De NS betaalt tientallen miljoenen schadevergoeding aan overlevenden van de Holocaust.
Ook de nabestaanden van de overlevenden worden afgekocht. Het gaat om Joden en Roma. Apart genoemd worden de Sinti, één van de vijf Roma-stammen. Waarom die apart genoemd worden zou ik u niet kunnen vertellen. Waarom de NS, destijds een staatsbedrijf, maar eind vorige eeuw semi geprivatiseerd, het op zich neemt om dit 'bloedgeld' uit te keren is mij eveneens een raadsel. De aandelen van het 'bedrijf' zijn in handen van de staat, maar het 'bedrijf' wordt geleid door weer zo’n geparachuteerde D66-coryfee, en heeft ‘NV-status’.
Afgelopen week kwam de NS hier al voorbij als ‘subsidieverstrekker’ van de lobbygroep ‘Natuur & Milieu’, samen met de nodige ‘Energiereuzen’ en banken. De NS strooit met geld, wat ‘toezichthouder’ Timmer al eens deed opmerken dat de semi-privatisering van die toko de ‘moeder van al het kwaad’ is. Met de overheid (u en ik) als formele eigenaar, en u en ik als degenen die, linksom of rechtsom de rekeningen betalen, is het op zijn minst dubieus dat van Boxtel, zonder volmacht van ons, tientallen miljoenen weg kan geven aan doelen die niets, maar dan ook helemaal niets met zijn ‘core business’ te maken hebben.
En als het product nou ontegenzeggelijk veel beter, en goedkoper was geworden sinds die ‘privatisering’, dan kon de man nog volhouden dat hij ‘reputatieschade’ wilde voorkomen. Maar met de huidige reputatie valt er niet veel meer te beschadigen. Als er niet gestaakt wordt, is het te warm. Of te koud. Of er liggen blaadjes op de rails. En extra reizigers naar Zandvoort brengen als ze daar de Formule 1 binnenhalen lukt ze niet. Een 'Hogesnelheidslijn' exploiteren evenmin. En het geld dat nodig is voor de ‘upgrade’ van zijn product heeft van Boxtel nu weggegeven aan nabestaanden van overlevenden van een gebeurtenis die negen jaar nadat hij geboren werd al geschiedenis was.
Mijn moeder en haar broer moesten meer dan honderd kilometer heen, en weer terug fietsen in de hongerwinter om voedsel te vinden voor de onderduikers die ze in huis hadden. Mijn opa kwam meer dood dan levend terug uit het Japanse gevangenkamp, omdat het noodlot wilde dat hij in Indonesië ‘verlof’ kreeg, na twee jaar onafgebroken de zeeën te hebben bevaren voor de geallieerden. Zijn zus overleefde het kamp niet. Mijn oom verdronk in het zuiden van de Atlantische Oceaan nadat het koopvaardijschip waarop hij voer werd getorpedeerd. Mijn vader zat ondergedoken in een rioolbuis. Bij welk loket kan ik mij melden?
En nee, ik wil geen geld van de NS, of van welke andere instelling dan ook. Ik zou mij de ogen uit mijn hoofd schamen, eerlijk gezegd. Die mensen die ik hierboven noem zijn mijn helden. Ik hoop dat als ik ooit zelf zo’n gruwelijke tijd mee zou moeten maken, ik de moed zou hebben in hun voetsporen te treden. Maar beter nog: Laten we een ‘herhaling van zetten’ voorkomen, en onze kinderen en kleinkinderen behoeden voor de verschrikkingen van oorlog. In alle bescheidenheid probeer ik met mijn blog een bijdrage te leveren. Het rabiate vijanddenken te bestrijden, en de illustere ‘False Flag’ en ‘Regime Change’ operaties aan de kaak te stellen, waarbij honderdduizenden het leven lieten omdat wij de ‘Petrodollar’ zo nodig moeten beschermen, alsmede de aanspraken op nog meer gebiedsuitbreiding van Netanyahu, de EU, en de NAVO.
Bij de aftrap van die claim, door de voormalige verzorger van Ajax, namens de selecte groep slachtoffers van de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog die hij vertegenwoordigt, liet ik al weten er geen begrip voor te hebben. Ik begrijp het nog als je zegt dat overleven geen cadeau was, maar in mijn beperkte belevingswereld is dood nog altijd erger. Het vieren van het leven gaat sommigen alleen goed af als ze ‘schadeloos’ gesteld worden voor tegenslag. En waar het tegenslag betreft die voorgaande generaties trof, wordt het een flipperkast. Alleen al deze week kwam ik berichten tegen waarin compensatie werd verlangd voor mensen wiens voorouders slaven waren, en een Amerikaanse politica die meedoet aan de race om het presidentschap suggereerde dat homo’s en lesbiennes gecompenseerd zouden moeten worden voor de jaren dat hun samenleven nog niet formeel was erkend als een ‘huwelijk’.
Het jagen op geld van de gemeenschap om het individu te compenseren staat mij principieel tegen, tenzij aantoonbaar een fout is gemaakt met het toepassen van destijds geldende wetten. Zoals in het geval van gezinnen die ten onrechte hun oudertoeslag misliepen, omdat ze er wel recht op hadden, maar het niet kregen. Sterker nog, ik vind dat het verboden zou moeten worden, met inbegrip van het verstrekken van subsidies vanuit de gemeenschapskas door gulle nep-directeuren die in een pseudo-privaat ‘bedrijf’ geparachuteerd zijn, omdat het de weg opent naar nepotisme en corrupte geldstromen richting (politieke) vrienden. De NS is geen ‘pinautomaat’, maar een vervoersbedrijf.