Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Humor

Het hoeft niet altijd zo serieus.

 

Op dit blog sla ik een serieuze toon aan, want dat is de aard van dit blog. Het gaat over serieuze zaken, en een kwinkslag op zijn tijd, met een verwijzing naar een stukje satire, moet kunnen. Maar dat moet niet de overhand gaan krijgen. Anderzijds is het ook alleen maar goed als een 'conferencier' een serieuze ondertoon door laat sijpelen, die maakt dat je beseft dat het niet allemaal alleen maar 'lollig' bedoeld is. Althans, dat heeft mijn voorkeur.

 

Met Martijn de Koning was ik op oudejaarsavond binnen vier minuten klaar. Sympathieke gozer, en misschien heeft u genoten, en over wat er na die vier minuten kwam kan ik niet oordelen, maar ik dacht na het openingssalvo: 'Ik heb wel wat beters te doen'. Wellicht speelde mee dat ik vooraf de 'teaser' zag die RTL uitzond, die niet alleen niet imponeerde, maar waaruit bovendien bleek dat hij voor een half lege zaal speelde. Maar ik laat mij graag verrassen. Het kwam er alleen niet van.

 

Later op de avond was de 'conference' van Claudia de Breij, en ik heb in het verleden wel eens een 'conference' van haar van begin tot eind gezien. Het is niet helemaal mijn 'ding', maar dat hoeft ook niet. Ook als de 'rode draad' niet naadloos aansluit op jouw belevingswereld, kan iets best leuk zijn. Niet dat mensen die in opstand komen tegen 'Jodenmoppen' of 'Islam-cartoons' het ook zo zien, en ook mensen die een 'conference' ronduit 'schunnig' vinden zijn soms zo verblindt dat ze de humor er niet van in kunnen zien. Maar dat ik ver voor het einde ook de Breij voor gezien zou houden, had ik niet verwacht.

 

Andermaal vel ik geen oordeel over de totale conference. Maar ik begreep niet wat er te lachen viel. En het publiek blijkbaar ook niet, want van uitbundig geschater was geen sprake tijdens dat gedeelte dat ik wel heb gezien. Ze had iets over een standbeeld voor Aletta Jacobs, en daar ben ik niet op tegen. Maar ik miste de 'pointe'. Ze had, voorspelbaar, iets tegen Kees van der Staaij, ook niet mijn leidsman in het maatschappelijke debat, maar het ontbeerde humor. En het werd tenenkrommend toen ze haar vader en moeder erbij haalde, waarbij haar moeder werd opgevoerd als een krasse dame die met de regelmaat van de klok verkondigde: 'Weet je wie er ook een nekschot moet hebben…….?' Ik dacht meteen: 'Is Gregorius haar broer?! Nooit geweten!!' Maar ook dat werd niet leuk, en toen Claudia verkondigde dat de 'Democratie' in de verdrukking was gekomen, het afgelopen jaar, en ze die wilde 'redden' door oudere medelanders de toegang tot de stembus te ontzeggen, terwijl ze meende dat 'Brexit' vanzelf over zou waaien als we zouden wachten tot de 'voor-stemmers' in hun kist zouden liggen, had ik wel genoeg gezien. 

 

Nou moet ik wel zeggen dat het niet simpel is, in deze tijd, om mensen die elkaar naar het leven staan als gevolg van 'Identity Politics' met humor nader tot elkaar te brengen. Dat was toch altijd een beetje het uitgangspunt van zo'n 'Oudejaarsconference'. Het mocht best 'pittig' zijn, maar het moest verbroederen. Pure propaganda voor zuiver politieke standpunten, waar geen kwinkslag in te ontdekken valt, doet dat niet. Dat ik alleen al daardoor vermoedelijk hoog op de nominatie sta om te worden geschrapt van de kieslijst, zie ik als een voorrecht. En dit stukje als een geuzendaad. Hoop alleen wel dat het nooit uitmondt in een nekschot.

 

Tegelijk realiseer ik mij ook dat deze kritiek evenmin verbroedert, en dat we dus echt een serieus maatschappelijk probleem met elkaar hebben als zelfs de 'hofnar' de gemoederen niet meer tot bedaren kan brengen, maar kolen op het toch al hoog opgelaaide vuur gooit. Het is geen pleidooi om een 'oudgediende' terug te halen uit de vergetelheid. En als dit het beste is wat we hebben, dan is dat maar zo. Er zit gelukkig een 'UIT'-knop op mijn televisie, en ik heb de televisie niet nodig om mij te vermaken. Dus als u het juist erg vermakelijk vond, gun ik het u van harte. Maar het is niet voor mij, dan. Kijk ik wel naar een 'replay' van George Carlin, of de analyse van de 'Brexit-verkiezingen' door Jonathan Pie, om maar niet in de val te trappen van een keuze voor een Nederlands equivalent, als die al zou bestaan, waardoor mijn 'Identity' vastgenageld zou kunnen worden aan de vloer, wachtend op het nekschot, en ik verder wel op kan houden met dit blog, in deze gepolariseerde wereld.

Go Back



Comment