Toen ik vanochtend aan mijn vrouw vroeg hoe lang we het uit zouden kunnen houden met de voorraden in huis, als er iets onverwachts zou gebeuren, was haar antwoord: 'Je verpest mijn hele dag!'
Zoals u weet ben ik er niet gerust op dat we het 'droog' houden. Er is een risico dat je voor schut loopt met je paraplu, maar er zijn ook handzame kleine exemplaren die je in je tas of binnenzak kunt stoppen. Daarbij ben ik zelf niet zo bezorgd over wat andere mensen denken. Of ze vinden dat ik voor schut loop, of niet. Maar dat hoef ik u vermoedelijk niet te vertellen.
Een andere kwestie is, of je veel hebt aan een paraplu als het echt 'noodweer' wordt. In Haïti, waar orkaan 'Matthew' honderden mensenlevens eiste, had je weinig aan een paraplu. Wel aan voldoende voorraad. Maar u begrijpt dat mijn zorgen zich niet toespitsen op de weergoden. De malheur waar ik beducht voor ben is het product van 'mensenhanden'. Economisch, politiek, sociaal of militair. Danwel een combinatie in uiteenlopende samenstellingen.
In de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog waren er meer dan voldoende Joden in Duitsland, en de omringende landen, die zagen dat we het niet droog zouden houden. Ondanks de geruststellende woorden van leidende politici, die 'Peace in our Time' beloofden, en het onrustige volk opriepen om hun nachtrust er niet onder te laten lijden. Sommigen hadden geen keus. Maar ook onder de Joden die een keus hadden waren er velen die bleven, omdat een 'anker' hen op de plaats hield, en dat met hun leven bekochten, of waardoor ze het grootste deel van hun familie verloren. Ook dat was geen 'natuurramp', maar een 'conflict' dat het product was van 'mensenhanden'.
Elke oorlog opnieuw zijn er meer mensen die de 'tekenen aan de wand' niet zien, of er hun kop voor in het zand steken. Naast degenen die het wél zien, maar er heilig van overtuigd zijn dat 'hun kant' aan het langste eind zal trekken. Waaronder degenen die niet kunnen wachten op een kans om de 'held' uit te hangen. Onafzienbare rijen boeken, films en wetenschappelijke artikelen zijn er over dat specifieke aspect van oorlog en lokale gewapende conflicten geschreven. Tijdens de 'Koude Oorlog' hielden die mensen uit hun slaap, en zorgden velen ervoor dat ze altijd wel een 'paraplu' in een kast hadden liggen. Terwijl de bevolking van overheidswege eens per maand werd getrakteerd op loeiende sirenes, onderdeel van de organisatie die zich bezighield met de 'Bescherming Burgerbevolking'. Opgeheven in 1986, tijdens de 'Glasnost', drie jaar voor de 'Val van de Muur', en tegenwoordig met een geheel eigen museum. Volgens de initiatiefnemer van die 'Glasnost', is dat prematuur.
Gisteren vroeg ik retorisch wat de 'Vrienden', die Trump niet meer heeft, nu gaan doen?
Vooralsnog beperken ze zich tot het falsificeren van 'polls', om de illusie te wekken dat Hillary ruim op kop ligt in de strijd tegen 'The Donald'. Daarnaast zijn er berichten over gesjoemel met de verkiezingen zelf. Inclusief activisten die mensen die zijn overleden registreren als kiezer om Hillary aan voldoende stemmen te helpen. En stapelen de bewijzen zich op dat 'Team Hillary' nauw samenwerkt met de 'Legacy-Media'. Wat ik eigenlijk een mooiere term vind dan 'Mainstream', omdat steeds meer mensen de weg weten te vinden naar bronnen die hen niet '24/7' voorliegen, waardoor die inmiddels meer 'Mainstream' zijn dan de 'Legacy-Media'.
In Rusland lijken ze er niet gerust op dat het daar bij blijft. Waarom ze dat denken, en of ze een punt hebben, of dat ze maatregelen nemen die primair bedoeld zijn voor 'binnenlands gebruik', om de positie van Poetin en de zijnen te versterken, kan ik u niet met honderd procent zekerheid vertellen. Tegen die laatste uitleg pleit vooral dat Poetin in eigen land ongeëvenaard populair is. Dus hij heeft dat niet nodig. Roffelen op de 'Oorlogstrom' om het volk te verenigen achter de 'Vlag', om een externe vijand de pas af te snijden, is als regel de 'oplossing' voor politici die interne problemen het hoofd willen bieden. En als zodanig dus zeker welkom in de Verenigde Staten en Europa.
Tot nu toe slaan de tirades van leidende Amerikaanse politici, die alles in het werk stellen om het morrende volk Rusland te geven als een 'bot om op te kluiven', niet aan. Zoals ik hier onlangs nog liet zien, wijst onderzoek in de Verenigde Staten uit dat de beide kandidaten voor het presidentschap minder populair zijn dan Poetin. En ik zie die trend niet veranderen, met de manier waarop er nu campagne wordt gevoerd. De nieuwste pogingen om de 'focus' van de bevolking te verleggen naar die externe vijand, door de verhalen over 'Aleppo', en 'de Russen' die verantwoordelijk zouden zijn voor het 'hacken' van instellingen die Hillary in het Witte Huis proberen te krijgen, maken ook geen indruk. Het enige wat gebeurt, is dat stekeblinde aanhangers van Hillary, die systematisch weigeren kennis te nemen van wat die 'hacks' aan criminele en immorele handelingen zichtbaar maken, met elke nieuwe dag hysterischer roepen om 'actie'. En dát is zeker verontrustend!
Blijkbaar nemen ze dat in Rusland serieus. De afgelopen maand waarschuwden ze zelfs formeel voor de mogelijkheid van een 'false flag'-provocatie die zou leiden tot de aftrap van de 'Derde Wereldoorlog'. Ze organiseerden grootschalige oefeningen van hun eigen, nog bestaande organisatie 'Bescherming Burgerbevolking'. Ze plaatsten, in antwoord op het Amerikaanse 'anti-raketschild', Iskander-raketten die uitgerust kunnen worden met nucleaire koppen in Kaliningrad. En ze roepen Russen die kinderen hebben die in het westen studeren op om die kinderen terug te halen naar Rusland. Zelfs als dat betekent dat ze hun studie voortijdig af moeten breken.
Daarnaast annuleerde Poetin een bezoek aan Frankrijk, nadat François Hollande aankondigde er een publicitair slaatje uit te willen slaan door 'Aleppo' tot het enige onderwerp te verheffen. Nadat Frankrijk, vanaf het prille begin betrokken bij de burgeroorlog in Syrië, eerder in de Verenigde Naties het initiatief had genomen om een 'besluit' voor te leggen om Rusland te dagen wegens 'oorlogsmisdaden'. Dat kan dus heel goed de reden zijn dat Poetin dat bezoek afzegde. Maar daarnaast zal hij het gevoel hebben dat hij persoonlijk risico loopt in westerse landen, én dat zijn land hem 'thuis' harder nodig heeft dan op 'staatsbezoek' in landen die er geen geheim meer van maken dat ze klaar staan om 'erop te slaan'.