Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Onderbuik

Andermaal is bewezen dat je bij een terreuraanslag niet gemakzuchtig conclusies moet trekken.

 

Voor de aanslag op de spelersbus van Borussia is een man aangehouden als de vermoedelijke dader die hoopte een kapitaal te verdienen met ‘put-opties’, als na de aanslag de koers van het aandeel in de voetbalclub in zou storten. Anders dan ‘men’ hier en daar suggereert, is dat allerminst een nieuw fenomeen. Integendeel! Een weelde aan onderzoekers die officieel, en officieus, op zoek gingen naar uitzonderlijke ‘investeringen’ kort voor grote aanslagen die de wereld schokten, vonden volop bewijs

 

Formeel werd nooit iemand aangeklaagd, omdat het als regel bijna onmogelijk is te bewijzen dat de ‘investeerder’ niet gewoon mazzel had. En, zo beweren boze tongen, omdat veel van dat soort ‘investeringen’ verwezen naar ‘onaanraakbaren’. Bondgenoten in de ‘strijd tegen terreur’. En/of vermogende types waar ‘het westen’ driftig zaken mee doet. Gevierde sponsoren van belangrijke politici, en onmisbaar geachte ‘beleidsmakers’. 

 

Op dit blog wemelt het van de oproepen om eerst te kijken naar wie er baat heeft bij een aanslag. En het gegeven dat ‘financiële autoriteiten’ hier aan de wieg stonden van dit succes bewijst dat ze dat ook systematisch doen. Maar het resultaat wordt als regel niet naar buiten gebracht, omdat het doorgaans niet de dader is die ook de ‘investeerder’ is. Maar opdrachtgevers, en partijen met ‘intelligence’ door geavanceerde ‘surveillance-praktijken’. Met inbegrip van types uit het land dat formeel het slachtoffer was. Om die reden was het een schok, toen Poetin in 2015, na het neerhalen van een Russisch passagiersvliegtuig boven de Sinaï, op de G-20 de namen naar buiten bracht van landen die terreur sponsoren. Waarbij de leiders van zulke landen, en andere ‘hooggeplaatste functionarissen’, daar direct, of indirect, leuk aan verdienen. 

 

Zoals ik na de aanslag op die spelersbus al schreef, irriteert het mij dat de ‘Legacy Media’ schreven dat het ‘wellicht geen terroristische daad’ was. Zo gemakkelijk als men het begrip ‘concentratiekamp’ oprekt als dat in hun propagandistische straatje van pas komt, zo benauwd is men om een aanslag met meerdere bommen op een civiel doelwit consequent ‘terreur’ te noemen. Dat verlangen om het nieuws te ‘spinnen’ zie je ook terug in de (voorlopige) ontknoping van dit verhaal. De man die men van zijn bed heeft gelicht zou namelijk een ‘Rus’ zijn.

 

Op dit moment weet ik nog helemaal niets over hem, behalve dat. Maar blijkbaar woont hij al geruime tijd in Duitsland, want hij is ook ‘Duitser’? En hij heeft zich vooralsnog niet bij de ambassade van Rusland in Bonn gemeld met een verzoek om juridische bijstand. Dus wat voor ‘Rus’ is het? Eerder zagen we in Noorwegen iets soortgelijks. Daar werd een aanslag verijdeld, waarbij een tiener van zeventien van zijn bed werd gelicht. Ook een ‘Rus’ volgens de ‘Legacy Media’. Maar met zijn familie al sinds zijn tiende woonachtig in Noorwegen, waar zijn ouders politiek asiel hadden aangevraagd. En het gaat mij er zeker niet om Russen vrij te pleiten van enige criminele intentie. Dat zou lachwekkend zijn, want keiharde criminaliteit in dat land is bepaald geen unicum. Maar…..

 

Naast Russische ‘avonturiers’, en doorgewinterde criminelen, zoals elk land die heeft, zijn er twee in het oog springende groepen die internationaal aan de weg timmeren, en die verklaarde vijanden zijn van ‘Moskou’. Om te beginnen zijn dat Moslim-fundamentalisten uit de Kaukasus. En de tweede groep zijn de naar het westen uitgeweken ‘oligarchen’, en hun entourage. In 2005, voor de huidige anti-Poetin panepidemie in ons deel van de wereld, schreef Dina Siegel, na uitvoerig onderzoek, helder over het onderwerp. Dat onderzoek hoor je nu niemand meer over, want dat komt erg slecht uit. Maar haar conclusie was, dat wat wordt aangeduid als ‘Russische maffia’ in ‘het westen’, overwegend niet uit Rusland komt, maar uit westerse landen waar veel Russen naartoe emigreerden ten tijde van de Sovjet-Unie, en nadat Poetin het in Rusland voor het zeggen kreeg. In het bijzonder Israël. En door ‘het westen’ omarmde voormalige Sovjet-staten als Georgië en Oekraïne, alsmede ‘Warschau-pact-landen’ waar men de Russische taal meester is, of een taal spreekt die in onze ongeoefende oren klinkt als ‘Russisch’. 

 

Het is daarom cruciaal om uit te zoeken tegen welke achtergrond we bepaalde terreur moeten plaatsen. Ook als het een individuele actie betreft van iemand die graag snel rijk wil worden. Niet om er geostrategische agenda’s mee te voeden, maar om uit te dokteren waar we in ‘het westen’ steken hebben laten vallen in het verleden, waardoor we nu kwetsbaar zijn. Wie we ‘positief’ hebben gediscrimineerd, om er nu achter te komen dat het geen ‘kwetsbare types’ waren, maar lieden die de wijk namen naar ons deel van de wereld omdat ze daar minder risico liepen om tegen de lamp te lopen. En er meer te halen viel. Dat is onze ‘zachte onderbuik’. Analoog aan wat ik gisteren schreef over ‘homo’s als wapen’. 

 

Die onverteerbare behoefte om mensen in te delen in groepen, en elkaar vervolgens te bestoken met ‘argumenten’ die de vraag moeten beantwoorden of we die groepen ‘positief’ of ‘negatief’ moeten discrimineren, is volslagen ‘van de pot’! 

 

Opnieuw blijkt hoe belangrijk het is om na een terreur-, of oorlogsdaad de vraag te stellen: ‘Cui Bono?’ En niet direct het eerste antwoord dat in je hoofd opkomt wereldkundig te maken als een duidelijk bewijs dat deze, of gene de dader moet zijn. Of, zoals nu, wanneer er een ‘verrassende’ ontknoping is, meteen maar te stellen dat het ‘dus’ geen terreur was. Het was hoe dan ook terreur. De stelling dat het een uitsluitingsgrond zou zijn als dit soort pervers geweld wordt aangewend om geld te verdienen, houdt geen rekening met het effect op de bevolking. Doelbewust geweld tegen onschuldigen heeft in alle gevallen een sociale en politieke component. 

Go Back

Comment