Af en toe een aanslag, ergens in Europa, wordt meer en meer de 'nieuwe normaal'.
Vanaf de allereerste spectaculaire terreurdaden waren er commentatoren en 'experts' die ons maanden kalm te blijven, en niet onbezonnen te reageren door complete bevolkingsgroepen aan te merken als 'De Vijand'. Wat op zich gezond advies is, in mijn ogen. Zelf droeg ik er ook mijn steentje aan bij. Een attitude die bij mij ingebakken zit, en ook de kop opstak toen het gros van voornoemde commentatoren en 'experts' hysterisch van leer trok tegen 'De Russen', Assad en Gaddafi.
Kalmte bewaren, en het overzicht niet verliezen, is iets volkomen anders dan de apathie die nu over ons neerdaalt waar het terreur betreft. Bij de (voorlopig) laatste, grotendeels mislukte aanslag op een treinstel van de Londense ondergrondse, leidde de zoektocht naar de daders naar twee amper volwassen vluchtelingen, die als minderjarigen vanuit Syrië en Irak naar het Verenigd Koninkrijk waren 'gevlucht', en daar terecht waren gekomen in een opvanghuis waar ze met open armen werden ontvangen.
Het deel van de mondiale samenleving waar 'het westen' deel van uitmaakt, wordt meer en meer gekenmerkt door een gebrek aan 'scrupules'. We doen niet meer aan 'gelijke monniken, gelijke kappen'. Bij elkaar genomen is het imperium dat we vanaf de vroege jaren negentig, na de val van de Sovjet-Unie, op- en uitbouwden één groot experiment in amorele 'RealPolitik'. En wie de transitie heeft gemist, is kwetsbaar. In een aantal gevallen zelfs 'ten dode opgeschreven'. In het bijzonder waar men zich om de tuin laat leiden door nep-passie, valse beloften, en oproepen om ons morele kompas te laten kalibreren om de aansluiting bij de normen en waarden van 'deze tijd' niet te verliezen.
Elk begin van collectiviteit wordt systematisch, en met wortel en tak, uitgeroeid of geprostitueerd ten bate van een Machiavellistische, extreem cynische agenda die geen ander doel dient dan ons te verblinden voor de doelstellingen van onze leiders. Ongeacht of we Christen, Moslim, Jood, Atheïst, blank, zwart, bruin, man, vrouw, jong of oud, homo, lesbisch, transgender, hetero, hoog opgeleid, of te dom om voor de Duvel te dansen zijn.
In mijn perspectief is het oproepen tot het bewaren van kalmte vooral functioneel. Geen exclusieve poging om excessieve reacties te voorkomen, en al helemaal geen poging om mensen tot lethargie te verleiden. Integendeel! Niet overmand door emoties en ongemakkelijke gevoelens verminderen we slechts de kans op te snelle 'conclusies', waar we later spijt van krijgen. Maar tegelijk moeten we, of onze direct verantwoordelijke vertegenwoordigers, professioneel op zoek naar antwoorden. Om te beginnen moeten de daders worden opgespoord, en moet bewijs voor hun schuld worden gevonden. Waarna de zoektocht begint naar het 'waarom'?
Die laatste vraag levert in onze tijd steeds vaker 'verrassende antwoorden' op, die ons eigenlijk niet zouden mógen verrassen. Ondanks alle plechtige beloften van Trump stuurt hij extra militairen naar Afghanistan. Verplaats je nu eens in een Amerikaanse militair die wordt uitgezonden. Wat tref je daar aan? Wat is je taak? Hoe groot is de kans op succes?
Overal waar westerse militairen worden gestationeerd, zien we een fenomeen dat ons decennia geleden al wakker had moeten schudden. Lokale militaire eenheden, en politie, die door 'onze jongens' worden opgeleid, en zich vervolgens ontpoppen als hun ergste vijand. De ene keer blazen ze zichzelf op temidden van de mensen die wij hebben uitgezonden om hen te trainen. De volgende keer openen ze het vuur in een kampement, of liggen ze in hinderlaag langs de route waar patrouilles langskomen, waarbij ze gedetailleerd op de hoogte zijn van de wijze waarop 'onze' militairen dan reageren. Of ze rijden, met hun wapens, direct na het voltooien van hun opleiding, naar de vijand, en sluiten zich bij hen aan. Waar ze dan 'special forces' aantreffen van ons eigen leger.....
Zet dat eens af tegen de zegetochten waarmee bevrijders tegen het eind van de Tweede Wereldoorlog werden binnengehaald. In Irak deden de Amerikanen nog een wanhopige poging om die sfeer op te roepen, door een volledig in scene gezette steunbetuiging te organiseren bij het omver trekken van een standbeeld van Saddam Hoessein, waar 'embedded' journalisten massaal verslag van deden. Maar het was 'fake'. In scene gezet. Een 'photo-opportunity'.
Ook bij dat einde van de Tweede Wereldoorlog waren er burgers in de bevrijde landen die duidelijk niet blij waren. Verraderlijke situaties deden zich toen ook voor. Maar het was nog geen 'Vietnam'. En in Afghanistan, Irak, Libië en Syrië is het nog een héél stuk onveiliger voor 'Onze Jongens'. Waarom leren we daar niks van?
Omdat we niet langer gehinderd worden door 'scrupules'. Of het nou gaat om bankiers die zonder begin van gewetensnood hun eigen klanten de verkeerde kant op sturen, en als door hun toedoen de ganse economie onderuit glijdt glashard de belastingbetaler laten opdraaien voor de schade. Of iemand als George Soros, die complete landen moedwillig de vernieling in helpt voor eigen gewin. En ga zo maar door. Waar je ook kijkt, 'scrupules' zijn iets waar je gebruik van maakt in onze hedendaagse samenleving. Een kwetsbaarheid die bepaalde groepen buitengewoon geschikt maakt om als 'kanonnenvoer' te dienen. Of als kadavers op een sociaal-economisch slachtveld.
Degenen die zich 'kalm' schikken in hun lot, terwijl ze zich concentreren op het volgen van de naald op hun dolgedraaide kompas, als bezetenen op zoek naar hun 'Identiteit', en een passende 'Lifestyle', zijn als 'makke-schapen-op-weg-naar-het-slachthuis'. Zo volledig de weg kwijt, dat ze de man met het kapmes bij het betreden van het slachthuis nog knuffelen. Slechts als je je beperkt tot het oordelen op uiterlijkheden zou je nog tot de conclusie kunnen komen dat ze 'scrupules' kennen. Maar wat bij hen doorgaat voor collectiviteit is er de antithese van.
Zoals ik hier al verschillende malen heb betoogd, en met 'links' naar bewijzen heb laten zien, geldt hetzelfde voor actieve strijders die aanslagen uitvoeren. Wat hun leiders voor ogen staat, is niet identiek aan hetgeen hen motiveert om zich richting slachthuis te begeven. Voor die leiders maakt het niet uit met wie ze zaken doen. De 'Grote Satan', zionisten, opportunistische Sheiks, oligarchen uit Oekraïne, het is hen om het even. Ze controleren hun 'voetvolk' ook niet rechtstreeks. Tal van aanslagen worden wel door hen geclaimd, maar zijn uiteindelijk privé-initiatief.
Als er iets is dat de leiders in ons deel van de wereld verbindt, ook waar ze elkaar formeel bestrijden, dan is dat een behoefte om 'scrupules' uit de vergelijking te halen. 'In Your Face' zetten ze je op het verkeerde been op elk moment dat je denkt dat ze je vriend zijn. Zonder ons zouden ze echter geen kans maken, en daarmee beland ik, na de identificatie van de vraag wie de dader is van een aanslag of immorele daad altijd weer bij de vraag 'waarom'? Hoe kan het dat we er niet in slagen ons morele kompas te stabiliseren? Welke krachten spelen daarbij een rol? En hebben we het dan over kwade opzet van een selecte groep extreem cynische lui die ons bij de teugel hebben? De aloude 'Complot-Theorie'? Of is het een virus dat ons als collectief te pakken heeft?
Mijn verklaring is dan eerder dat virus. Een ziektekiem vergelijkbaar met de 'Zwarte Dood', en andere meer fysieke pathogenen die in de afgelopen eeuwen het menselijke ras op gezette tijden decimeerden, en deze keer onze mentale functies in het vizier heeft, om ons te bewegen tot een vorm van collectieve suïcide. Maar dan zonder dat we zelfs maar beseffen dat we doodziek zijn. Sterker nog, voor onszelf zijn we er eerder van overtuigd dat we op de drempel van de 'totale bevrijding' staan. Niet anders dan de bezetene die met een gelukzalige glimlach aan het koordje van zijn bomvest trekt. Daarbij is het zo bizar, dat we zelf een 'cordon sanitair' optrekken rond landen waar 'scrupules' nog wel volop in de belangstelling staan, en hen accepteren als de landen die 'vooruitgang' in de weg staan.