Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Landsbelang

In de tweede helft van de vorige eeuw, vanaf eind jaren zestig, regende het onthullingen over onfrisse praktijken van overheden.

 

Het voedde het idee dat we het slachtoffer waren van een groot 'complot'. Regeringen werden erdoor in het nauw gebracht. Waar ze probeerden zich te verweren, wezen ze erop dat die geheime projecten nuttig en nodig waren, omdat de vijand niet stil zat. Niet alleen dat, maar die vijand was zelf nog vele malen erger. Dat gold zowel voor binnenlandse-, als buitenlandse machten. 

 

Waar ik afstand neem van het concept van één groot, alles overstijgend complot van 'Vrijmetselaars' of andere illustere semi-geheimzinnige genootschappen, kan anderzijds niet ontkend worden dat geheime diensten in bepaalde gevallen gebruik maakten van die 'Gesloten gemeenschappen' vol met 'hoogwaardigheidsbekleders'. Notoir in dit verband is de 'P-2' loge in Italië, die rechtstreeks verbonden was met de 'Gladio-organisatie', wat een NAVO-operatie was. Oorspronkelijk opgezet als 'Stay Behind' verzetsgroepen die geactiveerd konden worden als 'de Russen' kwamen, en de NAVO in Europa het onderspit zou delven. Maar ingezet in vredestijd om de Italianen te 'motiveren' zich af te keren van 'links', door middel van het plegen van aanslagen, die vervolgens 'links' in de schoenen werden geschoven.

 

Mede door dat akkefietje groeide in 'het westen' de druk op bestuurders om de democratische controle op te voeren. Er kwamen wetten en toezichthouders. En regelingen voor 'klokkenluiders'. In de wereld van de journalistiek groeide het idee dat men de voorhoede was van het 'landsbelang'. Enerzijds betekende dat 'openheid', en de jacht op bestuurders en overheidsinstellingen die zelf de eigen wetten aan hun laars lapten. Anderzijds wilde men ook niet weglopen voor de verantwoordelijkheid, en het besef dat geheime operaties soms nuttig en nodig waren om te voorkomen dat misselijkmakende sujetten en 'vreemde mogendheden' het land schade toebrachten. 

 

Politici die na een intensieve campagne de zegen kregen van het volk, bemerkten dat de wetten en regels die zij zelf hadden toegejuichd, om het bestuurlijke proces 'transparanter' te maken, hen in de weg zaten. Geheel los nog van het gegeven dat het bereiken van consensus in eigen gelederen niet zelden een bijzonder tijdrovende zaak was, terwijl de bestuurlijke termijn beperkt was. Om het proces aan te jagen, en in bepaalde zaken een doorbraak te forceren, ging men op zoek naar opties om dat te realiseren. 

 

Het 'Ei van Columbus' was de 'NGO'. 

 

Formeel een organisatie die niet was gelieerd aan enige overheid, zoals de naam al zegt. Maar in de praktijk afgevuld met 'partijgenoten', al dan niet in een draaideurfunctie, waardoor ze het ene moment nog 'bestuurder' zijn, en het volgende 'activist'. Waarbij ze de 'dossiers' meenamen. Via directe subsidie, of 'sponsoring' van draagkrachtige 'partijgenoten', die daarvoor langs andere wegen werden 'gecompenseerd', zodat het niet opviel, werd een steeds groter deel van het politieke besluitvormingsproces in de praktijk 'geprivatiseerd'.

 

Een 'NGO' valt niet onder de wetten die betrekking hebben op de 'openbaarheid van bestuur', en dat geeft hen een ruimte die zelfs de geheime diensten in de Koude Oorlog niet hadden. Die privatisering van het politieke besluitvormingsproces kreeg vervolgens gezelschap van 'Thinktanks', met als voordeel dat die niet hoefden te vijnzen dat ze een organisatie waren die voor de wil van 'het volk' stond, maar onverholen konden leunen op hun status van 'deskundige', na een selectieproces waarbij 'transparantie' sluitpost is. 

 

De volgende stap in deze ontwikkeling was de creatie van 'adviesbureaus' die direct werden opgezet en bemensd door 'Inlichtingendiensten', zoals 'Cambridge Analytica', die tot taak kregen overheden bij de hand te nemen, en niet te verzaken bij het propageren van 'de boodschap'. Omdat 'Cambridge Analytica' Trump in het zadel hielp, werd daar naderhand de stekker uitgetrokken. Maar we mogen niet vergeten dat die ene firma slechts één tentakel is van een enorme 'octopus' die zich buiten de directe controle van welke overheid dan ook bevindt, en iinig is verweven met ieder aspect van de overheid. En niet alleen in de 'Angelsaksische wereld', maar daar ligt wel het zwaartepunt. 

 

Tegenover het Brits/Amerikaanse 'Cambridge Analytica' stond het eveneens Britse 'Orbis Business Intelligence' van Christopher Steele, die volgens Mark Urban nauw samenwerkte met Skripal, die in zijn woonplaats onwel werd na te zijn vergiftigd met 'novichok'. Steele was de 'handler' van Hillary Clinton, die de 'Pulp-Fiction' schreef over Trump die 'het' deed met 'de Russen'. Nou wil het 'toeval' dat Urban direct is verbonden met de geheim agent die Skripal ronselde als Russische dubbelspion. Die geheim agent is onderdeel van de organisatie van Steele, en een ander semi-publiek genootschap, dat werkt onder de naam 'Integrity Initiative'. In een diepgravende analyse van de vraagtekens die er nog steeds zijn omtrent hetgeen Skripal en zijn dochter is overkomen, zette de voormalige Britse ambassadeur, en tegenwoordig aan Wikileaks verbonden mensenrechtenactivist Craig Murray alles nog eens op een rijtje

 

De ultieme vraag is of we nog wel kunnen spreken over enige politieke vertegenwoordiger die we hiervoor aansprakelijk kunnen stellen? Zijn zij niet zelf ook het slachtoffer van het monster dat ze hebben geschapen? In DIT artikel wordt een poging gedaan om te voorspellen hoe 'Integrity Initiative' zich over ons denkt te ontfermen na de 'Brexit'. Ik vrees oprecht dat er in Europa, met inbegrip van het Verenigd Koninkrijk, en in de Verenigde Staten, geen politicus te vinden is die het idee heeft hier aan de touwtjes te trekken. Voorzover ze zich er bewust van zijn dat ze deze ontwikkeling, conform het hierboven geschetste beeld, zelf in gang hebben gezet, of hebben uitgebouwd, of er tenminste van hebben geprofiteerd, zijn ze de controle al geruime tijd volledig kwijt. 

 

Waar de media niet zelf zijn 'ingevangen', zijn ze niet meegegroeid met hun tijd. Hun focus is nog altijd die politicus aan het hoofd van de regering. Ze staan stijf van de adrenaline als ze een minister of president kunnen betrppen op 'overspel', een zoekgeraakt bonnetje, een misplaatste hand of opmerking, of een onjuiste declaratie. En terwijl ze zich een appelflauwte typen om de details van die controversiële 'blikvangers' in geuren en kleuren aan u voor te toveren, wordt hun huis leeggehaald. Je kunt het ze niet echt kwalijk nemen. Ze zijn zo geconditioneerd op de 'journalistenschool'. 

 

Het bovenstaande is geen bewijs voor een alomvattend complot, maar van een levensbedreigende kardinale bestuurlijke blunder. Dat hersenloze gedrocht dat de chaos schept dat ons verzwelgt, mist elk begin van compassie, of centrale leiding. 'I have sen the enemy, and he is us'.

Go Back

Comment