'Prorail' wordt weer formeel eigendom van de belastingbetaler.
Zoals tal van 'privatiseringsoperaties', was de 'privatisering' van de NS van meet af een 'balletje-balletje'-operatie, bedoeld om de bestaanszekerheid van het reguliere personeel te ondergraven, en de beloningsruimte voor 'managers' op te krikken. En bij de overheid zelf de behoefte aan 'managers' en 'ministeries' te vergroten, door nieuw te scheppen controle- en overlegorganen in het leven te roepen, en de vraag naar 'juristen' te vergroten die 'contracten' moesten 'ontwerpen' en 'toetsen', en wetgeving moesten aanpassen aan de 'nieuwe situatie'.
Van een volstrekt commercieel opererend bedrijf, dat op zuiver commerciële afwegingen, geheel autonoom beslissingen diende te nemen, en maar moest zien waar men het geld vandaan haalde, was nooit sprake. Dito bij andere bedrijven in het 'openbaar vervoer', en uiteenlopende 'nuts-bedrijven'. De 'nine-to-five'-mentaliteit van de monteur, machinist en conducteur verdween, maar wat dat aan 'productieverhoging' genereerde verdween, mét rente, in de zakken van 'vergadertijgers' bij de overheid, en het 'geprivatiseerde' bedrijf, waar politici en 'bestuurders', buiten de 'Balkenende-norm' om, leuk hun carrière konden voortzetten.
Overal, in de zorg, bij het onderwijs, het openbaar vervoer, de 'nutsbedrijven', en het 'bankwezen' leidde 'privatisering' tot een 'draaideur' tussen overheid en bedrijfsleven, werd het personeel dat het werk doet gekort, of vervangen door goedkopere krachten via de 'koppelbazen' in de uitzendbranche, en stegen de kosten de pan uit door het steeds verder uitdijende 'waterhoofd'. En als het mis ging, bij de 'NS', bij 'Prorail', bij 'ING', of bij andere semi-private bedrijven, mocht de belastingbetaler dokken.
Zo geformuleerd klinkt het al snel als 'kinnesinne'. Of 'Beste Stuurlui'. Maar waar ik heen wil, is dat al die kunstmatig geschapen 'waterhoofden' in feite 'werkgelegenheidsprojecten' zijn. 'Bezigheidstherapie', op kosten van de mensen die écht nodig zijn om de trein of bus te laten rijden, het spoor te onderhouden, de straat veilig en schoon te houden, zorg te dragen voor elektra en gas, de 'handen aan het bed', de 'juf' of 'meester' in de klas, die de post bezorgen, en ons spaargeld beheren. Niet alleen dat ze daarmee 'ballast' vormen voor de échte economie, omdat ze eigenlijk louter een 'kostenpost' zijn, maar ze kosten degenen die het werk doen direct, of indirect, ook nog eens bergen tijd.
Daarmee is de verspilling nog niet ten einde, want al die mensen moeten ook nog van en naar hun werk, wat een enorme belasting is voor het toch al overspannen wegennet, en wat slecht is voor het milieu. Zouden ze gewoon lekker thuisblijven, zou er ook minder druk zijn op de 'NS' en het openbaar vervoer in de 'spits', wat de kosten ook weer zou drukken, en het milieu nóg meer zou helpen. Daarbij kan een kleinere organisatie toe met minder complexe systemen voor personeelsbeheer en administratie. Kan de vrijkomende kantoorruimte beschikbaar komen voor wonen en vrije-tijd.
Met de snel toenemende automatisering en 'robotisering' is het een kwestie van tijd voor treinen, bussen, en taxi's, maar ook vracht- en bestelauto's, het af kunnen zonder bestuurder, en zonder mensenhanden die de logistieke processen, zonder lunch-, plas-, of koffiepauze, en 24/7, voor hun rekening nemen. Een zegen voor het milieu, ook al omdat er niemand over is met een inkomen, en er dus geen goederen of diensten afgenomen zullen worden. En dat willen we uiteraard voorkomen. Dus hoe gaan we dat doen?
De 'gevestigde orde' in de politiek heeft ingezet op het nóg verder oppompen van dat 'waterhoofd'. Nóg meer 'managers' en 'bestuurders'. En af en toe een 'reorganisatie' om een 'geprivatiseerd' bedrijf weer terug te leiden naar de 'Staatsruif'. En dan, na verloop van jaren, weer te 'privatiseren'. Elk van die stappen omgeven door 'advies-' en 'communicatiebureaus', na tal van 'studies', waarvoor veel 'wetenschappers' nodig zijn. Kortom, meer van hetzelfde. Te bekostigen met 'Mickey Mouse'-geld dat ongelimiteerd van de 'drukpers' rolt. Dat laatste wordt echter steeds lastiger, zodat nu wordt aangestuurd op de invoering van 'negatieve rente' op spaargeld, en het vacuüm trekken van de pensioenpotten.
'Bezuinigen', als de overheid dat doet, betekent dat de overheid 'diensten' waar voorheen voor werd betaald door de burger via de belastingpot, wordt overgeheveld naar de burger rechtstreeks, of een 'lagere overheid', die daarvoor de 'lokale belastingen' verhoogt, zonder dat de burger iets terugziet van het geld dat die overheid nu bespaart. Niet anders dan de adel in de middeleeuwen deed. 'Na ons, de Zondvloed!'
In mijn optiek gaat dat niet werken. Werken werkt niet meer. En meer regelgeving en bemoeizucht, met 'Agenda's' die moeten worden uitgevoerd om de mensheid te redden, is zelfs contraproductief. Nog niet zo heel lang geleden droomden mensen van meer 'vrije tijd', maar zonder al te veel inkomen in te moeten leveren. De 'gevestigde orde' bracht daar tegenin dat dat geen haalbare kaart was, omdat we dan de 'concurrentieslag' in een 'geglobaliseerde economie' zouden verliezen. De lonen moesten omlaag, en de lasten omhoog. Maar lees het voorgaande nog even aandachtig door. Die 'dure monteur', '-postbode' of '-serveerster' is het probleem niet. Dat 'waterhoofd' is het probleem. En het 'krediet' dat niet terugkomt.
Logisch dat de 'gevestigde orde' er doelbewust voor koos dat 'waterhoofd' op te pompen, op golven van 'krediet' (geld geleend van toekomstige generaties), omdat niet iedereen de kwaliteiten heeft om een goede 'monteur' te zijn, om het zo maar even banaal uit te drukken. Als je een tijdje als 'minister' het land hebt geleid, wil je niet terugkomen in de maatschappij als 'loodgieter'. Er waren dus banen nodig die goed betaalden. Liefst beter dan 'minister'. En dat is gelukt. Maar hoe nu verder?
Het aantal mensen dat begrijpt dat het huidige systeem geen uitweg biedt, en er 'radicaal' andere antwoorden nodig zijn, groeit nog steeds. En het hardst onder de 'Legacy' deskundigen, werkzaam bij grote financiële instellingen, zoals de 'geplaagde' 'Deutsche Bank', en 'voormalige' Centrale Bankiers in de VS, Europa en India. En iedereen heeft een plan………..
Wat nodig is, is een 'herontwerp'. Geen 'restauratie', of 'onderhoud'.