Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Karwei

Wij groeiden allen op met het concept van de ‘globalisering’.

 

Voor de één was het een schrikbeeld. Voor de ander een uitdaging. En voor een derde de kip die de gouden eieren legde. Niet zelden overigens tegelijkertijd, waar velen niet beseften dat de snel stijgende welvaart in ons deel van de wereld te danken was aan die ‘mondialisering’. Het bedrijf waar ik voor werkte groeide als kool in de hoogtijdagen van de ‘globalisering’, en als gevolg daarvan zag mijn carrière er adembenemend uit, bezien vanuit het oorspronkelijke perspectief.

 

Het begon allemaal met de introductie van ‘gastarbeiders’. Mensen met bescheiden mogelijkheden in het land waar zij geboren waren, die naar het rijke, geïndustrialiseerde deel van Europa trokken, om van het geld dat ze daar verdienden in eigen land een eigen bedrijfje te kunnen beginnen, of zich in te kunnen kopen, of met de geleerde vaardigheden te kunnen solliciteren naar banen met een beter vooruitzicht. De ‘Koude Oorlog’ was over haar hoogtepunt heen, al wisten we dat nog niet. 

 

De autochtone bevolking kreeg de instructie om concurrentie met buitenlandse werknemers te vermijden, omdat de lonen in die sectoren onder druk kwamen te staan. Er waren feitelijk twee opties om te ontsnappen aan dreigende armoede. ‘Scholing’, of ‘Eigendom’. De overheid was genereus op het gebied van ‘Scholing’, en banken ontdekten de ‘kapitalistische speculant’, naast de motor van de economie, de ‘Ondernemer’. Als je een goed stel hersens had, koos je voor ‘Scholing’. En wilde het op school niet vlotten, terwijl je ook het doorzettingsvermogen en de ideeën van de ‘Ondernemer’ miste, dan werd je ‘Beroeps Gokker’ door je op de ‘Beurs’ te storten met geld van de bank, of van je ouders.

 

In de marge waren er nog de ‘culturele’ beroepen, van ‘BN-er’ tot journalist, en een andere optie was ‘sporter’. De bomen reikten tot in de Hemel. En het leek een slimme zet om die ‘gastarbeiders’ te houden, ook omdat er een schat aan werkgelegenheidsprojecten voor ‘Geschoolden’ uit voortkwam. Om hen te ‘integreren’, te ‘bestuderen’, te ‘begeleiden’, en waar ze botsten met onze normen en waarden moest er ‘gehandhaafd’ worden, en ‘recht gesproken’, ‘gereclasseerd’, terwijl anderen een dik belegde boterham verdienden door over hen te ‘kissebissen’ op basis van ‘onderzoeken’. Man, man, man! Wat hadden we het druk! En door steeds meer te lenen, leek het ook op ‘welvaart’, omdat we zoveel te besteden hadden.

 

Stukje bij beetje verdween de industrie naar landen waar de lonen verwaarloosbaar waren, wat echter druk zette op de enorme zwerm mensen die druk waren met ‘allochtonen’. Op enig moment merkte je dat er op dat vlak sprake was van ‘overregulering’, wat bij ‘allochtonen’ én ‘autochtonen’ alleen maar tot irritatie leidde. En vervolgens werden er ook velen naar ons land gehaald, met welke smoes dan ook, die hier geen enkele toekomst hadden. Maar wel volop werkgelegenheid voor de ‘Geschoolde’ klasse die ik in de vorige paragraaf identificeer. Die migratiestromen werden deels op gang gebracht, of gehouden, door landen te bombarderen, te sanctioneren, te terroriseren en leeg te zuigen. 

 

De financiering voor dat losbandige leven kwam aanvankelijk van de steeds kleiner worden groep die nog werkzaam was in de échte economie, en we leenden van onze kinderen en kleinkinderen, maar nog belangrijker waren de banken en hun horde ‘Beroeps Gokkers’, die over de wereld uitzwermden om met ‘Monopoly-geld’ bedrijven te ‘kopen’. Ondersteund door politici die hun collega’s in ‘lage-lonen-landen’ chanteerden en omkochten, opdat ze de ‘rechten’ en ‘octrooien’ zouden respecteren die door de ‘Beroeps Gokkers’ bijeen werden gesprokkeld. 

 

Wat ging er mis?

 

Als u die vraag stelt aan doorgewinterde ‘Globalisten’, dan zullen zij u als antwoord geven dat het de opkomst is van het ‘mercantilisme’. In feite dus landen die menen dat de eigen bevolking recht heeft op de grondstoffen en wat hun arbeid voortbrengt, en niet een of andere ‘Speculant’ of bank. China, en Rusland, cultiveerden een samenleving waarin het loont om je te ‘Scholen’, maar dan primair in vakken die de productie van goederen ten dienste staan, en waarin je wordt gerespecteerd als ‘Ondernemer’, maar de banken zijn ‘facilitair’, en gokken doe je maar in Macao. Beijing en Moskou waarderen de ‘Beurs’ als een ontmoetingsplaats van mensen met geld, en ondernemingen die er iets nuttigs mee kunnen doen, maar de ‘Beurskoersen’ zijn niet hun primaire focus. 

 

Her en der zijn er fenomenen die grote gelijkenis vertonen met wat we bij ons zien, met inbegrip van extreme decadentie, maar op het beleidsniveau wil men slechts één ding: Meer échte welvaart voor de bevolking. En om dat te realiseren bouwde men een ‘oorlogskas’ van handelsoverschotten die niet cadeau werden gedaan aan de ‘Bezittende Klasse’, maar werden aangewend voor het algemeen nut, en als ‘appeltje voor de dorst’. Want ze hadden al wel zo’n donkerbruin vermoeden dat de ‘Politieagent van de Wereld’ op enig moment op zou houden met vriendelijk vragen, en met de wapens in de hand zou eisen dat er betaald werd voor die ‘politiediensten’ en het gebruik van dat ‘Monopoly-geld’.

 

En wij? In Europa? 

 

De ‘Politieagent’ heeft voor ons een genereus aanbod in gedachten. Wij mogen de vrijgevallen plaats overnemen van ‘Lage Lonen Land’. In ruil daarvoor mogen we schuilen onder zijn nucleaire paraplu. Het komt mij voor dat het nog een heidens karwei wordt om de Europese bevolking dat concept door de strot te duwen.

Go Back

Comment