Het laatste fluitsignaal van de ‘Tweede Wereldoorlog’, was tevens de aftrap van de ‘Derde’.
Door historici en commentatoren aangeduid als de ‘Koude Oorlog’, was die op verschillende plaatsen allesbehalve ‘Koud’. In uiteenlopende ‘conflictgebieden’, van Korea, via Vietnam, Laos, Cambodja, het Midden-Oosten, Afrika en Zuid-Amerika vielen miljoenen doden. Hele volksstammen raakten huis en haard, en geliefden kwijt. In vele landen zette dat een enorme rem op de economische groei, waar uiteenlopende ‘stromannen’ het geld dat werd verdiend uitgaven aan wapens, ‘adviseurs’, en de bijbehorende propaganda en corruptie om zich concurrenten van het lijf te houden.
Om te doorgronden hoe al die oorlogen, ‘Warm’ en ‘Koud’, in elkaar grepen, is het cruciaal om je te realiseren dat het geen epische strijd was tussen ‘goed’ en ‘kwaad’. Of tussen duidelijk gemarkeerde ideologische stromingen. Sommige mensen kunnen domweg niet buiten oorlog. Ze vinden altijd wel een excuus. En ze worden daarbij geholpen door mensen die er leuk aan verdienen. Daarbij zijn het lang niet altijd de grootste schreeuwers, die oproepen tot de ‘gewapende strijd’, die ervoor zorgen dat het vuur niet dooft. Zij zijn het ‘kanonnenvoer’. Ongeacht of je hun strijd sympathiek vindt, of er braakneigingen van krijgt.
Nog voor het einde van de ‘Tweede Wereldoorlog’ stelde Churchill voor, gesteund door enkele Amerikaanse ‘ijzervreters’, om niet op te houden met vechten, maar de oorspronkelijke agenda van Hitler, om ‘Lebensraum’ te creëren door de nog jonge Sovjet-Unie onder de voet te lopen, over te nemen. Decennialang geheim gehouden, kwam het voorstel dat hij had laten uitwerken onlangs boven tafel. In die vorm werd het destijds verworpen door Roosevelt, wat echter niet betekende dat het zonder meer in de archiefkast verdween. De visionaire Democratische Roosevelt, en zijn markante vrouw Eleanor, ruimden nog voor de finale het veld, om plaats te maken voor de beïnvloedbare, fel anti-communistische boer Truman, die het presidentschap in de schoot geworpen kreeg toen Roosevelt in het harnas stierf.
Waar Stalin zich gebonden voelde aan de afspraken van ‘Jalta’, en alle hulp aan de communisten in landen buiten de afgesproken ‘invloedssfeer’ de nek omdraaide, waardoor ‘partizanen’ in Griekenland, met name, massaal konden worden afgeslacht, toen de Britten en Amerikanen daar de monarchie van de collaborerende koning met militair geweld trachtten te herstellen, ronselden de Britten en Amerikanen de verslagen Nazi’s in ‘Oost-Europa’ en het Baltische gebied, om langs die weg het fikkie juist aan de gang te houden. Ook in de rest van Europa werd actief gezocht naar Nazi’s die bereid waren de strijd onder een andere vlag voort te zetten. In West-Duitsland werd nagenoeg de complete geheime dienst van de Nazi’s overgenomen, en geïnstalleerd als de geheime dienst van het het deel van Duitsland dat bestuurd werd door de westerse geallieerden.
Het waren dus niet slechts ‘praktische compromissen’, zoals het rekruteren van ‘knappe koppen’ als Wernher von Braun, die de Amerikanen aan de raketten moest helpen waarmee de kernkoppen gelanceerd konden worden waarmee de Sovjet-Unie in de as kon worden gelegd. Al ligt in de media de nadruk op de raketten die hij voor de NASA ontwikkelde. Von Braun was niet de enige. ‘Operation Paperclip’ bracht 1600 vooraanstaande Nazi-wetenschappers naar de Verenigde Staten om te helpen bij het opbouwen van een technologische voorsprong in raket-technologie en aanverwante gebieden. Minder bekend is de intensieve samenwerking met de overgebleven Nazi’s en collaborateurs die werden geronseld om de strijd tegen het ‘communisme’ met militaire middelen vorm te geven.
Echt geheim is dat allang niet meer. Door de onfrisse praktijken van de ‘Gladio-organisatie’ in Italië, waar ze betrokken waren bij bomaanslagen en politieke liquidaties, weten we dat de Navo geen uitgesproken defensief karakter heeft. Voorzover dat niet al duidelijk was voor die tijd. Het gaat mij er beslist niet om de Sovjet-Unie voor te stellen als de ‘duif’ in dit hele verhaal. Maar ik voel mij niet verantwoordelijk voor wat de ‘andere kant’ doet in een bepaald conflict. Fervente anti-communisten, die het bloed van die ‘Russen’, en hun ‘Joodse helpers’ wel kunnen drinken, hoef ik hier niet te overtuigen. Dat zijn doorgewinterde racisten en oorlogshitsers die onbereikbaar zijn voor enig argument. Velen die zich laten meevoeren zijn echter van goede wil, maar realiseren zich niet dat ze niet meer zijn dan de ‘nuttige idioten’ in een agenda waarin het woord ‘vrede’ niet voorkomt.
Als de Navo dan een filmpje uitbrengt, over 'Stay-Behind' Nazi’s die met steun van westerse geheime diensten in heel Oost-Europa probeerden het normale leven te ontwrichten, en de Sovjets te dwingen tot repressieve tegenmaatregelen, waardoor onvrede met het ‘regime’ zou worden aangewakkerd, is het niet onredelijk om daar de aandacht op te vestigen. Is dat wat u wil? Spreekt de Navo daarin namens u? Ik mag toch hopen van niet. Ontwrichten is niet zo moeilijk. Iets opbouwen is veel lastiger. Maar het wordt een heidens karwei als de militair machtigste organisatie ter wereld systematisch afbreekt wat vreedzamer lieden hebben opgebouwd.