Onmiddellijk na de aankondiging van een overeenkomst tussen Turkije en Rusland over een geweldloze oplossing voor 'Idlib', vielen Israëlische gevechtsvliegtuigen de Syrische havenplaats Latakia aan.
Onduidelijk is of het Franse fregat Auvergne betrokken was bij de aanval, en in welke capaciteit. Een Russisch 'Sigint'-vliegtuig dat op de weg terug was van een patrouille, volgens de berichten, komt tussen de aanvallers en de Syrische luchtverdediging terecht, en wordt geraakt door een raket die bedoeld was voor de Israëlische aanvalsvliegtuigen. Het Russische ministerie van Defensie stelt aanvankelijk dat sprake was van kwade opzet. Het Russische vliegtuig zou zijn gebruikt als een 'Human Shield', naar analogie van de theorie dat vlucht MH-17 gebruikt zou zijn als een 'magneet' om raketten die bedoeld waren voor bommenwerpers weg te trekken.
Poetin reageerde minder vijandig, en spreekt vooralsnog van een tragisch incident. Maar Poetin blijft westerse leiders die openlijk uit zijn op zijn val ook 'vrienden' noemen, dus dat zegt niet zoveel. Tot nu toe heeft Rusland steeds weggekeken van de niet aflatende stroom aanvallen van Israël op doelen in Syrië. Nadat Turkije een Russische jachtbommenwerper die aanvallen had uitgevoerd op Al Qaida/ISIS neerhaalde, incasseerde Rusland dat verlies, en hielden de Russen het bij 'ferme taal'. Dat Erdogan nu desondanks in het 'Russische Kamp' zit, volgens de meeste observatoren, en ondanks het NAVO-lidmaatschap, kwam door een Russische meesterzet, naar het zich laat aanzien. De Russen waarschuwden de Turken dat hun 'Vrienden' op het punt stonden Erdogan middels een militaire coup te verwijderen, wat Erdogan in staat stelde politiek en fysiek te overleven.
Het akkoord met Turkije over Idlib, waardoor een oorlog werd voorkomen, was ook zo'n meesterzet, waar westerse landen druk in de weer waren met de voorbereidingen van een 'False Flag' gifgas aanval, die hen het excuus zou geven om Syrië aan te vallen, én de Russen te 'confronteren'. Als commentatoren stellen dat ze weinig vertrouwen hebben in die overeenkomst, dan bedoelen ze in de meeste gevallen dat ook zij dondersgoed weten dat westerse landen uit zijn op uitbreiding van het militaire conflict. De tweehonderdste luchtaanval van Israël in anderhalf jaar, in strijd met iedere denkbare internationale wetgeving, onderstreept dat.
Het enige probleem voor Poetin op dit moment dat ik zie, is dat 'bodybags' zijn populariteit in eigen land geen goed doen. Ook al begrijpt iedere Rus die niet op de loonlijst van een westerse 'NGO' staat, dat het westen, met inbegrip van Israël en de 'Golfstaten', en met Saoedi Arabië voorop, smerige spelletjes speelt. Dat Poetin stelt dat het neerhalen van die IL-20 een ongelukkige samenloop van omstandigheden was, waarvoor niemand direct verantwoordelijk was, moeten we volgens mij primair lezen als een poging de gemoederen binnen zijn eigen achterban tot bedaren te brengen. Eerder ging Poetin akkoord met Netanyahu, waar die vroeg om Syrië geen moderne luchtafweer te leveren. Als de Russen tot de conclusie komen dat Israël (en Frankrijk?) dat toestel hebben gebruikt als 'Human Shield', is er zeker een kans dat Poetin dat akkoord nu door de versnipperaar trekt. En dat hij op zoek zal gaan naar mogelijkheden om de politiek verantwoordelijken pootje te lichten. Rusland wil geen uitbreiding van het militaire conflict, en ze zijn bevreesd voor wat er kan gebeuren als westerse vliegtuigen die aanvallen op Syrië uitvoeren stelselmatig uit de lucht worden geplukt.
De commentaren van de 'fanclubs' aan beide zijden van de geopolitieke breuklijn zijn niet echt bemoedigend. De fans van Poetin willen dat hij een vuist maakt, terwijl de fans van de Israëli's van hun kruk rollen van het lachen, en zich feliciteren met die hopeloze Syriërs, en hun inferieure Russische luchtafweer. Maar dit is geen voetbalwedstrijd. Wat velen in het westen maar niet tot hun botte hersens willen laten doordringen, blijkbaar, dat is dat de Russen verdomd goed weten dat ze in een 'conventionele' confrontatie met het westen, en hun extremistische bondgenoten, in hun op religieuze grondslag gevestigde apartheid-landen, geen kans maken. Rusland bezuinigt zelfs op militaire uitgaven, waar haar opponenten de reserveringen voor dingen die 'BOEM!' zeggen steeds verder opschroeven.
De Russen hebben, bij monde van Poetin, Medvedev en uiteenlopende leidende politici, steeds benadrukt dat als ze zich genoodzaakt zien te escaleren, ze in één keer 'Nucleair' gaan. Zonder vooraankondiging. Het kan bluf zijn, en het is twijfelachtig dat de Russen daar voor kiezen als de grond in Syrië hen te heet onder de voeten wordt. Ik ga er vanuit dat die optie slechts in beeld komt als Rusland zelf wordt aangevallen, met inbegrip van de Krim. Maar dat wil nog niet zeggen dat Rusland geen opties heeft.
Maar linksom, of rechtsom, in het westen, Israël, Saoedi Arabië en de Emiraten zitten teveel mensen 'Beleid' te maken dat is toegesneden op oorlog. Oorlog tegen Syrië. Oorlog tegen Iran. Oorlog tegen Rusland. Oorlog tegen China. En die mensen zijn le-vens-ge-vaar-lijk! Geestelijk gestoord zelfs. Ziek in hun hoofd.
Het enige wat hun plannen kan dwarsbomen, is dat meer en meer 'vrienden' erachter zullen komen dat die lui geen vrienden hebben. Voor hen bent u kanonnenvoer. Een nummer. Een punt in een statistiek.