De sleutel tot 'normalisatie', is gelegen in een focus op gedrag.
Om dat effectief te kunnen doen, is het noodzakelijk concreet te omschrijven wat wel, en wat niet acceptabel is binnen een samenleving. Het betreft daarbij zowel individueel gedrag, als groepsgedrag, en het gedrag van hele landen binnen de wereldgemeenschap. In alle gevallen waarin vervolgens mensen, groepen, of landen menen zich niet aan de regels te hoeven houden, belanden we in het 'Animal Farm'-scenario. ('Some Animals are More Equal than Others').
Hoe complexer de regelgeving, en hoe groter het aantal autoriteiten dat toeziet op naleving van de regels, hoe groter de kans op brokken. Regeren is daarom veel eerder de 'kunst van het weglaten', dan proberen regelgeving te implementeren die zo 'inclusief' mogelijk is, door veel aandacht te schenken aan detail. In die zin is de campagne van de Nederlandse overheid, waarin burgers worden opgeroepen om te gaan stemmen bij de Gemeenteraadsverkiezingen, en de daaraan gekoppelde volksraadpleging over de 'Sleepwet', misleidend. Hoezo: 'Elke stem telt?' Tot twee keer toe legde de overheid de uitkomst van een referendum naast zich neer. En deze keer heeft men vooraf al aangekondigd er zeker niks mee te zullen doen, als de uitslag niet conform haar eigen dictaat is.
Op ieder niveau, van interpersoonlijke relaties, via groepsbelangen, tot internationale betrekkingen, is de realiteit juist dat de 'Sterkste' zijn of haar zin krijgt. Dat is de essentie van 'gedogen', 'positief discrimineren', en 'R2P'. De 'Sterkste' identificeert een individu, groep, of land dat zielig is, zonder de noodzaak concrete, objectief verifieerbare criteria aan te leveren, en zonder acht te slaan op 'draagvlak', en zet beleid op het bevoordelen van de 'zielepoten'. Ironisch genoeg zien die 'zielepoten' zich veelal helemaal niet als meelijwekkende 'kreukels', maar slaan ze hulp bij het in elkaar stampen van de concurrentie, en het bereiken van een geprivilegieerde positie uiteraard niet af.
De handel in 'krediet' heeft astronomische vormen aangenomen in het 'westen'. Waarmee ik echter niet zeg dat er geen mensen, groepen, of landen zijn die wel wat hulp kunnen gebruiken. Maar een 'Jood', een 'Moslim', een 'Bankdirecteur', of een 'Politicus' is niet zielig omdat die groepen in een 'categorie' vallen die veel onterechte kritiek over zich heen krijgen. En de meeste 'vrouwen' die ik ken zijn uitstekend in staat om hun eigen boontjes te doppen! Dito met de 'homo's' in mijn kennissenkring en familie. 'Israël' is als land ook al vele tientallen jaren niet zielig meer. Het verzuipt in de subsidie, en priviléges, en het heeft, via de Verenigde Staten, zelfs 'veto-recht' in de Veiligheidsraad.
Je mag van enig individu, enige groep, of enig land niet verwachten dat het geen gebruik zal maken van mogelijkheden om zich omhoog te wrikken in de 'voedselketen', als hen die kans wordt geboden. Deze periode in de geschiedenis van de mens is markant, niet vanwege een doorgeschoten 'egalitaire' tendens met bijbehorende 'nivellering' die greep kreeg op de 'westerse' samenleving vanaf de jaren zeventig. Dat is de kritiek die de rechter vleugel van het politieke spectrum als haar mantra blijft herhalen, ook al groeit de ongelijkheid in de wereld op spectaculaire wijze. En niet alleen in materiële zin. Nee, deze tijd wordt gekenmerkt door: 'En nu ik!'