Demonstranten die de zittende regering in Oekraïne steunen, omcirkelden eergisteren de Amerikaanse ambassade in Kiev.
Ze eisten dat de VS, en de EU, zouden stoppen met hun inmenging in de binnenlandse aangelegenheden van hun land. Een suggestie waarvan NRC recent vond dat die absurd was. Maar het is geen geluid dat buiten de VS en haar NAVO-bondgenoten voor louter opgetrokken wenkbrauwen, en besmuikte grappen over 'alu-hoedjes' zorgt. Aan de andere kant stonden de raddraaiers van de boksende broertjes Klitschko, die in Duitsland woonden, en daar hun bedrijven opbouwden. Ze zijn daar beroemdheden die veel op de televisie zijn. In 2004 verhuisden ze naar Beverly Hills. Vladimir verscheen in december met zijn Amerikaanse vriendin, film-sterretje Hayden Panettiere, op de barricaden, en de broertjes worden in de 'westerse' media gezien als hun beste kans om de Russische hulp aan Oekraïne, bestaande uit een miljarden-injectie en een gereduceerde gasprijs, de nek om te draaien.
Persoonlijk ben ik er wel van overtuigd dat een tsunami aan geco-opteerde, voornamelijk Amerikaanse, maar ook Europese 'NGO's', druk in de weer zijn rotzooi te trappen, op kosten van de Amerikaanse en Europese belastingbetaler, en belanghebbende 'geo-politieke dieren' als George Soros, en een weelde aan multinationale ondernemingen. De enige vraag is eigenlijk, hoeveel 'regie' er op de pogingen van de sponsoren van civiele onrust en terreur zit. Ik heb mijn twijfels over het bestaan van enige organisatie die het overzicht heeft behouden. En ook vind ik het lastig om te zeggen welke 'spelers' nou onkreukbaar hun best doen om het lekkende schip van de democratische rechtsstaat drijvend te houden. En wie alleen maar bezig is fanatiek gaten in de romp te boren. En met welk doel?
In een analyse van het 'blauwe emmertjes'-fenomeen in Moskou, schildert de Amerikaanse journalist Wayne Madsen het beeld van een spinnenweb aan organisaties die drijven op buitenlands geld. In zijn artikel staat Madsen stil bij het werk van Gene Sharp, Amerikaans hoogleraar in 'revolutie-kunde', de goeroe van 'links', in de tijd dat dat nog enige betekenis had, die op academisch niveau onderzoek doet naar manieren om 'regime change' te bewerkstelligen.
De methoden die Sharp ontwikkelde, en propageerde via het 'Albert Einstein Instituut' dat hij oprichtte, zijn toegesneden op 'geweldloze actie'. Al moet daarbij worden opgemerkt dat het mobiliseren van massabewegingen gepaard gaat met het doelgericht aanvallen van religieuze en maatschappelijke 'symbolen', om een defensieve reactie uit te lokken van de 'gevestigde orde'. Waardoor escalatie legitiem wordt. Een select groepje 'radicalen' die zich gewelddadig manifesteert is dan voldoende om de lont in het kruitvat te steken. Met als 'innovatie', voor het geval de 'gevestigde orde' te tam reageert, de gerichte liquidatie van 'vreedzame betogers' door een 'hit-team' van de één of andere Machivellistisch opererende 'westerse' geheime dienst. Een betrekkelijk veilige interventie, omdat in het 'westen' niemand gelooft dat iemand zó cynisch kan zijn. Maar sinds 'Operatie Ajax', bedoeld om de gekozen regeringsleider in Iran uit de vergelijking te halen, en een gewillige, gruwelijk repressieve dictator op de troon te hijsen, zouden we allemaal beter moeten weten.
Een formele band tussen Sharp, of zijn Instituuut, en de CIA is er niet. En het is zeer de vraag of hij bij zijn volle verstand mee zou werken aan implementatie van zijn ideeën en technieken om in verre buitenlanden, op kosten van de Amerikaanse belastingbetaler, chaos en verderf te stichten. Op een wijze die vooral herinnert aan de opvattingen over de mobilisatie van massabewegingen die zijn terug te voeren op Adolf Hitler en Joseph Goebbels. Zijn bewondering voor Einstein, die een voorwoord schreef voor zijn eerste boek, Martin Luther King en Ghandi suggereren van niet. Wel heeft hij aantoonbaar geld aangenomen van instellingen en multinationals die volop bij dat soort activiteiten betrokken zijn. En die zelf wel degelijk nauwe contacten met de CIA en soortgelijke 'diensten', binnen en buiten de VS, onderhouden.
Een complicatie voor die Machiavellistische 'operators' is de reactie in het 'eigen kamp', als lieden met een geweten de handdoek in de ring gooien, en als 'klokkenluider', betrokken journalist, of 'blogger' de cynische machtsspelletjes, het totale gebrek aan respect voor humanistische principes, en de noodzaak van het verdedigen van de rechtsstaat aan de orde stellen. Ook geweldloos. En met de potentie om via populistische sentimenten het vuur te doen overslaan naar de bunker vol propaganda-munitie. Omdat je vroeger of later zult oogsten wat je hebt gezaaid.
Het zijn niet de intenties die op onze grafsteen staan, of waar onze kinderen ons op afrekenen. De weg naar de Hel is geplaveid met goede bedoelingen.