Mijn bijdrage gisteren was voor velen wellicht een beetje 'Grote Stappen, Snel Thuis'.
Daarom een toelichting.
Drie jaar geleden schreef ik een bijdrage waarin ik kort stilstond bij de loopbaan van Erich Mielke, de gevreesde en verguisde chef van de Stasi, de Oost-Duitse geheime dienst. Een anti-fascist van het eerste uur, die ver voordat anderen het gevaar zagen van Hitler en zijn 'bruine horde' al de wapens had opgenomen. Gedreven door een oppositionele ideologie, het communisme, die eveneens vele onschuldige slachtoffers zou maken.
Anders danig religies, waarin een oppermachtige God, of Goden, wikken en beschikken, beloven ideologieën een lotsverbetering die de 'logische' consequentie is van het volgen van de aanwijzingen die bedacht zijn door degenen die dat 'plan' hebben uitgedacht. Binnen het concept van een religie is in de meeste gevallen nog plaats voor 'zondaars' die met rust gelaten kunnen worden, omdat God, of de Goden, uiteindelijk met hen af zullen rekenen. Als het niet in dit leven is, dan wel in het 'Hiernamaals'. Of een volgend leven.
Ideologieën kennen die luxe niet. Oppositie, en hindernissen, moeten worden opgeruimd. Uiteraard bij voorkeur door twijfelaars te overtuigen, omdat daarmee het draagvlak voor het 'Plan' groter wordt. Maar je kunt niet eindeloos blijven soebatten. Als mensen niet voor 'rede' vatbaar blijken, en daarmee het 'Plan' in gevaar brengen, zijn 'drastische' oplossingen eenvoudigweg niet te vermijden. Ook mensen die wel degelijk 'geloven' in het 'Plan', en dus geen 'oppositie' vormen, kunnen wel degelijk een 'hindernis' zijn. Een 'blok aan het been'. Spuitje halen, en wegwezen! Of een bomgordel om, en maak jezelf nuttig!
Met de ontkerkelijking die na de Tweede Wereldoorlog de westerse landen stormenderhand veroverde, nam de behoefte aan een 'klassieke' ideologie die 'oplossingen' had voor de problemen die mensen hadden echter niet toe. Fascisme en communisme werden gewantrouwd. 'Humane' versies kregen wel enig krediet. Meer in het bijzonder de post-Christelijke variant van de 'Sociaal-Democratie', door critici echter steevast 'communisme-met-een-menselijk-gezicht' genoemd. En als zodanig perfect om het 'rauwe' communisme de pas af te snijden. Waarbij de suggestie van de critici is, dat er uiteindelijk niks 'menselijks' is aan die 'sociaal-democratie', omdat hun 'maakbaarheids-ideaal' uiteindelijk net zo 'doods' en 'kil', en 'mechanisch' is als de totalitaire varianten.
Daarnaast was er al veel langer het liberalisme, of de 'libertaire' kijk op de samenleving, die echter dermate 'individualistisch' is, dat je niet van een ideologie kunt spreken. Verder dan een setje 'handige tips' om te voorkomen dat mensen elkaar afslachten reikt die filosofie niet. De onderlinge verschillen tussen mensen die stellen liberaal, of libertair te zijn, zijn dan ook groot. Wat ze gemeen hebben, is dat ze uitgaan van 'leven, en laten leven'. Dat werkt, maar binnen zekere grenzen. En daarover gaat dit blog. Want we lopen tegen die grenzen aan, en wat nu?
Zoals ik al in mijn vorige bijdrage stelde, leeft het besef dat we 'iets moeten' ook nadrukkelijk bij mensen die ideologisch bevlogen plannen uitdenken, maar realiseerde men zich begin jaren negentig dat 'fascisme' en 'communisme' een 'slechte pers' hadden. De innovatie was een hybride vorm die als 'Agenda 21' het levenslicht zag. Critici noemen het 'communisme', of 'fascisme', al naar gelang hun eigen perspectief de ene, of andere ideologie als het 'ergste kwaad' ziet. Maar het is beide. Een symbiose van 'goede bedoelingen', gecoördineerd op het niveau van 'Bilderberg', 'World Economic Forum' en 'Bohemian Grove', uitgaande van modellen die zijn gebouwd door mensen die met hun 'rug in de rijrichting' zitten, zoals ik dat noem.
Het punt is, dat je 'Agenda 21' niet kunt kwalificeren/diskwalificeren op basis van de bedoelingen. Dat is kenmerkend voor ideologieën. Geen gebrek aan goede bedoelingen. En vanaf het moment dat het plan, of de 'Agenda', af is, begint de 'race' tegen de klok, moet je in de uitvoering 'pragmatisch' zijn, en vallen de eerste doden. Aanvankelijk als 'gebroken eieren' bij het maken van het 'omelet'. Maar dat station zijn we, vierentwintig jaar later, ruim gepasseerd. Enige tijd geleden zijn de 'handschoenen' afgelegd, en is het serieus.
Oppositie, en hindernissen, zijn een 'sta in de weg'. De dialoog is ten einde. Het is 'nu, of nooit!'. De planeet moet worden gered! Geen discussie. Wat 'we' in 1992 al hadden besloten, moet nu worden uitgevoerd. Er is teveel in 'geïnvesteerd' om nu nog terug te trekken, en andere wegen te bewandelen. 'We' hebben zelfs tijd verloren door het zwakke beleid van Obama. 'We' moeten 'doorpakken'. Proberen 'wegen' te vinden die naar het doel leiden, met zo min mogelijk slachtoffers aan 'onze' kant. Maar naar het zich laat aanzien zullen er ook 'hier' offers gebracht moeten worden.
In elk geval moeten 'we' de 'kudde' bijeen zien te houden. Als dat niet goedschiks gaat, dan maar kwaadschiks. In elk geval hebben 'we' de 'tools'. Globale 'surveillance', en ultieme technieken om de 'massa' te helpen de 'juiste' keuzes te maken. Of anders 'bezig te houden' met 'horrorclowns', 'vloggers' en 'dieren-in-het-nieuws', zodat 'we' achter hun rug om de zaken kunnen 'regelen' die 'geregeld' moeten worden.
Mielke was, zonder enige twijfel, een man die zijn hart op de 'Goede Plaats' had zitten, toen hij besloot zijn leven te wijden aan het bestrijden van het fascisme. Zoals velen die 'Agenda 21' steunen 'Goede Mensen' zijn. Vol prachtige, niet te verwezenlijken idealen. De oogkleppen steeds verder dichtgeschroefd, tot er nog slechts een smal streepje licht op hun netvlies valt. Met daarin de boodschap om niet te verzaken! Om zich niks aan te trekken van nieuws dat hen laat zien dat ze de 'nieuwe 'Nazi's' zijn. Of de 'nieuwe Stalinisten'. Het maakt niet uit dat hun voorvrouw in de Verenigde Staten door zwendel, leugens, en perfide karaktermoord aan het bewind komt. Het is een VROUW! De Hemel zij geprezen………….!
Of nee. Wacht. Is het toch meer religie dan ratio?
Ik vrees van wel. En met een 'kort lontje', zonder de Almachtige God die 'wikt en beschikt'. En zonder het liberale 'Leven, en Laten Leven'.