Je wéét dat het niet kan, maar je probeert het tóch.
'No guts, no Glory!' En als het dan uitloopt op een drama, is het zaak dat goed te 'managen'. Het was niet jouw schuld. Anderen hebben het verpest. Er waren onvoorziene omstandigheden. Als het gelukt was, was de wereld een betere plek geweest. Of je verzint gewoon een nieuw waanzinnig avontuur om de aandacht af te leiden.
Mislukkingen zijn er in soorten, en maten. Veel 'succesverhalen' blijken bij nadere beschouwing ook een 'zwart randje' te hebben. Na de verovering van Afghanistan door de NAVO, onder aanvoering van de Verenigde Staten, explodeerde de productie van opiaten. En het door de Verenigde Staten 'gecoachte' Colombia, dat als uitvalsbasis dient voor de strijd tegen Venezuela, produceert meer cocaïne dan ooit. Dat lijkt een somber stemmende ontwikkeling, maar sinds de omzet van de drugshandel in het westen wordt opgeteld bij het 'GDP', om de overheden in staat te stellen meer te lenen van toekomstige generaties, zonder dat het opvalt, profiteren we daar ook van. Dus maant het 'Brookings-Institute', bijvoorbeeld, tot kalmte en terughoudendheid. Want? Want de crisis in de Verenigde Staten zelf, waar de problemen met opiaten jaarlijks meer slachtoffers eisen, vindt niet zijn oorsprong in Afghanistan, dus dan is het goed……..
Andere mislukkingen zijn pijnlijker. Zoals Libië, ooit het rijkste land van Afrika, en nu een rokende sintel, waar extremistische groeperingen de vrije hand hebben, en het bloed door de straten klotst. Maar het 'positieve' is dat daardoor een gigantische stroom migranten in lekke bootjes richting Europa kwam, die eerder door Gaddafi werden tegengehouden. En dat is weer 'Money in the Bank' voor tal van 'NGO's', beleidsmakers en de media, die weer een nieuw avontuur hadden.
Dus wat noem je 'mislukt'?
Voorzover men in de Verenigde Staten het idee had dat de Chinezen eieren voor hun geld zouden kiezen in de 'Handelsoorlog' die de Amerikanen hebben ontketend, kwamen ze van een koude kermis thuis. Dat hadden ze kunnen weten, maar ze probeerden het tóch. Nu de Chinezen onverstoorbaar op elke nieuwe vijandige maatregel van 'Washington' reageren met een tegenmaatregel, escaleert 'Washington' door de aanschaf van Russische gevechtsvliegtuigen door China te 'bestraffen' met aparte sancties, die verder niks met de internationale handel te maken hebben.
In Iran werd een aanslag gepleegd op een militaire parade, waarbij de daders zelf ook omkwamen, en derhalve ook bekend zijn bij de autoriteiten. 'Teheran' reageerde onder andere door de ambassadeurs van Nederland, Denemarken en het Verenigde Koninkrijk op het matje te roepen. Ons land wordt ervan verdacht terreurorganisaties in Iran te steunen. Een formele reactie van 'Den Haag' liet nog op zich wachten bij het schrijven van deze bijdrage, maar de VVD-woordvoerder vond het een goede gelegenheid voor een 'krachtig antwoord'. Maar sinds 'Nieuwsuur' en 'Trouw' onthulden dat Nederland terroristische organisaties in Syrië heeft geholpen, vraag ik mij af of de VVD-woordvoeder de vraag wel heeft begrepen?
Al deze ontwikkelingen zijn terug te voeren op het wegvallen van de internationale wet- en regelgeving. Of, eigenlijk, de bereidheid van een groeiend aantal westerse landen om bestaande wet- en regelgeving te 'interpreteren' zoals het hen uitkomt. Voor dat doel worden groepen die eerder nog als Moslim-extremisten werden aangemerkt 'witgewassen', en omgedoopt tot 'oppositiegroepen', net als eerder in Libië. Iedereen beseft dat het niet kan, maar we proberen het tóch.
Waar we ergens uitkomen met al die 'spin' om van een foute keuze een goede bedoeling te maken, kan ik u niet vertellen. De kans dat we, als bij toeval, in een mondiaal gewapend treffen verzeild raken wordt volgens mij met de dag groter. De ellende is, dat we geregeerd worden door opportunisten, en we als samenleving ook de grip op de wereld om ons heen volledig kwijt zijn. Ik mopper hier op gezette tijden op de 'Mainstream Media', maar de mensen die daar werken kun je het ook niet kwalijk nemen, vrees ik. Ze missen eenvoudigweg de kwaliteit en de 'signaalfunctie' van een verantwoordelijke redactie. Iemand componeert een stuk proza over de stand van zaken rond 'Russia-Gate' voor de 'New York Times', waarin te lezen valt dat er én 'overvloedig bewijs' is, én 'géén bewijs'. Kies maar. Roep maar wat. Het is allemaal 'waar'.
Chaos in ons hoofd. 'Oorlog is Vrede'.