verlangen om er 'op los te slaan' en 'relschoppers' persoonlijk in elkaar te rossen, onderdeel is van die sollicitatieprocedure waarvan ik hem verdenk. Daarbij wil ik ook nog wel zo ver gaan er op te wijzen dat zo'n overstap niet geheel ontbloot is van eigenbelang, waar ik er vrij zeker van ben dat de NAVO exact weet wat er met vlucht MH-17 is gebeurd, en waarom sommige landen hun luchtvaartmaatschappijen waarschuwden om dat luchtruim te mijden, en anderen niet.
Zijn kwetsbaarheid op dat punt maakt hem voor de NAVO ook de ideale kandidaat. Een plooibare, chantabele 'mooiprater', die niet gehuwd is, en daardoor niet in de negatieve geur staat van 'typisch man', waar de organisatie tegenwoordig graag pronkt met haar 'moderne' inzichten over de uitwisselbaarheid van mannen en vrouwen als 'kanonnenvoer'. Daarbij hoeft de 'Angelsaksische' NAVO-organisatie niet bang te zijn dat Rutte de wapenindustrie in die landen in de steek laat.
Voor Rutte is het geen enkel probleem als er op 'Atlantisch' topniveau wordt besloten dat een democratisch gekozen regering, of staatshoofd, het veld dient te ruimen. Of als er ergens een soeverein land moet worden veranderd in een rokende sintel. Met 'zijn' marinehelikopter stond hij al op het strand in Libië nog vóór het formele startschot was gegeven voor die 'Regime-Change' operatie.
Dat Rutte wel naar 'Brussel' wil, maar dan naar het exhibitionistische, 'Alien-Space-Ship'-NAVO-hoofdkwartier, en niet naar het 'Brussel' van de EU, is op dit moment uiteraard pure speculatie. Maar ik begrijp niet goed hoe commentatoren een oproep zoals vervat in de 'Churchill-lezing', in een niet-EU-land, verwijzend naar een uitgesproken Britse politicus met bedenkelijke opvattingen over een sterk continentaal Europa, op het moment dat de Britten dat Europa de rug toekeren, kunnen beschouwen als een opstapje voor een hoge functie binnen de EU-administratie. Hij stelt daarbij voor dat EU-lidstaten die niet in de pas lopen met de NAVO-sancties die 'Washington' bedenkt van de mat geworsteld moeten worden. NRC, en andere media, haalden eruit dat Rutte zich had geprofileerd als een 'Europe First' kampioen. Maar zo lees ik zijn voordracht niet. Om te beginnen valt 'NATO' om de haverklap in zijn tekst, en wemelt het van de 'Atlantische' liefdesverklaringen. Maar ik mis elk begin van begrip voor een Europese dialoog over de vraag of het wel zo'n goed idee is om in NAVO-verband het voortouw te nemen, inplaats van ons te concentreren op onze missie als economische motor. De macht waar het in Rutte's lezing over gaat, komt uit de mond van een (bij voorkeur) Amerikaans kanon, en als hij hier lijkt te pleiten voor een 'krachtige' EU, dan is dat als rechtmatige erfgenaam van de 'Warparty' na het ogenschijnlijke vertrek van de Verenigde Staten onder Trump. Hij is een verklaard tegenstander van een 'Europees-leger', met Europese wapens, en een Europese leiding.
Dat is een propositie die goed valt in 'Atlantische' kring, maar op weerstand stuit bij een groeiend aantal EU-lidstaten. Daar bij de NAVO kan hij zijn hart ophalen met zijn 'Wille zur Macht'. Maar in de EU is dat een 'heuvel-op' gevecht. Stoltenberg zit er nog tot volgend jaar. Juncker is eerder weg, en ik zie de gemankeerde Frans Timmermans niet in die stoel schuiven. Maar Rutte maakt volgens mij ook niet veel kans, waar de meeste landen ook zagen dat Theresa May hem als een vertrouweling en lobbyist voor de Britse zaak beschouwde, en steevast eerst 'Broeder Mark' belde, of op bezoek ging, voor ze in het 'Brussel-van-de-EU' haar zaak ging bepleiten. Wat een zwakte is in de EU-context post-Brexit, is een kracht in de wereld die NAVO heet.
De toekomst zal het leren.