Na de aankondiging van presidentsverkiezingen in Syrië, op 3 juni, stofte de VS haar eerder aangekondigde 'onderzoek' af naar een aanval met gifgas in Kafr Zita eerder deze maand.
Tien dagen voor dat incident had Syrië de VN al op de hoogte gesteld van plannen van met name genoemde 'rebellen' om een aanval met gifgas te plegen. En het wemelt van de 'aanwijzingen' dat NAVO-land Turkije de leverancier is van gifgas. Waarbij dat land tevens druk in de weer is met het verzinnen van 'false flag' operaties om een excuus te hebben zich in de strijd te mengen, nu de buitenlandse huurlingen die voor die 'regime-change' klus waren opgetrommeld er niet in slagen Assad aan het mes te rijgen.
De VS is in Syrië op het oorlogspad, en levert Al Qaida nu rechtstreeks luchtdoelraketten om de opmars van de geregelde Syrische eenheden tot staan te brengen. Voorheen liep die lijn via Saoedi Arabië, maar sinds het ontslag van 'Bandar Bush', en de minister van buitenlandse zaken, alsmede de minister die toe moest zien op de Volksgezondheid, terwijl Iran toenadering zoekt tot het Koninkrijk, dat inmiddels ook wapens koopt van Rusland, inplaats van in 'het westen', lijkt daar een 'kantel-momentje' gepasseerd. Al is de uitkomst van die machtsstrijd niet te voorspellen.
De verwijdering tussen de Saoedi's en de VS is het gevolg van wat er in Egypte is gebeurd, waar de VS de 'Moslimbroeders' steunde, zoals ze die ook in Syrië, Iran, Libië, voormalige Sovjet-Republieken en Tsjetjenië een warm hart toedragen sinds de 'redirection'. De hoog bejaarde Saoedische Koning steunde Mubarak en het Egyptische leger.
Voor de Amerikanen dreigt op verschillende fronten een debacle. Waarbij het vooralsnog zo is dat Europa zich blijkbaar gewillig mee laat slepen, als we kijken naar de aard van de berichtgeving in de 'Mainstream Media'. Het is de vraag of de politieke top in de EU ook zo naïef is. Maar door de 'kleuring' van de berichtgeving in de Media is de 'speelruimte' voor Europese politici hoe dan ook beperkt.
Zoals Jaques Ellul in zijn boekje over 'Propaganda' schreef, is het een misvatting dat effectieve propaganda zich concentreert op het presenteren van bepaalde 'gekleurde' informatie. Belangrijker is welke informatie men de burger onthoudt. Hij illustreert dat aan de hand van instructies die Goebbels deed uitgaan, die voor 70% gingen over welk nieuws de Duitsers niet te horen kregen.
Zo zult u in onze 'westerse' MSM tevergeefs op de voorpagina zoeken naar de rehabilitatie van de Tataren door Poetin. En voorstellen om hun taal als derde officiële taal naast Russisch en Oekraïns te erkennen. Krijgt de machtswisseling in Saoedi Arabië, en de relevante achtergrond, geen aandacht. Horen we niet over de aard van de defensieve reactie van Rusland, waar dat land de Dollar als wereldhandelsmunt laat vallen, maar moeten we het doen met een roddel over een vermeende persoonlijke bankrekening van Poetin waar $40 miljard op zou staan. Blijft het telefoongesprek dat Paet met Ashton voerde over de organisatoren van de slachting op 'Maidan' buiten beeld. Werd geen melding gemaakt van het verzoek van Rusland om een grondig en onafhankelijk onderzoek naar de doden op 'Maidan'. Kwam de melding van een aanstaande gifgasaanval in Syrië niet in beeld, maar wel het Amerikaanse 'onderzoek' nadat die aanval heeft plaatsgevonden, met een focus op de aangevallen partij als dader. En ga zo maar door.
Dat Amerikaanse onderzoekers aan 'Princeton' tot de conclusie komen dat de VS inmiddels geen democratie meer is, maar een oligarchie, smeekt om aandacht. De lokale financieel/militaire elite, die in ons deel van de wereld zo'n grote greep heeft op de media, lijkt af te stevenen op oorlog. Het is extreem belangrijk dat de burger in de VS en Europa zich realiseert dat alle verhalen over een nieuwe 'koude' oorlog onderdeel uitmaakt van de propaganda. Die 'koude' oorlog is bijna nostalgisch sentiment, waar zelfs het hart van Roel van Duyn weer sneller door gaat kloppen, met onsamenhangende verhalen over zijn Russische tante in NRC.
Voor een 'koude' oorlog komen we niet van de bank, en leggen we onze spelcomputer niet terzijde. Dat smaakt naar 'gulden', 'Nederland' en 'gezellig'. Maar wat op de rol staat, is BOEM! Met een bescheiden elite in stevige bunkers, en u en ik creperend in de marge, geplaagd door de vraag waar het ook alweer over ging? Iets met de tante van Roel van Duyn? Iets met inwoners van een schiereiland in de Zwarte Zee die bij Rusland wilden horen? Iets met een 'punkgebed' in een Russische kerk?
Die uitkomst is niet nodig, en niet nuttig. Maar willen we die voorkomen, dan moet er wel iets gebeuren!