Terwijl aller ogen gericht zijn op Istanbul vanwege de ‘mysterieuze verdwijning’ van Khashoggi, is die stad volgende week het toneel van een conferentie over de toekomst van Syrië, waar ook Duitsland en Frankrijk (Lees: ‘Europa’) aan zullen schuiven.
Daarmee is de vrede in Syrië nog niet getekend. Maar nadat eerder de Koerden in Idlib de kant van ‘Damascus’, de Russen en Iran kozen, omdat de ‘alliantie’ onder leiding van de NAVO en Saoedi Arabië hen niks meer te bieden heeft, is het zonder meer een ‘krachtig signaal’.
Dat er nu eindelijk aandacht is voor het bloeddorstige regime in Saoedi Arabië, dat tot voor (zéér) kort alom werd geprezen vanwege de ‘moderniseringen’, terwijl de ‘Heerser’ in dat land op meedogenloze wijze de macht naar zich toe trok, juich ik toe. Maar houd uw kruit nog even droog, want wie weet waar dit eindigt? De huidige machthebber in die oliestaat, de 38 jarige Mohammed bin Salman, draaide onlangs de puissant rijke potentaten, en voormalige vrienden van het regime, een poot uit om voor zijn wapenaankopen te betalen, waarmee hij de oorlog tegen Yemen gaande houdt, en plannen maakt om, samen met Israël en de Verenigde Staten, Iran op de nek te springen. Zelfs degenen in de westerse media die geen kwaad woord over die ‘hervormer’ wilden horen, tot voor kort, pruttelen nu dat men wel wist dat Saoedi Arabië terroristen in de regio op de loonlijst heeft staan. Maar die ‘geveinsde onmacht’ om groepen als IS en Al Qaida aan te pakken is niet uniek een Saoedisch probleem, zoals hier al vaker gememoreerd.
De onthulling van Poetin, dat IS in het oosten van het land, waar de Verenigde Staten en haar Koerdische bondgenoten Heer en Meester zouden zijn, 700 gijzelaars heeft gemaakt door een vluchtelingenkamp leeg te halen, en ze nu tien gijzelaars per dag executeren tot hun eisen zijn ingewilligd, haalde in mijn krant een micro-kadertje op pagina 13 van de krant op vrijdag. Zeer veel meer ruimte werd vrijgemaakt voor het succes van Oekraïne, dat een splitsing in de ‘Orthodoxe Kerk’ heeft weten te realiseren, waardoor de overkoepelende autoriteit, eveneens zetelend in Istanbul, is uitgespeeld.
Met enige weemoed denk ik terug aan de keren dat ik te gast was in die prachtige stad, waar sinds de ‘Regime Change’ activiteiten in de regio vleugels kregen, met oorlogen in Syrië en Oekraïne, en een mislukte coup in Turkije, en ‘gerotzooi’ in de ‘Balkanlanden’ die nog niet zijn ‘ingelijfd’ bij de NAVO, de sfeer steeds grimmiger wordt. Het zou mooi zijn als de keuze van Duitsland en Frankrijk, om in Istanbul aan te schuiven, en eens te luisteren naar de voorstellen die langs komen, een nieuw begin zouden inluiden. Aansluitend bij de ‘Eigen Koers’ die de EU zegt te willen varen inzake Iran, aan de vooravond van nieuwe, snoeiharde, openlijk op ‘Regime Change’ gerichte Amerikaanse sancties tegen dat land.
In mijn krant werd de retorische vraag gesteld of Turkije zou proberen om te ‘profiteren’ van de moord in Istanbul. Wat is dat voor een vraag? Alsof het immoreel is om je af te keren van die slagers, net nu het ‘alle hens aan dek’ is in de strijd tegen die ‘Ellendige Russen’ ‘Brandpunt’, met hun ’Nepnieuws’. Het is zo ontzettend klungelig, dat soort pogingen om mensen te beïnvloeden met paniekberichten, en retorische vragen, en hen te bekeren tot ‘Big Brother’ die in deze moedwillig geschapen chaos bescherming zou moeten bieden, dat je haast medelijden krijgt met die ‘Atlantici’.
Naast alle landen die zich met hun eigen militairen in het strijdgewoel hebben gestort, zijn er ook steeds meer ‘huurlingen’. Met enige droefheid las ik de onthulling van ‘Buzzfeed’ over een commando dat bestaat uit Amerikaanse commando’s, die na hun contractperiode bij de Amerikaanse overheid nog wat ‘bijbeunen’ in het Midden-Oosten. De drie met name genoemde ‘liefhebbers’ heten ‘Mohammed’, ‘Isaac’ en ‘Abraham’. Ik bedoel maar……
Laten we duimen voor onze ‘Europese’ afvaardiging in Istanbul volgende week. Want als we niet snel weer normaal gaan doen, is de kans op brokken groot. Héél groot!