https://jammerjoh.com/entries/general/humorComments on post: HumorVivitiCMS2020-01-03T10:39:09+01:00Jammerjohtag:jammerjoh.com,2020-01-02:/entries/1240186#comment_10947Comment by Willem2020-01-02T10:08:33+01:002020-01-02T10:08:33+01:00Ik ben er niet aan begonnen eergisteren, evenals velen in mijn omgeving. Was vroeger wel anders, toen keek (naar mijn beleving) iedereen naar de oudejaarsconference, zelfs naar de woordspelingen van Seth Gaaikema werd massaal gekeken (Quelle Gaaikema? - Seth Gaaikema; grapje Finkers) Maar misschien komt dat omdat er nu meer aanbod is? Of dat we minder grappenmakers nodig hebben om ons wereldbeeld op waarde te duiden? Of dat we vroeger grappen konden maken over alles en iedereen omdat wat er in Nederland gedacht en gedaan werd totaal irrelevant was voor de wereld?
Of het komt omdat onze grappenmakers geen grappen meer durven te maken.
Een goede grap op een oudejaarsconference is een kwinkslag waardoor je een politicus, celebrity of invloedrijk persoon/ bedrijf die altijd gepresenteerd wordt als zijnde A, je plotseling ziet als B. - Dat deed Youp van ‘t Hek bv, met zijn Buckler grapje dertig jaar geleden. Dat was lachen, daar werd over gepraat! - Maar nu mag dat niet meer.
We leven in Victoriaanse tijden, waarin we de wereld maar op 1 manier mogen duiden. Per definitie zijn daar geen kwinkslagen te maken, wat een oudejaarsconference oersaai maakt. De uitweg van de cabaratier is om dan maar persoonlijke anekdotes de revue te laten passeren, over hoe de vriendin van de cabaratier denkt, of wat de ouders van de cabaratier doen, of over wat de cabaratier ‘voelt’ als hij of zij een situatie duidt. Al die persoonlijke ontboezemingen kunnen daardoor ten hoogste als ‘mening’ worden geduid, en wat veilig is: want een mening heeft iedereen. En dat zal dan ook wel de reden zijn waarom ik al een tijdje al onze levende cabaratiers zulke enorme egotrippers vind. In plaats van dat ze een spiegel voor de samenleving zetten, en zeggen: dit zijn jullie, zetten ze een spiegel voor zichzelf neer en zeggen: ‘kijk mij eens!’
En zo ga ik dan zappend het nieuwe jaar in, en zie ik een Claudia de Breij als winnaar van een boksfinale uit een zaal lopen om het Nederlands volk op tv toe te spreken over hoe geweldig zij zich in 2020 voelt nadat zij ‘de oudejaarsconference heeft gegeven’. Wat bij mij de emotie oplevert alsof ze net een zaal knock-out heeft geslagen en daarvoor nu de reporter te woord staat over wat voor een geweldig gevoel dat oplevert. Maar misschien heb ik iets gemist, want ik heb gezapt.
Niet dat zappen veel oplevert: bij de commerciëlen, hebben ze dan wel niet Claudia de Breij die ‘ons’ het nieuwe jaar inleidt, maar wordt het nieuwe jaar ons aangeboden door een ander ding, als bv de Jumbo of de postcodeloterij.
Viel er dan echt niks te lachen? - Op de tv bij ons ieder geval niet. Maar dat geeft niet, want er zijn gelukkig ook een hele hoop andere dingen om van te genieten dan van alle pulp die ons wordt aangeboden op de tv.
Gelukkig nieuwjaar Jake!tag:jammerjoh.com,2020-01-03:/entries/1240186#comment_10966Comment by Jake2020-01-03T09:57:41+01:002020-01-03T09:57:41+01:00Willem, een wat late reactie, maar gisteren kwam het er niet meer van. Zoals je wellicht gezien hebt ben ik er nog een keer op teruggekomen in mijn bijdrage van vandaag (vrijdag), en daar laat ik het verder bij. Het is zeker niet mijn bedoeling de conferenciers de schuld in de schoenen te schuiven voor wat er mis gaat in de maatschappij. De klassieke functie van de 'Hofnar' is het verluchtigen van zwaarwegende kwesties, maar ze staan al snel voor het vuurpeloton als ze de verkeerde beledigen, of als de emoties zo hoog oplopen dat er niks meer te verluchtigen valt. Ik geef het je te doen om in deze tijd 'Hofnar' te zijn. Het krijgt al snel iets van 'The Joker': 'Why so serious?', gevolgd door moord en doodslag, en liederlijke chaos, ongeacht welke kant je kiest, of dat je als een morele kameleon schakelt.
Voor jou persoonlijk ook de beste wensen!tag:jammerjoh.com,2020-01-03:/entries/1240186#comment_10967Comment by Willem2020-01-03T10:39:09+01:002020-01-03T10:39:09+01:00Dank voor je toelichting Jake. Ik geef het ze ook wel te doen. Het lijkt een edele baan, cabaretier. Multatuli noemde het ‘opvoeder zijn van het publiek’ (en Multatuli vond dat er wel iets aan het publiek verandert mocht worden). En het zou kunnen zijn dat cabaretiers op die manier aan hun carrière beginnen: met liefde en scherts het publiek een spiegel voorhouden. Maar ik geloof niet dat dit in deze tijd nog kan zodra het over de ‘echte’ zaken gaat als oorlog, discriminatie, economische zaken. Een grapje als ‘lenen, betalen’ van Youp van ‘t Hek die in die scetch aangeeft dat we lenen om daarmee oorlogen te sponsoren, die vrijheid hebben cabaratiers niet meer. Waardoor het eindigt in anekdotes, anekdotes die me steeds meer tegenstaan omdat het niet het collectief bespreekt (Multatuli’s definitie van wat een cabaratier hoort te doen), maar het indivdu.
Maar het is niet dat ik het beter kan, en ik zou niet graag willen ruilen met een cabaretier. Evenals ik ook niet graag zou willen ruilen met een journalist of politicus. Ik kan me voorstellen dat een jong iemand voor een dergelijk beroep kiest als wereldverbeteraar. Maar in deze tijd zitten mensen die een dergelijk beroep hebben vast aan hetzelfde stramien, waarin wij allen worden gebonden. Het stramien waar het collectief er niet meer toe doet en we allemaal individu zijn, zoals Maxima dat ook verwoord.
Het is Thatcherism. Zij zei: ‘there is no such thing as society. There are only individuals and there are families’
Dat uitdragen maakt alles kapot, zelfs een edel beroep als cabaretier.