Het 'Intelligence Committee' van de Amerikaanse Senaat heeft, na ruim tweehonderd verhoren in twee jaar, de conclusie getrokken dat Trump geen 'stokpop' van het Kremlin is.
Anders dan zijn supporters ons willen doen geloven, valt er echter helemaal niks te vieren. HIER wordt geïnventariseerd welke schade die ongefundeerde complot-theorie heeft aangericht. En dat is nog geen volledig overzicht. Het heeft wereldwijd de aandacht weggezogen van kwesties die oneindig veel belangrijker zijn, zeker nu is vastgesteld dat het allemaal één grote fantastische waanvoorstelling is. Al moet ik hier nog even een slag om de arm houden, omdat de 'Speciale Aanklager' nog bezig is. En het hoeft geen betoog dat uiteenlopende commentatoren en politici nog wel enige tijd zullen doorgaan met het voeden van de geruchtenmolen. In Nederland kwam ik de conclusie van die Senaatscommissie alleen tegen bij RTL en de Telegraaf. Voor de rest is het wellicht té pijnlijk.
Daarnaast zullen de meest fanatieke Russofoben ook zonder bewijs blijven volhouden dat het Kremlin de verkiezingen in de Verenigde Staten heeft beïnvloed ten bate van Trump. En dat ze de hand hebben gehad in de 'Brexit' en onrust in Europa, meer in het bijzonder in Frankrijk met zijn 'Gele Hesjes'. De doorgeslagen paranoia uit het McCarthy-tijdperk waarmee we de 'Koude Oorlog' binnen werden gesleept was nog een bescheiden geestelijke aandoening vergeleken bij deze poging om die 'prachttijd' te doen herleven.
Dat Trump uit de hand van Poetin eet is al veel langer een idiote propositie, waar nagenoeg al zijn buitenlandse initiatieven schade toebrengen aan de belangen van Rusland. Althans, als je er vanuit gaat dat het Kremlin gebaat is bij normale diplomatieke relaties met het zwaar bewapende en extreem oorlogszuchtige land, en betrokken wil zijn en blijven bij de ontwikkeling van de wereldhandel, en de strijd tegen terreur, wat op papier de Amerikaanse prioriteiten zouden zijn. Gelet op het gegeven dat Rusland niet omvalt als gevolg van de sancties en andere 'Regime-Change' initiatieven die sinds Bush jr het Amerikaanse beleid jegens Rusland domineren, en de steun voor Poetin in Rusland, en daarbuiten, alleen maar is toegenomen, zou je kunnen betogen dat Trump zijn 'Russische vriend' een dienst bewijst door de druk verder op te voeren. Maar dan ben je als intelligent wezen voorgoed afgeschreven, ben ik bang. Van een andere orde van grootte in dit opzicht is de 'niche'-groep van volgers die in de mysterieuze 'QAnon' een ingewijde zagen die grootse daden beloofde van de 'verrassend' tot president gekozen Trump. Maar ook dat sprookje lijkt op zijn eind te lopen.
Een kwestie die hier slechts indirect mee te maken heeft illustreert wel waarom we inmiddels zelf onze ergste vijand zijn. De Syrische man die recent in Nederland in zijn kraag werd gevat omdat hij een hoge commandant zou zijn in een terroristische organisatie, had zich onderscheiden door zijn gretigheid om Nederlands te leren, en zijn bereidheid om te 'assimileren', zoals werd geïllustreerd met beelden uit het Amsterdamse uitgaansleven, en het feit dat een journaliste van het bij uitstek 'kapitalistische' Financieel Dagblad de man Europa had binnengesmokkeld. Hadden 'we' ons dan zo vergist? En wat bezielde de journaliste, die volgens Justitie op de hoogte was van de rol van de man die ze aan een paspoort hielp?
Ja ja, lieve kinderen. De realiteit is geen Fabeltjeskrant. Terroristen die betrokken waren bij grote, complexe operaties, van 'Thailand' tot '9/11', vielen in de voorbereiding vooral op door hun vrije omgang met dames van 'lichte zeden', en de 'wereldse' geneugten die ze zich goed lieten smaken, met inbegrip van alcohol en drugs. Menigeen stond in de eigen omgeving bekend als 'homoseksueel' of om andere reden in eigen kring 'eigenaardig'.
Langs diezelfde lijnen zijn we kwetsbaar voor de gevaren die ons ook uit andere hoek bedreigen. Om niet te zeggen stekeblind. Hoe vaak we ook bedrogen en mishandeld worden, het lukt ons niet om los te komen van onze 'Eerste Liefde'. We zijn nu de fase voorbij waarin je kunt spreken over naïviteit. Het heeft nu een masochistische kwaliteit met sterke suïcidale trekjes.
We vallen als een blok voor de lezingen van 'deskundigen' en 'autoriteiten', en kijken niet om. Als makke schapen dribbelen we het slachthuis binnen. Keuvelend over wie er de 'Oscar' heeft gewonnen, of wat er waar is van het boek van 'De Zus van…..', en wie er de meeste kans maakt om het 'Songfestival' te gaan winnen. En of er wel of niet een nieuwe 'spijbelactie' komt van schoolkinderen. Dat kun je je alleen permitteren als die 'deskundigen' deskundig zijn, en die 'autoriteiten' ook persoonlijk kunnen worden afgerekend op hun foute beleidskeuzes. Maar nadat we overal in de wereld met getrokken pistool de 'vrijheid' brachten, en welvarende landen, en landen met een eeuwenoude cultuur veranderden in een Hellegat, gaan we daar in Venezuela gewoon mee door. En met de komst van een 'kleine atoombom', en de Verenigde Staten die het ene na het andere internationale verdrag in de vuilnisbak gooien, met steun van onze 'deskundigen' en 'autoriteiten', zie ik het daarmee niet eindigen. Als Soros bang is dat 'Europa' hem ontglipt, is mijn vraag: Welk Europa?
Mijn stelling is, dat de kruik te water gaat, tot hij barst. En dan mogen we onze handen dichtknijpen als de schade beperkt blijft tot een nat pak. Want die kruik zit nu zo vol met morele en financiële schulden, dat de verdrinkingsdood niet langer valt uit te sluiten. Je kunt dat lezen als defaitisme, maar dat is dan alleen omdat je niet los kan komen van een rol als 'Willem Bever' of 'Juffrouw Ooievaar' in een 'Klaas Vaak'-programma voor het slapen gaan.