Sinds de aftrap van de handelsoorlog met China, verschijnen met enige regelmaat berichten in de media dat een akkoord onder handbereik is.
Die berichten stuwen de koersen dan weer op, om daarna weer veel van hun winst prijs te geven als het toch allemaal nog wat langer gaat duren. Om zijn kiezers tevreden te stellen moet Trump tenminste de indruk wekken dat hij 'productie' heeft teruggehaald naar de Verenigde Staten. Waarbij 'productie' staat voor 'Jobs'. Want zonder 'Job' geen geld in de Verenigde Staten. En zonder geld geen voedsel, en geen dak boven je hoofd. Tenzij je tot de 'bezittende klasse' behoort, die leeft van wat anderen produceren.
Bij de afkondiging van tarieven op Chinese producten was Trump vol vertrouwen. Hij verkondigde dat het een makkie zou zijn, die handelsoorlog. Als hij de productie die naar China is verhuisd terug wil halen, kan hij dat ook bereiken zonder tarieven. Halveer de waarde van de Dollar, en het wordt voor producenten weer aantrekkelijk om in de Verenigde Staten zelf te produceren. Althans, als andere landen dat voorbeeld niet volgen. Voor de Tweede Wereldoorlog was dat, na de 'Crash' ook het beeld, waarbij het Verenigd Koninkrijk niet gretig meebewoog, en daardoor eindigde als 'zieke oude man'.
U zult begrijpen dat de 'bezittende klasse' in de Verenigde Staten daar niet onverdeeld blij van wordt. En voor 'bezitters' buiten de Verenigde Staten die bezit hebben in de Verenigde Staten, of bezit dat alleen naar Dollars kan worden geconverteerd, is het dodelijk, als het land waar zij gevestigd zijn, en zij hun geld uitgeven, en belasting betalen, de koers van de 'munt' niet gelijktijdig devalueert. Trump realiseert zich dat een 'sterke Dollar' het voor hem lastiger maakt om 'productie' terug te halen naar de Verenigde Staten. Tegelijkertijd werkte de 'FED' tot nu toe niet mee. Op dreigementen aan het adres van 'FED-baas' Jerome Powell zette die zijn hakken in het zand. Daarbij moet u zich realiseren dat de 'FED', anders dan 'centrale banken' elders, in feite bezit is van de grote commerciële banken in de Verenigde Staten. En die hebben niet overdreven veel compassie voor het lot van het 'plebs'. In China ligt dat blijkbaar andersom. Dat rijke Chinezen even niet naar het Rijksmuseum op vakantie kunnen, en zich geen Franse parfum of dure wijn kunnen veroorloven, of in een 'Tesla' kunnen rijden, interesseert Xi minder dan dat de 'gewone' Chinees zonder werk, of een dak boven zijn hoofd komt te zitten. Dus een rectificatie van die handelsbalans laat nog op zich wachten.
Overigens valt er voor Trump ook weinig te lachen als de Dollar in moordend tempo zou devalueren, zoals in Duitsland de D-Mark ten tijde van 'Weimar'. En de vraag is dan ook wat voor Trump nou zou kunnen worden beschouwd als 'winst'? En is dat haalbaar?
Als we kijken naar de buitenlandse politiek van de Verenigde Staten, ook vóór Trump, dan is dat niet 'een-man-een-man, een-woord-een-woord'. Maar Trump heeft met één breed gebaar alle voorgaande afspraken en verdragen van tafel geveegd, en het hele idee van een 'Vrije Markt' in de prullenmand gemieterd. De insteek in het 'overleg' met China volgt een herkenbaar patroon. Wat Trump hoopt te bereiken, is afspraken over handelsstromen, 'rechten' en 'patenten', waarna hij op andere gronden bepaalde sectoren zal buitensluiten. 'Strategische' goederen. 'Veiligheid'. 'Spionage'. Of het producerende land wordt niet geleid zoals 'Washington' wil dat het geleid wordt.
China, maar ook andere landen, met inbegrip van Europa, hebben niks te winnen bij afspraken met Trump. Sterker nog, als ze toegeven zijn ze rijp voor de slacht. De bevolking in die landen zal dat nooit pikken. Het probleem is echter, dat Trump en zijn entourage, maar eigenlijk de gehele 'Warparty' in de Verenigde Staten. én in Europa, de indruk wekken niet terug te zullen schrikken voor oorlog, als de rest van de wereld weigert te knielen.
Zoals ik gisteren schreef, hebben we urgent een 'nieuwe taal' nodig, zodat we échte afspraken kunnen maken, die zorgen voor een 'Level Playing Field', waarin alle landen hun eigen broek op moeten zien te houden, en zelf verantwoordelijk zijn voor hun binnenlands bestuur. Breek je iets? Dan mag je het houden. Afrekenen bij de kassa.