Na het aantreden van Poetin als opvolger van Yeltsin, namen verschillende 'olichargen' de wijk naar Londen, de Verenigde Staten, en Israël.
Ze namen de miljarden die ze in minder dan geen tijd bijeen hadden gesprokkeld mee, voorzover het niet zat vastgeschroefd. 'Westerse' mogendheden moedigden die 'kapitaalvlucht' aan, en ontvingen die Russen met open armen. De Russische vrienden kochten zich in door te 'investeren'. Ze kochten voetbalclubs, en bedrijven, en lieten weelderige paleizen bouwen op exotische locaties, en exorbitante jachten liepen van stapel. Tegelijk kwam ook een minder plezierig fenomeen om de hoek kijken: De 'Russische Maffia'.
In naam verbonden met Rusland, en in dat land ook actief, maar de kopstukken resideerden vooral in andere, voornoemde landen, waar ze echter met hun geld ook 'politieke bescherming' kochten. Met vrienden lag ik ooit in een minuscule, tamelijk geïsoleerde Turkse jachthaven achter een protserig jacht met Russen en Italianen als gasten. Ze waren nadrukkelijk niet op vakantie, en maakten er niet echt een geheim van dat ze gewapend aan land gingen om een hapje te eten in de lokale bistro.
Het 'oogluikend' toelaten van de vele illegale activiteiten waardoor ze in Rusland niet langer welkom waren, deed het 'GDP' van de 'gastlanden' omhoog schieten, nadat alle 'westerse' landen een schatting van het illegale circuit opnamen op de balans. Daarnaast was die groep inzetbaar in de strijd tegen Poetin, waardoor innige contacten met 'westerse' geheime diensten en de 'Deep State' tot stand kwamen.
Litvinenko, die na een kort bezoek aan Israël in Londen vervelend aan zijn eind kwam na te zijn vergiftigd met polonium, was zo'n 'asset' van de Britse geheime dienst, die samenwerkte met de Spaanse geheime dienst, en een 'oligarch' die uitgeweken was naar Israël, met als opdracht Tsjetjeense terroristen te helpen Poetin het leven zuur te maken. Maar hij was primair een vertrouweling van de naar Londen uitgeweken 'oligarch' Berezovski, die later ook 'onfortuinlijk' aan zijn eind kwam.
Berezovski was ooit de machtigste man in Rusland, maar Poetin mocht hem niet. De plannen die Berezovski had met Rusland kwamen niet overeen met de visie die Poetin op zijn netvlies had staan. Eenmaal in Londen zette Berezovski zijn schouders onder pogingen om Poetin pootje te lichten, maar hij ging uiteindelijk zelf onderuit. De man die de poten onder zijn stoel vandaan zaagde, was een andere 'oligarch', Abramovich, eigenaar van voetbalclub 'Chelsea'. Daags voordat Berezovski naar Israël zou vertrekken om een nieuw leven te beginnen, als Joodse 'verschoppeling', vond men hem terug met een eind touw om zijn nek in zijn badkamer. 'Zelfmoord', zeiden de Britten.
Omdat Abramovich aan de wieg stond van de ineenstorting van het imperium van Berezovski, meenden verschillende 'commentatoren' dat het niet anders kon, of Abramovich moest wel goede contacten onderhouden met Poetin. Dat verhaal kwam weer enigszins op losse schroeven te staan toen Poetin bekendmaakte dat Berezovski hem persoonlijk brieven had gestuurd waarin de gevallen 'oligarch' om vergiffenis vroeg, en een vrijgeleide terug naar Rusland. Een patroon dat we ook zagen bij Sergei Skripal, naar verluidt.
Na die curieuze kwestie van de Skripals, die op miraculeuze wijze een aanslag met het dodelijkste neurogif op aarde zouden hebben overleefd, trok het Verenigd Koninkrijk de pen uit de handgranaat, en verklaarde het de oorlog aan Rusland, en alle Russen die ooit naar Londen waren uitgeweken, waaronder de eerder genoemde Abramovich, die daardoor gedwongen werd een ander land te vinden dat hem onderdak zou bieden. Rusland? Nee. Israël natuurlijk………..
Met al die Israëlische connecties van de meest prominente foute 'oligarchen' zou je de conclusie kunnen trekken dat Poetin geïnspireerd is door 'anti-semitisch' gedachtengoed. Maar dan staat 'Londen' er nu ook gekleurd op. De populistische keuze om alles wat maar 'Russisch' ruikt over de grens te zetten gaat 'Londen' hoe dan ook kapitalen kosten. Maar waar die 'Russen' Joodse 'wortels' hebben, en vervolgens de wijk nemen naar Israël, is dat wel erg pijnlijk, afgezet tegen het gegeven dat Nazi-Duitsland met die combinatie van opgeklopte haat tegen Russen en Joden uiteindelijk aan de verkeerde kant van de geschiedenis terecht kwamen.
Andermaal onderstreept deze ontwikkeling dat je verschrikkelijk op moet passen met generaliseren. En in die Britse kast liggen nogal wat 'lijken' die dat 'Perfide Albion' nog lelijk kunnen opbreken! Niet alleen in de relatie met Rusland en Israël, maar ook met de Verenigde Staten, waar 'Londen' aan de wieg stond van de pogingen om Trump van de weg te rijden. En bijna los van 'Europa' begint het nu toch écht pijn te doen! Mevrouw May en haar gevolg zijn niet te benijden. Maar ze hebben het wel aan zichzelf te danken dat ze zoveel schepen achter zich verbrand hebben, zonder er van te leren.