Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Kosteneffectief

Een week sinds de liquidatie van de Iraanse topgeneraal Soleimani is het de Amerikanen gelukt veel te bereiken tegen lage kosten’, stellen Michel Kerres en Gert van Langendonck in NRC.

 

Dat is nadrukkelijk met inbegrip van de 176 doden die vielen toen Iraanse luchtdoelraketten een Oekraïens passagierstoestel uit de lucht schoten, omdat ze dachten te maken te hebben met de door Trump beloofde verwoestende tegenaanval als Iran de moord op Soleimani zou vergelden, wat het land enkele uren daarvoor had gedaan door Amerikaanse bases in Irak te bestoken met raketten. Zelf zou ik het niet uit mijn toetsenbord krijgen, maar het heeft geen zin je erover op te winden. Zo denken die ‘Atlantici’. En ik niet. 

 

Het is een wereld van verschil, en geen enkele vorm van dialoog kan die twee werelden nog met elkaar verbinden, zo is mijn conclusie. Je kunt daar bittere tranen om plengen, of boos over worden, maar dat brengt een resolutie niet dichterbij. Voor hen is het een grote vette ‘plus’ als er civiele doden vallen als gevolg van onze dreigementen, oorlogshandelingen en ‘regime-change’ initiatieven, omdat ze dat kunnen wegschrijven onder een ‘schuld’ van degene die op de ‘VUUR’-knop drukte, en/of degene die het wapensysteem fabriceerde en leverde, of tenminste verantwoordelijk kan worden gesteld op juridische gronden. Zolang we dat niet zelf zijn. 

 

Er is een ‘markt’ voor gecreëerd als onderdeel van wat men in die kringen beschouwt als een ‘globalistische’ ontwikkeling die onstuitbaar oprukt. Het is nauw verweven met de privatisering van de oorlogvoering waar ik gisteren mijn hart over luchtte. Met een weelde aan private ondernemingen die de overheden bij de hand nemen, terwijl ze hun activiteiten uitbreiden en automatiseren. 

 

Op het moment dat de calculerende president van het militair meest geavanceerde land, die er al blijk van heeft gegeven ook zonder bewijs bereid te zijn honderden kruisraketten af te vuren op een land waarvan de regering hem niet aanstaat, dreigt 52 doelen volkomen in de as te leggen als Iran het waagt om de moord op Soleimani te vergelden, en Iran legt twee Amerikaanse bases in de as, wéét je dat er in Iran militairen met hun vinger bij de ‘VUUR’-knop zitten van de luchtafweer. De tijd tussen detectie van een doelwit, en de beslissing om dat doelwit neer te halen, is minimaal. Tijd voor overleg is er niet. 

 

Iran had er goed aan gedaan het luchtruim te sluiten. Maar voor hoe lang? En hoeveel luchtruim in de wereld blijft er dan nog open? Iran had haar eigen vergeldingsaanval vooraf aangekondigd via de Zwitserse ambassade, zodat er geen doden hoefden te vallen. Maar ‘westerse’ landen, nadrukkelijk met inbegrip van Israël, doen daar niet aan. En er is niemand meer over in de wereld die hen ter verantwoording kan, of wil roepen. De enige vingerwijzing die een land heeft over een op handen zijnde aanval, is waar ‘westerse’ landen hun eigen burgers, of vliegverkeer, omleiden, of waarschuwen zich uit de voeten te maken. Bepaalde ‘westerse’ landen lijken hun eigen luchtvaartmaatschappijen destijds ook te hebben opgedragen om weg te blijven uit de buurt van het oosten van Oekraïne, voordat MH-17 daar werd neergehaald. Maar waar de ‘markt’ kan dicteren dat zo’n ramp gunstig uit kan pakken, omdat je tegen ‘lage kosten’ leuk kunt scoren, is het in deze tijd allesbehalve zeker dat morele en ethische overwegingen het winnen van wat de ‘markt’ dicteert.

 

Toen ik vorige week de vraag stelde of het neerhalen van dat vliegtuig van die Oekraïense maatschappij onderdeel was van ‘het plan’, denk ik dat we nu wel kunnen zeggen dat dat inderdaad was ‘ingecalculeerd’, gelet op de wijze waarop het, zonder begin van compassie, wordt uitgemolken door de 'Usual Suspects'. Dat er daadwerkelijk mensen hebben zitten ‘rekenen’ aan dat ‘model’. Als wij Soleimani vermoorden, wat zijn daarvan dan de consequenties? De vrouw van de piloot van dat toestel van die Oekraïense maatschappij had haar man gesmeekt niet te gaan. Dus zelfs zij begreep al wel dat het een riskante vlucht was. Bij de maatschappij wisten ze dat natuurlijk ook, in dit geval, omdat vergelding, en vergelding van vergelding, open en bloot waren aangekondigd, en iedereen weet dat beide oorlogvoerende landen over geavanceerde wapens beschikken om vijandelijke toestellen en kruisraketten uit de lucht te plukken. 

 

Vroeger zagen overheden het als hun taak de burgerluchtvaart, en passagiers, te beschermen. Als het te gevaarlijk werd, stuurden ze militaire vliegtuigen, of vliegtuigen met louter vrijwilligers. Er zijn vrijwilligers en ‘charter’-bedrijven die er grof aan hebben verdiend. De Amerikanen hadden in de tijd van Vietnam gespecialiseerde particuliere ondernemingen die dat werk voor hun rekening namen, op contractbasis. Maar nu de hele wereld één kolkende massa van gewapende strijd en snode 'regime-change-plannen' is waarbij geweld niet wordt geschuwd, terwijl overheden het niet meer als hun taak zien ‘collateral damage’ te voorkomen, zijn we allemaal gijzelaars in een morbide geostrategisch spel, met de controle over de olievoorraad in de wereld als inzet.

 

Dat er doden zouden vallen in Iran bij de herdenkingsplechtigheden rondom Soleimani, en dat er een verkeersvliegtuig vol passagiers zou worden neergeschoten, was niet gepland, maar wel onderdeel van ‘het plan’ in de zin van ‘ingecalculeerde consequenties’, waarbij de computer inschatte dat het een opsteker zou zijn, omdat het ‘tegen lage kosten’ lekker veel voordeel op zou leveren. Ik moet het nog zien, maar in bepaalde delen van de wereld werkt het wel zo. De ‘publieke opinie’ is als was in de handen van calculerende types. Brengt het een betere wereld dichterbij? Dat hangt er vanaf wat je daaronder verstaat. Je kunt er goed aan verdienen.

Go Back

Comment