Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Oersoep

Bent u een leider, een volger, of geen van beiden?

 

In een inspirerend artikel dat oorspronkelijk verscheen op de ‘counterpunch.org’ website, maar vervolgens werd overgenomen door uiteenlopende andere websites, schrijft C.J. Hopkins over de hegemonie van wat hij de ‘corporatocracy’ noemt. De ‘link’ die ik u hiervoor aanbied is naar de website van de ‘consentfactory.org’, omdat ik dat toepasselijker vind, gelet op de inhoud. En omdat onder dat artikel nog ‘links’ staan naar aanvullende, gerelateerde artikelen die ook zeker de moeite waard zijn.

 

De ironie in het artikel gebruik ik voor dit blog zelden of nooit, maar het verhoogt de leesbaarheid voor velen. En de boodschap is hetzelfde. Nadeel, vanuit mijn eigen kijk op deze ontwikkeling van mens en maatschappij, is dat je al snel belandt in het idee dat er een alles overstijgende idee achter zit, met een gecoördineerde agenda. En ik vrees dat dat niet het geval is. Het is eerder de culminatie van een vorm van ‘hebberigheid’, en het idee van ‘Goddelijke Almacht’ die bepaalde groepen met veel geld, en toegang tot de ‘Paleizen’ waar wordt bedisseld hoe we de ‘maakbare samenleving’ in gaan richten, die ons de vernieling in helpt. 

 

Zoals Hopkins het typeert, is het een soort permanente test. Een doorlopende poging om het ‘kaf’ van het ‘koren’ te scheiden, door waanzinnige dingen te doen, en te kijken wie er nog volgen. En de rest is ‘extremist’. Zelf denk ik dat de wielen van de wagen lopen, terwijl die met steeds grotere snelheid, en onbestuurbaar, van de berg af rolt, richting peilloos diep ravijn. Extreme decadentie, op zoek naar een verlossende genadeklap. Niet ongebruikelijk in de eindfase van een imperium, zoals beschreven in tal van historische studies, en ‘management-boeken’ waarin de opkomst, en ondergang van grote bedrijven wordt geanalyseerd. 

 

De ‘gekte’ die zich heeft meester gemaakt van van de ‘westerse’ samenleving kent zijn eigen dynamiek. Waar Hopkins het heeft over ‘normaal’ als een soort ‘lakmoesproef’, wijkt dat af van wat daar oorspronkelijk onder werd verstaan. Het is geen streven naar het vinden van normen en waarden die een meerderheid van de bevolking aanspreken, om van daaruit wetten en regels op te stellen die een duidelijke onderlinge samenhang vertonen. Het tegenovergestelde is het geval! We geven aan de lopende band het woord aan mensen met ‘nieuwe ideeën’, en juichen het toe als iemand zichzelf de hele tijd tegenspreekt. 

 

Geobsedeerd door ‘verandering’, die we verkopen als 'groei', worden we als groep, of land met elke nieuwe dag onberekenbaarder. Elke concessie, elk compromis, elk verdrag, elke afspraak, en elke wet, zien we als ‘oud nieuws’. Dat was ‘gisteren’! Wat de ‘volgers’, die wanhopig proberen te voorkomen dat ze van de wagen worden geslingerd, nog bindt met de anderen op die gedoemde kar, is Orwelliaanse ’Newspeak’. Iemand op die kar kan in één adem zijn zorg uitspreken over de boodschap van een moskee in Nederland, en pleiten voor ‘Regime-Change’ in Syrië ten bate van hun Salfistische en Jihadistische vrienden, zonder begin van besef dat het onverenigbare uitgangspunten zijn. 

 

Die geïnstitutionaliseerde schizofrenie, dat flirten met een ‘Multiple Personality Disorder’, kom je aan de lopende band tegen in het nieuws, in programma’s op de televisie, en films. Het begint veelal als een experiment. Een ‘acteerprestatie’ om anderen te testen. Of een opdracht in het kader van een ‘training’ die onze ‘effectiviteit’ verhoogt. En voor we het weten tollen we rond in een ‘Oersoep’ van primaire driften die nauwelijks nog enige onderlinge samenhang vertonen. Depressief, gedesoriënteerd, en bang. 

 
 

Go Back

Comment