Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Rillingen

De Russen klagen over Amerikaanse 'schijnaanvallen' op Russisch grondgebied, in het gebied van de Zwarte Zee.

 

Het Amerikaanse Pentagon 'verklaart' die aanvallen als een poging om de Russische respons in kaart te kunnen brengen, waarbij wordt geregistreerd welke apparatuur op welk moment actief wordt, op welke frequenties wordt uitgezonden, welke systemen worden ingeschakeld, en wat de strategie is van de onderscheppende straaljagers. Dat zijn klassieke 'Koude Oorlogsspelletjes', die in die vorm niet ongevaarlijk zijn. Als ze verkeerd worden geïnterpreteerd, als een échte aanval, zijn de rapen goed gaar!

 

Het gaat hier om een ander fenomeen dan de regelmatig terugkerende verhalen over 'onderschepte' Russische 'Bear' bommenwerpers boven territoriale wateren, in de buurt van NAVO-landen, die met enige regelmaat in de media terugkeren om de illusie te voeden van een 'dreiging'. Daar zwaaien de piloten vriendelijk naar elkaar. Niet dat die bommenwerpers in een tijd van oorlog geen gevaar opleveren, ook al stammen ze uit de jaren vijftig. Maar in die confrontaties gaat het niet om een gesimuleerde aanval, maar om een patrouillevlucht. Anders is het waar Russische jachtbommenwerpers in de Oostzee op 'ooghoogte' en 'binnen handbereik' over het dek van schepen van de NAVO scheren, die zich te dicht bij de Russische enclave van 'Kronstad' begeven, duizenden kilometers van het eigen Amerikaanse grondgebied. 

 

Wereldwijd zijn de Amerikanen druk met provocaties, en daadwerkelijke aanvallen, of manoevres op vijandelijk gebied in Syrië, waar ze volgens het internationale recht niets te zoeken hebben. Maar goed, het internationale recht is al twintig jaar of langer een dode letter door de 'War on Terror', die door NAVO-landen gezien wordt als een vrijbrief om wereldwijd orde op zaken te stellen met militaire middelen. Naast marteling en vervolging van personen die beschouwd worden als een bedreiging, en dat zijn in toenemende mate niet de terroristen, maar eerder de mensen die aankloppen om te vragen hoe dat nou ook alweer zat met die democratie en die rechtsstaat

 

Trump, vorige week eerst vals beschuldigd van minachting voor de eigen militairen, antwoordde op vragen van een bevriende journaliste dat hij niet weet hoe de militairen over hem denken, maar dat hij meent dat de 'soldaten' op zijn hand zijn, maar dat de generaals in het 'Pentagon' zijn bloed wel kunnen drinken, net als het 'militair industriële complex'. De 'Warparty', dus. Wat mij bij de vraag brengt of Trump die schijnaanvallen op Russisch grondgebied heeft gesanctioneert, of er wellicht zelfs opdracht voor gaf, of dat het 'Pentagon' handelt conform een eigen agenda?

 

Een alternatieve uitleg voor de vreemde chicanes in Trump's beleid, is dat hij op gezette tijden door zijn 'eigen mensen' voor voldongen feiten wordt geplaatst, en dan de keuze heeft daar openlijk afstand van te nemen, of te doen alsof het zijn keuze was. Zeker na het verschijnen van het boek van John Bolton, en de reactie van Trump op dat boek, is het raadzaam om Trump niet te vereenzelvigen met de 'Haviken' om hem heen. Iets dergelijks kun je wellicht ook zeggen over zijn binnenlandse politiek, maar het blijft een lastig te bevatten man, in een lastig te bevatten wereld, waarin een ongeluk in een verdomd klein hoekje zit. 

 

De (doorgaans) genuanceerd 'linkse' website 'Counterpunch' maakt ook overuren met pogingen om te voorkomen dat Trump een tweede termijn krijgt. Patrick Cockburn suggereert daarbij dat 'Links' Trump moet wegzetten als een 'landverrader'. Hij verwijst daarbij naar een verhaal dat zijn vader hem ooit vertelde, over een sheriff die hopeloos achter lag in de peilingen. Die kwam met het 'briljante' idee om het gerucht te verspreiden dat zijn opponent 'het' met varkens deed. Zijn vrienden fronsten de wenkbrauwen, en wezen hem erop dat dat niet waar was. Waarop de kandidaat sheriff zei dat hij dat ook wel wist, 'But let's hear him deny it!' In de beleving van Cockburn is Trump in 2016 op die manier boven komen drijven.

 

Gelet op het 'Steele Dossier', waarin Trump ervan werd beticht zich verlustigd te hebben in 'plasseks' met een stel lichtekooien in een Moskou's hotel, moet mij toch van het hart dat het minimaal van twee kanten kwam. Je kunt verwijzen naar 'Pizza-Gate' als een vergelijkbare 'move', maar de geur van pedoseksualiteit in de omgeving van Hillary is tot nu toe minder absurd, met Bill/Epstein, en Anthony Weiner, de man van Hillary's campagneleider, en actief supporter van de 'LGBT'-agenda. En waar dat de eerste keer niet goed uitpakte, lijkt dat advies van Cockburn deze ronde ook niet echt een 'winner'. Trump heeft, wat dat betreft, een extreem hoog 'Teflon-gehalte'. Ook, denk ik, omdat het hem koud laat. Hij heeft alles al gezien, en gehoord. En wat dat betreft is Biden een stuk kwetsbaarder

 

Maar 'landverraad?' Ook op 'Counterpunch' een interessant stukje over juist dat aspect, waar de auteur juist stelt dat Trump wordt gesteund door mensen die het 'land' niet kwijt willen. En daar zit wel iets in. Het gaat niet, in alle gevallen, om eng nationalisme. Maar een verzet tegen het 'globalisme', dat zoals de auteur schrijft, gesteund wordt door een tamelijk bizarre club supporters, van 'Links' tot 'Rechts' die allemaal afwillen van de 'natiestaat'. In die zin is er dan een overeenkomst met wat Xi en Poetin propageren. Laat iedereen zijn 'eigen ding' doen, binnen de eigen soevereine landsgrenzen, zonder bemoeienis van anderen, en laat de handel ons binden. Ik weet niet of dat het is wat Trump voor ogen staat, want wie weet dat wel? Ik denk echter dat het wel klopt dat zijn aanhang het door die bril ziet. En ook daar, zeker niet met een volstrekt gelijkluidend idee over hoe dat verder concreet ingevuld moet worden. Dus zowel mensen met een 'Klassiek Linkse' kijk op mens en maatschappij, als kiezers met een 'Rechts Nationalistische' droom, en alles daar tussenin. In elk geval overtuig je die groepen niet door Trump van 'landverraad' te beschuldigen. 

 

Dat in dat chaotische land bepaalde lieden met vuur spelen door 'schijnaanvallen' met lange afstands bommenwerpers op Rusland en China uit te voeren, geeft mij de koude rillingen. 

Go Back

Comment