Het is vermakelijk om te zien hoe 'sjieke' Euro-sceptici ineens tot inkeer komen, nu ze 'Europa' nodig hebben voor hun strijd tegen 'Poetin'.
Tot voor kort spatte de kritiek van de pagina's van Nederlandse kranten en opiniebladen, en deugde je als 'blogger' niet als je niet minstens plek inruimde voor stevige teksten die de vloer aanveegden met het 'Europese project'.
De koerswijziging leidt her en der tot verkrampte pogingen het gebruuskeerde geweten van de auteur, commentator, journalist of 'blogger' te verzoenen met de 'real-politischer' ommezwaai. De eerder geprononceerd gebrachte kritiek onder het vloerkleed vegen is niet goed mogelijk. Dus zoekt men het in de 'nuancering'. Na de nodige prevelementen die de lezer ervan moeten overtuigen dat men de eerder geuite kritiek fier overeind houdt, volgt de oproep om de rijen te sluiten achter het banier van de NAVO, waarbij een gemilitariseerd en verenigd Europa van doorslaggevende betekenis kan zijn.
Vooral Oost-Europese landen, tot voor kort nog suspect als evenzovele 'blokken aan het been' door falende politieke structuren, gierende corruptie en 'achterlijke' denkbeelden, die louter voor problemen zorgden door goedkope werknemers te 'exporteren', en Europese regelgeving met voeten te treden, zijn in de ogen van de 'Atlantici' de 'nieuwe helden'.
Die koerswijziging hangt samen met het streven naar een breuk in de handelsrelatie van de EU met Rusland, waardoor de EU economisch geen bedreiging meer vormt voor de 'Angelsaksische' hegemonie. Het is echter vooralsnog de vraag of die strategie vrucht gaat dragen.
'Koerswijzigingen' passen binnen het neo-conservatieve streven naar een 'New American Century' en het daarmee samenhangende belang van het 'financieel-militaire' complex. Maar ze zijn extreem schadelijk voor het uitbouwen van de 'Wealth of Nations', zoals Adam Smith ons leerde. En het is de vraag of Europese regeringen en traditionele ondernemingen, die het moeten hebben van de handel in grondstoffen, half-fabrikaten en eindproducten van niet-militaire aard, zich voegen.
Shell maakt in elk geval duidelijk weinig heil te zien in het nostalgisch oppoetsen van de 'Koude Oorlog'. Ze zijn bepaald niet de enige Europese multinational die er zo over denken. En nu de junta in Oekraïne ook een andere toon aanslaat, terwijl Duitsland, met Russische instemming, Russisch gas met korting doorverkoopt aan Oekraïne om dat land te behoeden voor een infarct, waar het IMF blijft talmen, en de VS slechts hulp aan het leger van Oekraïne overweegt, gaat het er om spannen.