De hoogwaardigheidsbekleders uit Israël en de Verenigde Staten vliegen af en aan tussen die twee landen, wat de geruchten doet aanzwellen dat er 'iets' op handen is.
Dat 'iets' zou dan, volgens velen, te maken hebben met Iran, de nieuwe 'aartsvijand' van Israël sinds Saddam door de Verenigde Staten is opgeknoopt, Gaddafi een mes in de anus kreeg, en de Saoedi's 'partner-status' in de schoot geworpen kregen, samen met alle terreurorganisaties die actief zijn in het Soennitische kamp.
Zoals ik zondag al opmerkte, doet Israël op het moment alles wat binnen haar vermogen ligt om een reactie van Iran uit te lokken, die als excuus kan dienen voor een openlijke oorlog met dat land. Israël heeft vijanden nodig om aanspraak te kunnen blijven maaken op de miljardensubsidies uit de Verenigde Staten, en de steun voor dat land als een 'David', terwijl het uiteraard een 'Goliath' is, met al die nuclaire wapens, en gifgassen in haar arsenaal. En als centrale 'speler' in de wereldwijde surveillance, en producent van 'NepNieuws'. Zoals de presentatie van Netanyahu over 'Iran Files' die zouden verwijzen naar een voortgaand programma om een atoombom te ontwikkelen. De EU, de IAEA, en verschillende deskundige commentatoren waren in elk geval niet onder de indruk.
Grappig commentaar van de correspondente van de NOS in Israël, die er op wees dat Israël destijds zelf ook de inspecteurs van de VN om de tuin had geleid toen het land zelf kernwapens maakte, waardoor het gerechtvaardigd is dat Israël dat soort controles niet vertrouwt. 'Zoals de waard is....'
De directe dreiging is nu dat Rusland Syrië betere luchtafweer levert, waardoor het voor Israël riskanter wordt om hun Soennitische strijdgroepen op de grond te ondersteunen bij de strijd tegen die verderfelijke seculiere Assad, die niks moet hebben van dat religieuze extremisme. Syrië biedt Israël een unieke mogelijkheid om Iraniërs, die vechten tegen Al Qaida en aanverwante terroristen, van het leven te beroven, in de hoop dat Iran iets 'doms' doet. Eerder viel Israël met datzelfde doel strijders van het Libanese Hezbollah aan, die actief waren in Syrië op uitnodiging van de enige legitieme regering van het land. Maar die hapten niet. 'Damascus' hapte niet. En Iran en Rusland tot nu toe ook niet. Maar hoe lang keer je je andere wang toe?
Een 'False Flag' incident is Israël op het lijf geschreven, zoals de 'Lavon-affaire' en de aanval op de USS Liberty afdoende hebben bewezen. Maar in die oceaan aan 'False Flag' operaties die in Syrië aan de lopende band plaatsvinden wordt het knap lastig om nog een aansprekend incident uit de 'Hoge Hoed' te toveren. De meer fanatieke elementen van de zionistische groeperingen in Israel zelf, en in de verschillende 'westerse' landen, doen of hun neus bloedt, maar er zijn ook Joodse groepen en individuen die de koers van Netanyahu en Liberman geen warm hart toedragen. En dan zeg ik het vriendelijk. Een al te opzichtige 'False Flag' kan met gemak het fragiele politieke evenwicht in Israël zelf doen kantelen, waardoor het 'Schip-van-Staat' water maakt, en gevaar loopt te zinken.
Bij ons in de pers hoor of lees je er niet zo veel over, maar er zijn Israëli die driftig aan de poten van 'hun' premier zagen, die ze van allerlei corrupte activiteiten verdenken. Het is daarnaast een publiek geheim dat elementen van de Israëlische geheime diensten, en het leger, menen dat Netanahu grote risico's neemt. Ook Joden buiten Israël zijn niet zelden een heel stuk kritischer over de koers van Netanyahu dan de 'Christen-zionisten', die vooral in de Verenigde Staten veel politieke macht bezitten. De motivatie van die laatste groep voert terug naar hun religieuze voorschriften en voorspellingen, waar 'The End of Days' vereist dat er een Joodse Staat is. Anders geen 'Second Coming'. Overigens menen ze binnen die groepen dat Joden die zich niet hebben bekeerd tot het Christendom ook geen aanspraak kunnen maken op een plekje naast Onze Lieve Heer. Dus het is maar wat je 'vrienden' noemt.
Nou is religie niet echt mijn 'ding'. Ik heb geen moeite met mensen die er kracht uit putten om het goede te doen. Maar het uitlokken van een oorlog, met wie dan ook, zie ik niet als winst. Hoe dan ook niet voor degenen die dat fanatieke zooitje dood-en-verderf zaaiende, hersendode zombies op bezoek krijgt. Maar dat soort initiatieven hebben daarnaast een nare manier om als een boemerang terug te komen. Het ene moment zit je hoog te paard, en kijk je uit over het land dat je zojuist in een rokende sintel hebt veranderd, terwijl je de plannen doorneemt om er één grote parkeerplaats voor al je tanks en straaljagers van te maken. En het volgende trekt iemand het vloerkleed onder je imperium vandaan, en vind je jezelf terug op Saint Helena, Guantanamo, of in Neuremberg.
Wat is dat toch met oorlogshitsers?