Opnieuw een hooggeplaatste functionaris van een Amerikaanse geheime dienst die de vuile was buitenhangt, en een sinister beeld schetst van zijn voormalige werkgever.
In zijn beleving bevindt zich boven de 'Deep State' nog een 'Shadow Government' dat aan de touwtjes trekt. Het beeld dat hij schetst voedt de behoefte van mensen die op zoek zijn naar de identiteit van 'Big Brother', en nu wellicht het gevoel hebben weer een stapje dichterbij te zijn gekomen. Terwijl aan de andere kant van het spectrum mensen te hoop lopen tegen lieden die de 'vuile was buiten hangen', die zij zien als 'verraders'.
Daarmee is natuurlijk niet gezegd dat die loyalisten een identiek beeld hebben van de realiteit als degenen die op enig moment besluiten als 'klokkenluider' het volk te informeren over dat wat zij zien als een misstand, of activiteiten in strijd met de wet. Je kunt tevreden voor een bedrijf werken, en denken dat het er allemaal buitengewoon professioneel aan toe gaat, totdat blijkt dat de boekhouding er een puinhoop van heeft gemaakt, of de directie in bed is gekropen met de maffia, en van de ene op de andere dag is het sprookje uit.
Hoe groter het bedrijf, hoe groter de kans dat zich ergens mensen ophouden die oneigenlijke activiteiten ontplooien. Dergelijke 'pockets' binnen een bedrijf opsporen, en neutraliseren, vergt geduld, toewijding, en loyaliteit aan de publieke doelstellingen van het bedrijf. De bedrijfsleiding mag er op geen moment onduidelijkheid over laten bestaan wat het product is. Als dat de productie en verkoop van 'bier' is, maar een afdeling die formeel 'promotie-activiteiten' ontwikkelt, blijkt buiten beeld van de directie te investeren in de exploitatie van bordelen, dan moet daar een eind aan worden gemaakt. En degenen die daar direct verantwoordelijk voor waren binnen het bedrijf dienen ten voorbeeld te worden gesteld, en te worden ontslagen.
Daarbij is het voor iedereen binnen het bedrijf beter als de bedrijfsleiding die oneigenlijke activiteiten op het spoor komt, en dat men het niet ergens in de krant moet lezen. Echter, wil een bedrijfsleiding voorkomen dat het uitmondt in een heksenjacht, dan dienen degenen die onderzoek doen om oneigenlijke activiteiten op het spoor te komen tegelijk wel 'menselijk' te blijven. In kleinere bedrijven zal een directeur/eigenaar zelf de vinger aan de pols houden. Bij multinationals is dat onbegonnen werk. Maar dient de bedrijfsleiding wel een glasheldere koers uit te stippelen, zodat eenieder weet wat er van hem of haar wordt verwacht.
Wanneer gaat het geheid mis?
Als de formele koers die de bedrijfsleiding presenteert aan de werknemers en aandeelhouders niet strookt met wat men wil bereiken. In de wereld van alledag gebeurt dat regelmatig. Vooral met bedrijven die een 'management' hebben dat zich geen 'eigenaar' voelt, en nog niet het begin van enige compassie heeft met het product, of het personeel. En uiteindelijk ook niet met de aandeelhouders, al zal de kloof daar minder breed zijn als het 'management' een deel van de beloning voor hun activiteiten krijgt uitgekeerd in aandelen.
Het concept van de democratie is dat het personeel haar eigen directie kiest, op basis van heldere proposities, en een duidelijke visie op de toekomst. Als die directie is aangetreden, maar er een volledig andere agenda op na blijkt te houden, en het 'bedrijf' gebruikt als vehikel om die geheime doelstellingen te bereiken, zal dat in eerste instantie nog niet direct opvallen. Het personeel heeft de formele organisatie niet om de directie te controleren, anders dan 'vakbonden' of de 'pers' in landen waar journalisten hun maatschappelijke taak nog serieus nemen, en hun publicatie of zender niet is ingekapseld, en onderdeel is van een corrupt systeem.
Waarom ik nou niet geloof in zo'n wereldomvattend complot, met een 'Big Brother' die ergens in het geniep de lijnen uitzet, is dat de ambities van dat soort extreem cynische 'managers' onmogelijk zijn op te lijnen tot één alles overstijgend geheel. We hebben het over mensen die geen 'Schaduw Regering' vormen, maar leven in de schaduw van hun eigen onmetelijke ambities. Die elkaar op een cocktailparty op de schouder slaan, terwijl ze hun 'operatives' twee minuten later instrueren om hun 'vriend' een mes in zijn anus te prikken. Elk begin van loyaliteit aan een bedrijf, land, of toekomstbeeld is hen vreemd.
Waar ze bij hun aantreden nog wel loyale 'cellen' weten op te zetten die, op kosten van de hard werkende mensen die 'bier' maken, tegenstanders uit de weg ruimen, en de structuur opzetten voor de 'Grootse Plannen' van hun 'Leider', buiten beeld van de loyaal ploeterende bierproducenten en de verkooporganisatie, is de kans groot dat die 'cellen' op enig moment doorkrijgen dat ze zelf 'expendable' zijn. Zonder dat ze zicht hebben op een betere wereld voor hen zelf, de mensen die zij liefhebben, of hun nageslacht. Al helemaal als frequente koerswijzigingen, noodzakelijk in een 'Schaduw Wereld' waar de concurrentie (letterlijk!) moordend is, het moorden en de intriges als miltvuur om zich heen grijpen. En de ploeterende bierproducenten lastige vragen gaan stellen. Hoe komt het dat er zo weinig geld over blijft voor nieuwe investeringen? Hoe kan het dat zij inmiddels zijn uitgegroeid tot 'marktleider' door hun noeste arbeid, maar ze jaar in, jaar uit salaris in moeten leveren?
Daarom is mijn stelling dat die groeiende groep 'klokkenluiders' juist bewijzen dat er géén 'Big Brother' is. Maar een wolk eigenmachtig opererende machtswellustelingen die elkaar, als het er op aan komt, het licht in de ogen niet gunnen. Maar wat ze met elkaar gemeen hebben, dat is dat ze voor geen goud uit de 'Schaduw' stappen, en in het volle licht hun ware bedoelingen uit de doeken doen. Alleen al om die reden hebben ze één gedeeld belang: Het controleren van de media, de 'opsporingsautoriteiten', en de 'rechterlijke macht'.
In zo'n constellatie is het zoeken naar 'Big Brother' niet slechts vergeefse moeite, omdat je van het kastje naar de muur rent. Het is zelfs volkomen contra-productief. Voor je het weet leef je zelf in een 'Schaduwwereld' die het volle licht niet kan verdragen. Dat een relatief harmonieuze westerse samenleving, die voor velen in de wereld een lichtend voorbeeld was, nu uiteen valt in een tribale ratjetoe van elkaar op leven en dood bestrijdende 'lifestyle-' en 'identiteit-fetisjisten' is niet het product van een welbewuste keuze op enig alles overstijgend niveau. We hebben ons de kaas van het brood laten snoepen door mensen die geen meerwaarde hadden voor het bedrijf de sleutels van de directiekamer te overhandigen.
Als Julian Assange, vanaf de 'werkvloer', aanbiedt om de lichtschakelaar over te halen, zodat we een beter beeld krijgen van wat zich in de 'Schaduw' afspeelt, is het maar de vraag of de huidige bewoner van het 'Witte Huis', ook zeker niet vies van machtsspelletjes, daar oren naar heeft.