Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Kast

Eén van de machtigste mensen in de ‘westerse’ wereld, is David Brock.

 

Een jaar na ‘9/11’ verscheen zijn onthullende boek ‘Blinded by the Right’, waarin hij gedetailleerd uit de doeken deed hoe hij geholpen had de ‘Neoconservatieven’ aan de macht te helpen in de Verenigde Staten. Hij kwam ‘Uit de Kast’ als bedenker van smeercampagnes voor rechtse en extreem rechtse politici binnen de Republikeinse partij, en hun bazen, omdat zijn homoseksuele geaardheid meer en meer in de weg zat. Althans, dat was het verhaal.

 

Het leek politieke zelfmoord, maar zestien jaar later kunnen we veilig constateren dat het een open sollicitatie was voor een ’Regime Change’-overstap. Tegenwoordig is hij de spil in een ‘Super-PAC’ die actief is voor de ‘Democratische’ partij. En na de ontluisterende afgang van Hillary lijkt hij nu zijn schouders te hebben gezet onder het monddood maken van de ‘Alternatieve Media’. In DIT artikel wordt stilgestaan bij het netwerk dat gebruikt wordt om de multinationals die de ‘Sociale Platforms’ beheren ‘aan te sturen’, zodat zij buiten beeld raken. 

 

In 1996 pleegde Brock nog een literaire aanslag op Hillary, die hij twintig jaar later aan de macht probeerde te helpen. Mijn stelling is dat hij niet veranderde, maar dat hij de ‘Democratische’ partij omsmeedde tot een wapen met dezelfde agenda als zijn ‘Neoconservatieve’ bazen hadden wiens vuile werk hij had opgeknapt. Met als enige aanvulling de ruimte die de ‘Democraten’ onder zijn leiding schiepen voor mensen met een ‘andere geaardheid’. Een serieuze, en geslaagde ‘Regime Change’-operatie die hem tot de spil van de ‘Warparty’ maakte. 

 

Omringd door mensen die hij op enig moment verraden heeft, of met wrede precisie uit de gratie van de kiezers wist te drukken, met de ‘Establishment Media’ direct of indirect als medeplichtigen, hervormde hij het politieke landschap in een chaotische slangenkuil waar ‘Identiteit’ binnen een ‘Lifestyle’, die recht geeft op ‘Safe-Space’, belangrijker is dan wat ook. 

 

Hoe is dat zo gekomen?

 

Als jonge student bezocht Brock in het ‘Hippe’ Californië politieke bijeenkomsten van (extreem) rechts-leunende politici, waar hij er getuige van was hoe ‘linkse’ demonstranten sprekers ter rechter zijde het spreken onmogelijk maakten. Hij stond ambivalent tegenover de boodschap van die sprekers, waar hij al wel besefte dat het schuurde met zijn onuitgesproken persoonlijke belang, waar die ‘conservatieven’ en ‘reactionairen’ niet bekend stonden als voorvechters van de homoseksuele medemens. Zoals je vaker ziet bij mensen die worstelen met een ‘Groot Geheim’, hebben zij de potentie om zich te ontwikkelen als de ‘Ware Duivel’, strijdend tegen de mensen met wie zij door hun ‘geaardheid’ eerder juist verbonden zijn. Homoseksuele en pedoseksuele priesters, activisten die op ‘pedo-jacht’ zijn, en dan betrapt worden met een huis vol pedoseksuele porno, en ‘MeToo’-strijders die zelf door de mand vallen als roofdieren. 

 

Brock motiveerde zijn keuze voor het ‘Neoconservatieve’ kamp, en de meest extreme geluiden binnen dat toch weinig frisse bouwwerk van machtsbeluste opportunisten, uit frustratie over dat ‘monddood’ maken. Was niet het recht op de vrije meningsuiting het hoogste goed in een democratie? Laten we zeggen dat, gelet op de huidige golf van censuur waar zijn organisatie mee in verband wordt gebracht, zijn ‘voortschrijdend inzicht’ hem van standpunt heeft doen veranderen. Maar ook waar hij eerder volop ‘hit-pieces’ schreef die ‘linkse’ politici tot doelwit hadden, was hij al behoorlijk ‘van het padje’ als dat zijn motivatie was.

 

Er is iets gruwelijk mis met mensen die op enig moment in hun leven de behoefte hebben om hun ‘geaardheid’ of oprechte mening te verdringen, en zich van de weeromstuit ontwikkelen tot hun eigen ergste vijand. Ook als ze daarna ‘Uit de Kast’ worden getrokken waar ze zichzelf in hebben opgesloten, vormen ze een gevaar voor de samenleving door een opzichtige overreactie. Ineens is dan die ‘geaardheid’ of gekoesterde kijk op mens en maatschappij groter dan het leven zelf. Die mensen zijn zo intens met zichzelf bezig, en de ‘Duivels’ in hun eigen hoofd, dat de hele wereld, letterlijk, dood kan vallen. ‘Identity Politics’ is geen reactie op publieke repressie, maar een mondiale ‘stoornis’ die de grootste vijand is van het ‘Verlichtingsdenken’.

 

In het verlengde van het voorgaande houd ik u voor dat al die fanatieke ‘Poetin-haters’ strijden tegen de ‘Demonen’ in hun eigen hoofd, die ze projecteren op Poetin persoonlijk, en ‘de Russen’ in het algemeen. Met een beetje geduld zult u nog meemaken dat ze ‘Uit de Kast’ komen, en dan doorschieten in tegenovergestelde richting, als ze voor die tijd al niet met atoombommen zijn gaan smijten.

Go Back

Comment