Een dialoog met een lezer onder mijn bijdrage ‘Veulens’ noopt mij om het een en ander duidelijk te maken over dit blog.
Dit blog is geen ‘platform’ voor de strijd tegen enig individu, of tegen enige groep mensen die zich aaneengesloten hebben onder deze of gene noemer. Ik ben niet ‘pro’, of ‘anti’. Er is geen menselijk streven dat niet appelleert aan bepaalde overwegingen, of gevoelens, dat ik niet herken als een positie die ook wordt ingenomen door mensen waar ik respect voor heb. Van wie ik weet dat ze het hart op de goede plaats hebben zitten. Die ik in voorkomende gevallen met mijn leven vertrouw. Wat niet wil zeggen dat ik het niet diepgaand oneens kan zijn met hen als we het hebben over de praktische uitwerking, of onze visie op de toekomst.
Mijn uitgangspunt is dat er slechts één realistisch perspectief is voor een betere samenleving, en dat is dat we oprecht moeten proberen er middels overleg uit te komen. Ik realiseer mij dat het simpelweg onmogelijk is om over elk wissewasje overeenstemming te bereiken als we daarnaast als eis stellen dat die oplossing ook moet werken. Sterker nog, zo’n lappendeken van compromissen maakt aan het eind van de dag helemaal niemand gelukkig. Maar een dictatoriale ingreep die gesteund wordt door ‘de helft-plus-1’ is ook het antwoord niet. Beter is het om mensen zoveel mogelijk zelf oplossingen te laten bedenken. Maar wel met een solide fundament, en een in omvang beperkte overheid om toe te zien op de implementatie, en het onderhoud van essentiële wetgeving, en de middelen om ze mogelijk te maken.
Er is geen nauw omschreven ideologie, of religie, en geen etnische of staatkundige groep waarmee ik mij versmolten weet. Maar ik erken wel de noodzaak om bepaalde problemen ‘centraal’ te regelen, wat betekent dat voor de bewoners van die overeengekomen regio voor iedereen gelijke wetten horen te worden afgesproken, die dus niet discrimineren, en niet gedogen. Simpele, begrijpelijke wetten, met simpele, begrijpelijk consequenties als iemand zich er niet aan houdt. Als een wet niet door elke volwassene met een normaal stel hersens kan worden begrepen zonder uitleg en interpretatie van een specialist, is die wet niet goed.
Om ervoor te zorgen dat alle inwoners waarvoor de wetten gelden zich er thuis voelen, dient de inrichting zo te zijn dat iedereen minimaal op het ‘bestaansminimum’ zit qua inkomen en uitgaven, en dat elke seconde arbeid die niet volstrekt vrijwillig is, wordt beloond met een vergoeding die hem of haar verheft tot boven het ‘bestaansminimum’.
Net als iedereen zie ik machten en krachten in de wereld die een bedreiging (kunnen) vormen voor de mensen binnen de regio waarvan wij ons ‘burger’ mogen noemen. Dat vergt het opzetten, en onderhouden van een puur defensieve macht, die de buitengrenzen bewaakt tegen indringers. Andere landen, of mensen waarvan de simpele, eenvoudig te begrijpen wetten zeggen dat ze niet kunnen worden toegelaten. Mensen in acute nood mag de deur niet geweigerd worden, maar wat die acute nood is moet wel weer simpel en eenvoudig te begrijpen in de wet zijn vastgelegd, en op zijn minst aannemelijk zijn. Daarnaast is iedereen welkom die als toerist de regio wil bezoeken, of handel wil drijven.
Uit het voorgaande vloeit voort, dat voor haat geen plaats is in zo’n samenleving. Het is leven, en laten leven. Vreedzame coëxistentie is niet alleen het doel binnen de regio, maar tevens in de relatie met andere regio’s (landen), ongeacht de keuzes die men daar maakt voor de inrichting van die regio en de daar geldende afspraken. Je hoeft er niet heen, en je kunt niet verplicht worden er handel mee te drijven. Maar het is hun zaak, en niet die van ons.
Die keuze, dat respect voor de soevereiniteit van andere regio’s (landen), zorgt ervoor dat mensen met een andere historie, en een andere cultuur, en bijbehorende normen en waarden, hun eigen weg kunnen kiezen. En als die gunstig afsteekt bij wat de andere regio’s (landen) laten zien, kunnen die minder goed presterende landen de bakens verzetten, als de bevolking daar er brood in ziet. In die context zie ik niks in een communistische heilstaat, maar ben ik geen anti-communist. En als de bevolking van een regio (land) afspreekt om eens te proberen of feodalisme (roof-kapitalisme) toch niet iets voor hen is, moeten ze dat vooral doen. Zolang ze maar niet bij de buren komen roven.
Hoewel er inmiddels nog maar weinig landen zijn waar ik niet geweest ben, voel ik mij thuis in Europa. De culturele diversiteit zit mij niet in de weg, en ik vind het een verademing dat je zonder grenscontroles (praktisch) heel Europa door kunt reizen. Ik heb geen moeite met Moslims, Joden, Christenen, Seculieren, of mensen die liefst ‘sliertjes’ of ‘Bratwurst’ eten. De culturele rijkdom is adembenemend, en de enige serieuze schandvlek is de gierende armoede in sommige delen van Europa, en het egoïsme elders. Daaronder begrepen de eis dat we als collectief ‘krom’ liggen voor uiteenlopende hobby’s die eerder een aanslag zijn op onze potentie om de levensstandaard op peil te houden. Wat weer leidt tot veel teveel ‘regelneven’ en onmogelijk complexe wet- en regelgeving die steeds meer mensen verschrikkelijk begint tegen te staan. Hoezo ‘snorfiets’ wel of niet op de rijbaan? Heeft die creperende bejaarde vrouw in een onverwarmd kot in Roemenië al iets te eten? Is er al iemand gevonden om de luier van oma te verschonen? Heeft die klas al een leerkracht?
En dan begrijpt u ook waarom ik er niet van gediend ben dat we ‘oud zeer’ kunstmatig in leven houden. De Holocaust was een onuitwisbare schandvlek, voor degenen die hand en spandiensten verleenden. Niet voor de generaties daarna. De terrorist die wild om zich heen maait is een beest, maar niet degenen die in naam dezelfde religie hebben. Het land dat ‘Lebensraum’ claimde, en een oorlog begon die, alles bij elkaar iets van 72 miljoen mensen het leven kostte, met de strijd in de ‘Stille Oceaan’ en Azië erbij gerekend, was totaal de weg kwijt. Maar Duitsland nu is een ander land. Daarbij sta ik open voor allerlei inzichten van mensen die menen dat deze of gene keuze dat bloedbad had kunnen voorkomen. Maar als iemand oppert dat Hitler een punt had, en dat de ‘communistische doctrine van het internationale Jodendom’ de ware schuldige was, bent u mijn luisterend oor kwijt. Dat staat zo onwaarschijnlijk ver buiten de realiteit, dat ik niet zie hoe dat nog aanknopingspunten biedt voor een vergelijk.