Waar sommigen niet kunnen slapen van ‘nationalisten’, zien anderen juist de ‘internationalisten’ als een levensgevaarlijke bedreiging.
‘Internationalisten’ heb je in verscheidene smaken. Traditioneel worden ‘communisten’ en hun ‘civiele’ broertjes, de ‘socialisten’, gezien als mensen die een ‘internationale orde’ nastreven. Daar staan niet alleen de kapitalistische ‘globalisten’ tegenover, die de hele wereld als hun ‘speelveld’ voor ‘Dollar-gedreven’ activiteiten zien, maar ook de vele ‘bevrijdingsideologen’ met een liberale achtergrond, en natuurlijk de ‘klimaat-activisten’.
Goede kans dat u zich ‘ergens’ wel in één van die ‘internationalistische’ groepen herkent. Wellicht zelfs in meerdere. En het valt zelfs niet uit te sluiten dat u in al die ‘internationalistische’ groepen wel iets ziet wat u aanspreekt. Al was het maar als consument, verzot op ‘goedkope’ spullen uit de ‘lage lonen landen’. 5G van Huawei voor uw ‘game-verslaving’. Absurd lage rentes voor uw hypotheek, en de bijbehorende manipulatie van ‘financiële markten’. Of u erkent dat een nationaal programma om het ‘klimaat’ te redden niet veel zoden aan de dijk zet. Daarnaast zijn we allemaal steeds meer gaan reizen, voordat ‘Covid’ daar radicaal een eind aan maakte.
We volgen het nieuws alsof een incidentje met een bijtende hond in Iowa iets is waar we serieus over na moeten denken. En we kijken ‘streaming’ naar films en series die overal in de wereld via het internet worden aangeboden. Waarmee ik maar wil zeggen dat ‘globalisme’ ons allen in de greep heeft. Zelfs als we onszelf fier met onze vlag in de strijd gooien, en op hoge toon eisen dat onze nationale normen en waarden te vuur en te zwaard worden verdedigd. Of we dat nu willen, of niet, maar we leven steeds meer in een ‘Global Village’.
Waarom het niet lukt om de dorpelingen in harmonie met elkaar samen te laten leven, is geen raadsel. We hebben de bestuurlijke capaciteit niet, omdat we te hoog inzetten. De ‘internationale organen’ die waren opgezet om daarin te voorzien, houden zich bezig met zaken waar ze ver weg van zouden moeten blijven. Ze zijn ‘gekaapt’ door lieden die hun eigen agenda van bovenaf op willen leggen, zonder dat degenen die op dat niveau als bestuurder aantreden gekozen zijn op een bepaald programma.
Zoals ik hier al verscheidene malen heb getracht aan te kaarten, is het briljante van de ‘Founding Fathers’ in de Verenigde Staten dat ze inzagen dat een ‘kleine overheid’ de enige levensvatbare optie was om zo’n enorm land als de Verenigde Staten te besturen. Die ‘kleine overheid’ diende toe te zien op naleving van de ‘grondwet’, en wat daar direct uit voort vloeide, maar verder zochten de individuele ‘staten’ het maar uit. Dat was ook het idee achter de ‘Verenigde Naties’ en de ‘Europese Unie’. Vrede, veiligheid en handel. En de garantie dat ‘soevereine’ staten ‘intern’ naar eigen inzicht de dienst uit mogen maken, zonder dat andere landen zich ermee bemoeien. En zo werkte het.
Waar ging het mis? Dat was niet omdat ‘communistische’ hordes maling hadden aan dat concept, maar omdat kapitalistische ‘globalisten’ na de val van de Sovjet-Unie meenden dat zij de ‘only game in town’ waren, terwijl aan hun zijde de ‘bevrijdingsideologen’ en ‘klimaatactivisten’ hun kans schoon zagen om ‘Top-Down’ hun gedetailleerde agenda erdoor te drukken. Ineens verscheen er een vorm van ‘Centrale Overheid’ op de plek van de ‘Verenigde Naties’, die de wil van ‘Washington’ en ‘Wallstreet’ kanaliseerde tot globalistisch perspectief, terwijl in ‘Washington’ de geest uit de fles glipte met de promotie van extreem individualisme, door de promotie van ‘Identiteit’ als het hoogst bereikbare goed.
En nu rennen we als kippen zonder kop in het rond met een weelde aan fantastische voorstellingen die niet in de buurt komen van wat realistisch is, en blijkt ‘post-truth’ het antwoord op een vraag die we helemaal nooit hadden moeten stellen, omdat de complexiteit van wat we willen beheersen onze capaciteit zo ver overstijgt, dat het hoogmoed is te denken dat we dat varkentje wel even zullen wassen.