Wie wordt de opvolger van François Hollande?
Vrij algemeen wordt inmiddels verondersteld dat Emmanuel Macron in de tweede ronde Marine Le Pen zal verslaan, en met de eer zal gaan strijken. In de meeste peilingen is het nek-aan-nek, alleen die vermaledijde Russen zien Fillon op de tweede plek, waardoor de Franse 'waakhond' zich genoodzaakt zag te waarschuwen. Nou maar hopen dat de Franse bureaus beter zijn dan die in de Verenigde Staten, en het Verenigde Koninkrijk. Maar met veertig procent 'zwevende' kiezers blijft het toch een beetje 'koffiedik'.
In eerdere bijdragen stond ik al stil bij de opkomst van Macron als uitdager van Le Pen, nadat onbekende klokkenluiders een eind hadden gemaakt aan de kansen van François Fillon. Formeel is Benoit Hamon de kandidaat van de ‘Socialisten’ die Hollande voortbrachten, maar het is een publiek geheim dat de ‘Blair’-socialisten in de top, die er de dienst uitmaken, gecharmeerd zijn van Macron, nadat hun interne favoriet, Manuel Valls, het in de voorronden aflegde tegen Hamon.
Tot nu toe heeft het Macron geen windeieren gelegd, en staat hij min of meer op gelijke hoogte in de peilingen met Marine Le Pen. Zoals ik eerder schreef, vestigde hij de aandacht op zich door, zonder spoor van bewijs, te verklaren dat hij het slachtoffer was van ‘Russische Hackers’, en dat Poetin druk in de weer was om hem van het presidentschap af te houden. Een ‘briljante’ zet in de voorbije maanden, maar het is niet ondenkbaar dat het zich tegen hem gaat keren, nu dat hele verhaal over ‘Russische inmenging’ met elke nieuwe dag meer en meer flauwekul en 'fake-news' blijkt te zijn.
Waarmee overigens niet gezegd is dat Macron loog toen hij met dat nieuws kwam, in die zin dat ‘men’ daadwerkelijk heeft geconstateerd dat er pogingen zijn gedaan om in te breken op zijn computers, maar sinds de onthulling van ‘Marble’ kan dat dus net zo goed de CIA zijn geweest. En omdat het in de Verenigde Staten nu meer gaat over de entourage van Obama en Hillary, die riskante spelletjes speelde door te proberen het presidentschap van Trump te ontwrichten, kun je zeggen dat er vermoedelijk een ‘houdbaarheidsdatum’ zit op ‘Russen’ als impuls voor je politieke carrière. En de ‘timing’ kan voor Macron ongelukkig uitpakken.
Andermaal benadruk ik nog maar eens dat ik niks op heb met het ‘Front National’, en al helemaal niet met de vleugel van de vader van de huidige Front-vrouw. Maar ook het harde nationalisme van Marine ligt mij totaal niet. Ik vind de gok van de ‘Socialisten’ om Macron informeel te steunen echter riskant, los nog van het feit dat ik ook zeker geen ‘Blair’-supporter ben. Wat ik verschrikkelijk mis in het politieke debat, overal in de westerse wereld, is de discussie over de rol van ‘banken’, in de breedste zin van het woord, en de dreiging van robotisering. De absentie van traditionele vakbonden, nadat bestaande bonden zich lieten inpakken door de ‘Sociaal-Democratie’ met hun Academische ‘Maakbaarheid-agenda’, terwijl men de elementaire bescherming van de ‘werkenden’ met mokerslagen verpulvert, gaat ons nog lelijk opbreken.
Klassiek Marxisme is niet het antwoord. Maar in Frankrijk is Mélenchon, op ‘uiterst links’, het enige geluid dat mij aanspreekt, vanuit die focus op de kwalijke invloed van het ‘kapitaal’, een elitaire bestuurlijke toplaag die vooral goed voor zichzelf zorgt, verzet tegen een ondemocratisch Europa, en de bedreiging van de ‘werkenden’ door robotisering en automatisering, waardoor hij de werktijd wil bekorten, en de pensioengerechtigde leeftijd zeker niet wil verhogen, maar ‘eerlijk delen’ het uitgangspunt is. Aan het eind van de dag zal dat oneindig veel belangrijker blijken te zijn dan wie er met ‘de Russen’ heeft gesproken. Geloof mij!
Omdat Mélenchon in het Europese Parlement zit, kunt u een indruk krijgen van zijn standpunten via ‘Votewatch’. Zijn verzet tegen de pogingen om de spanningen met Rusland flink op te laten lopen, waar zelfs de voormalige ‘radicaal’ en ’studentenleider’ Daniël Cohn Bendit zich voor beijvert, spreekt mij ook aan. Dat bemoeilijkt op dit moment zijn toegang tot het electoraat. Waarmee ik overigens niet zeg dat hij een kans maakt Macron met een eindspurt voorbij te streven als het doek valt voor die hysterie over ‘de Russen’. Maar zijn genuanceerde standpunt is verfrissend, in onze gepolariseerde wereld. En met die ‘zwevende’ kiezers kunnen degenen die de huid van de beer alvast verkopen, misschien beter nog even hun knopen tellen.
Het hele punt is namelijk, dat de buitenwereld het via hun ‘Legacy Media’ gepresenteerd krijgen als een tweestrijd, na een aantal voorronden binnen de feitelijke partijen. Maar dat is niet de realiteit. Er doen meerdere kandidaten mee aan de eerste ronde. Waaronder dus Mélenchon, die hiervoor samen met zijn heel diverse aanhang een eigen beweging oprichtte. En als die eerste ronde geen kandidaat oplevert die meer dan vijftig procent van de stemmen haalt, volgt een tweede ronde tussen de twee kandidaten met de meeste stemmen. ALS de campagne van Macron verzeild raakt in tegenwind door het wegvallen van de opgeklopte Russofobie in de wereld, terwijl Hamon wordt geïdentificeerd met de door het ijs gezakte Hollande, en Fillon verder wordt gesloopt door de Magistratuur, wat gebeurt er dan in Frankrijk?
Het is ‘hogere wiskunde’, de kansberekening die dit ingewikkelde plaatje met zich meebrengt. Maar bedenk dat de geluiden over financiële malversaties inmiddels praktisch alle kandidaten in een kwaad daglicht hebben gezet, behalve Mélenchon. Volgens openbare declaraties was hij de ‘rijkste’ kandidaat, maar door de opwinding over Fillon, en Le Pen die door ‘Europa’ wordt beticht van oplichting, realiseert iedereen zich dat hij ook vooral eerlijk is over zijn fortuin en inkomen. En dat hij het niet bijeen sprokkelde door de belastingbetaler op te lichten, of door de reuk ‘handgeld’ van industriëlen en bankiers op te strijken voor lief te moeten nemen.
Hoewel er oppervlakkig bezien overeenkomsten zijn tussen GroenLinks en ‘La France Insoumise’ van Mélenchon, zijn er ook belangrijke verschillen. Meer in het bijzonder op het vlak van de buitenlandse politiek, waar Mélenchon niet warm loopt voor R2P-interventies en Russofobie. Maar ook veel praktischer toewerkt naar ‘L’Avenir en Commun’, zoals het verkiezingsprogramma heet.
Een tweede ronde met Le Pen en Mélenchon zit er hoogst waarschijnlijk niet in, maar dat is pas écht een ‘hoofdpijndossier’ voor de ‘Atlantici’. Want de hele strategie is er op gebaseerd dat Le Pen de eerste ronde wel zal overleven, maar in de tweede vernietigend zal worden verslagen, omdat ‘iedereen’ in Frankrijk op de andere kandidaat zal stemmen. Maar als dat Mélenchon zou zijn, wordt het knap spannend! Niet alleen de aanhang van Fillon, en andere ‘rechtse’ kandidaten, maar net zo goed de ‘Blair’-groep in de PS, zal dan nog eerder op Le Pen stemmen, ben ik bang. En dan hebben degenen die achter de schermen Macron hebben geholpen door zijn concurrentie de grond in te trappen wel iets om over na te denken! Het zou de ultieme ‘Atlantische’ deconfiture zijn voor ‘links’ in Frankrijk in de ogen van de kiezer, als ze in dat geval nog steeds zouden aarzelen kleur te bekennen.