Assad schiet de Koerden te hulp.
Voor iemand die zich heeft opgehangen aan 'Het Verhaal' zoals het bij ons in de 'Mainstream' kranten stond, en aan ons werd voorgeschoteld op de televisie, is er nu geen touw meer aan vast te knopen. Voor de bezoekers van dit blog komt het vermoedelijk niet als een totale verrassing. 'Mainstream' doet het voorkomen of de Koerden onze natuurlijke bondgenoten zijn, onderdeel van het westerse fiasco dat we SDF (Syrische Democratische Strijdkrachten) hebben gedoopt, die ons werden beschermd. Dat is een grove leugen.
U mag publicaties van mijn hand van jaren geleden er op nalezen, maar daar heb ik al laten zien, met bronnen die dat bevestigden, dat de NAVO-landen op hun handen bleven zitten terwijl de door hen gesteunde 'rebellen' in Syrië de Koerden in dat land naar de strot vlogen. De Koerden in Syrië hadden weliswaar een droom van een verenigd Koerdistan, maar ze waren altijd al onderling verdeeld. Er is een Soenitisch religieus kamp, en een 'Maoïstisch/Anarchistisch' kamp, naar religie ingedeeld bij de 'Jezidi's'. Het overgrote gedeelte van de 'etnische' Koerden woont in Turkije. Gevolgd door Iran, dan Irak, en in Syrië woonden er tussen de twee en drie miljoen.
Voor Erdogan, die van meet af de Soenitische 'rebellen' in Syrië op elke denkbare wijze steunde, in nauwe samenwerking met de andere NAVO-landen, lonkte de mogelijkheid om Syrië als 'uitvalsbasis' van Koerdische strijders, die in Turkije al sinds mensenheugenis aanslagen plegen, uit de vergelijking te halen. Die 'rebellen' waren van meet af ISIS/Al Qaida, en geen vriendelijke snuiters waar je gehoor vindt voor 'Verlichte' idealen. 'Het Verhaal' dat die 'radicale elementen' zich meester maakten van een 'populaire revolte' in Syrië, is volkomen lariekoek. Er waren zonder meer 'blindgangers' in Syrië die vonden dat de al vrij 'westerse' Assad nog niet ver genoeg ging, maar dat was een verwaarloosbare elite die geen enkele binding had met de bevolking, die 'tribaal' verdeeld was langs religieuze lijnen en familietradities. 'Nul' kans om die mee te krijgen in je LGBT-Klimaat-circus.
Pas toen er volop 'westerse' koppen begonnen te rollen en ISIS het 'Kalifaat' uitriep, kwam de NAVO in beweging. De motivatie voor die ontwikkeling verschilt per spreekbuis. Elk 'pratend hoofd' dat de NAVO-strategie verdedigt heeft het over 'mensenrechten', maar dat is een rookgordijn. Er zijn ongetwijfeld verdwaalde zielen die in hun eigen praatjes geloven, maar dan ben je echt niet goed bij je hoofd. Niet alleen schonden en schenden NAVO-landen aan de lopende band de mensenrechten en alle internationale rechten sinds de aftrap van de 'War on Terror', maar we maakten aanvankelijk ook gretig gebruik van de faciliteiten in Syrië, Egypte en Libië.
Waar de NAVO echter een probleem mee had, dat was dat 'Kalifaat'. Niet met de terreur, of de vervolging van 'minderheden', waaronder in Syrië ook vele Christenen. We leverden wapens en 'Four Wheel Drive' auto's waar geschut op kon worden gemonteerd, en bombardeerden 'per ongeluk' of in het geniep stellingen van het Syrische leger die met de moed der wanhoop hun land probeerden te verdedigen tegen de invasie van extremisten, waarvan velen uit Europese NAVO-landen. Maar het doel was de 'Perpetual War'. De kunstmatige creatie van vraag naar wapens die in ons deel van de wereld de Heilige Werkgelegenheid op peil moet houden, terwijl we ons de olie toeëigenen die de 'PetroDollar' in leven moet zien te houden.
De grootste bedreiging voor de NAVO-landen, is dat er in het Midden-Oosten vrede uitbreekt. Het zou een ramp van ongekende omvang zijn, en een regelrechte bedreiging voor onze wapeneconomie. De aanstaande confrontatie tussen NAVO-land Turkije, en het Syrië van Assad, duidt niet in die richting, maar er is Poetin veel aan gelegen om een bloedbad te voorkomen. De koers die Poetin heeft uitgezet toen hij in Syrië de hakken in het zand zette, en voorkwam dat het land net zo'n bestuurlijke puinhoop zou worden als Libië en Irak, past in het streven naar de restauratie van soevereine landen, en herstel van de internationale rechtsorde waarvoor de VN ooit werd ontworpen. Ook de bereidheid om zaken te doen met de Saoedi's wijst in die richting. Weg van het denken in machtsblokken, en terug naar onafhankelijke landen die zelf moeten zien hun broek op te houden.
Turkije claimt dat het een 'bufferzone' wil realiseren van iets meer dan dertig kilometer op Syrisch grondgebied, als een veiligheidszone. Er wordt gefluisterd dat de VS en Rusland daar akkoord mee zijn, maar de signalen uit de VS en Rusland duiden daar niet direct op. Erdogan heeft uiteraard ook oog voor de olie in het Koerdische deel van Syrië, zoals van meet af duidelijk. De verhalen over Erdogan die persoonlijk wel voer bij de smokkel van olie uit de gebieden die toen werden beheert door ISIS, haalden bij ons de pers niet. Wel de tamelijk lachwekkende claims dat 'Damascus' olie van ISIS kocht, nadat de NAVO-landen ISIS in de ban hadden gedaan. Wel kocht Assad olie van de Koerden, maar de tankwagens die de olie vervoerden werden door de Amerikaanse luchtmacht vernietigd.
Turkije heeft geen vrees voor ISIS/Al Qaida, omdat die groepen ideologische 'broeders' zijn waarmee 'Ankara' best bereid is de 'dialoog' aan te gaan. Interessant is nu hoe de Russen positie gaan kiezen als de veel 'wereldser' Assad de eveneens 'wereldse' Jezidi's een handje komt helpen. De Russen zien geen brood in een nieuw op te richten 'Koerdistan', ook al was Rusland één van de eerste landen met een consulaat in Erbil, maar ze zien wel graag dat de Koerden met respect, en als volwaardige burgers worden behandeld in de landen die hen onderdak bieden. Historisch gezien zijn de Koerden in het noorden van Syrië dan beter af met Assad, dan met NAVO-land Turkije. Waar de NAVO-partners van Turkije zich bevinden, dat is nu wel duidelijk: Verdwaald in het Sprookjesbos.