Op het moment dat Trump en zijn campagneteam de verzamelde journalisten voorhield dat er niet maar één realiteit was, bezegelde hij zijn lot als ‘clown’.
Nou woedt er in de quantummechanica al veel langer een diepgravend debat over de vraag of het universum wel bestaat zonder onze waarneming, waarbij menig theoretisch fysicus of filosoof zich in vergelijkbare termen heeft uitgelaten als Trump en leden van zijn team, maar ik betwijfel dat Trump dat als zijn referentiekader gebruikte.
Wel kunnen we inmiddels concluderen dat Trump een punt had, waar veel van wat de ‘Reguliere Media’ ons verkocht als feit, achteraf bezien wellicht toch niet écht een feit was. Dat ‘Babchenko-effect’ heeft repercussies. Her en der realiseren journalisten en commentatoren dat het blijkbaar mogelijk is haarspeldbochten in te bouwen in de route die een president van de Verenigde Staten neemt, zonder dat het vertrouwen in hem afneemt. Sterker nog, de populariteit van Trump in de Verenigde Staten is op zijn hoogtepunt, sinds zijn verkiezing, volgens sommige polls.
Niet alleen dat, maar ook de ‘zekerheid’ van ‘Russische Inmenging’ dreigt nu een stille dood te sterven. Zijn meest fanatieke opponenten laten zich niet overtuigen, en gooien het complete servies naar zijn hoofd. Anderen, ook niet bepaald supporters van Trump, geven schoorvoetend toe dat bepaalde ‘alternatieve werkelijkheden’ in de kern wel juist zijn. Ook al blijven ze het zien als ‘leugentjes om bestwil’. Randverschijnselen in een groot geostrategisch conflict dat het domweg nodig maakte het volk te ‘coachen’.
De ‘Globalisering’ was een feit. Toch?
Het is waar dat de wijze waarop Trump zich manifesteert in de Amerikaanse- en Wereldpolitiek lijkt op het ‘Deconstructivisme’ in de kunst. Maar ook hier betwijfel ik of Trump zich daar bewust van is. Al is het altijd mogelijk dat ik hem te weinig krediet geef, en in dezelfde val trap die zijn meest actieve tegenstanders nu fataal dreigt te worden. Het simpele gegeven dat hij zich voordoet als een ‘clown’, wil nog niet zeggen dat hij geen benul heeft van moderne kunst of de laatste ontwikkelingen op het gebied van de quantumfysica en bijbehorende filosofische gedachten. Punt is echter, dat ik niet probeer een ‘antwoord’ te vinden op Trump, maar bepleit dat we leren op eigen benen te staan, waardoor hij een ‘antwoord’ zal moeten zien te vinden op ons, als hij meent dat dat ‘meerwaarde’ heeft voor de realiteit die hij tracht te scheppen.
We moeten niet vergeten dat het niet Trump is die de handel in ‘Alternatieve Waarheden’ vleugels gaf. In de Amerikaanse politiek komt die eer toe aan de ‘omgeving’ van Bush jr. En meer in het bijzonder de illustere Karl Rove. Ik heb hier al verschillende keren bijdragen geschreven over de cynische wijze waarop Bush en zijn team met ‘9/11’ aan de haal gingen. Hoe ze deals sloten met Gaddafi, Assad en Mubarak, op jacht naar ‘Al Qaida’, de creatie van zijn vader in de strijd tegen die ellendige Russen (Sovjets). Om zich vervolgens om te draaien, en hun bondgenoten in de ‘regio’ een mes in de rug te prikken, en ‘Al Qaida’ om te katten tot ISIS voor de verovering van het Midden-Oosten, en hun pogingen om wat er restte van Rusland te destabiliseren. Een agenda waar Obama onverdroten mee verder ging.
Waar Trump ergens staat tegen die achtergrond bekeken, valt niet te zeggen. Het ene moment lijkt hij de oorlogshitsers die alles uit de kast willen trekken om Assad een identieke rituele dood in te willen jagen, zoals Obama en Hillary in petto hadden voor Gaddafi in Libië, rechts te passeren. Waarbij hij zonder aarzelen de 'atrocity porn' gelooft die hem in hapklare brokken wordt voorgezet, en het wereldwijd bommen regent. En het volgende moment is er weer sprake van dat hij die hele exercitie beëindigt. Zelfde patroon bij Noord-Korea. Wat degenen die menen dat het allemaal volstrekt rationeel verklaarbaar moet zijn dan weer doet speculeren over de 'logica' van zo'n wending. En binnen de Amerikaanse politiek wemelt het inmiddels van de mensen die op ‘dag één’ de grootst denkbare vriend van Trump waren, die werden bewierookt en niet stuk konden, om op ‘dag twee’ zonder pardon mij het grof vuil te belanden.
Voor zijn fans is het bewijs voor het gegeven dat hij druk doende is ‘Grote Schoonmaak’ te houden, en het ‘moeras’ droog te leggen. Voor zijn tegenstanders is het het bewijs dat ze van doen hebben met een psychopaat. Maar nu ‘Alternatieve Waarheden’ niet slechts worden losgelaten op de ‘Usual Suspects’, maar ook Europa en andere standvastige bondgenoten treffen, zien we in Europa pas hoe giftig dat is. Of het allemaal onderdeel is van één groot theaterstuk, altijd al bedoeld om de EU plat op zijn gezicht te laten gaan, met grote krokodillentranen over die ‘Boze Witte Man’ die onze ‘Safe Space’ de doodsteek gaf, of dat we gewoon vreselijk hebben zitten pitten, maakt voor het vervolg niet meer uit.
Rond blijven tollen in de ‘Babchenko-Skripal-wereld’ waar we met open ogen in zijn gestonken, met wagenwijd geopende grenzen voor iedere sterveling die wel een graantje mee wil pikken van de verzamelde rijkdommen in Europa, voor het licht uitgaat, lijkt mij geen optie. Een ‘Vechtscheiding’ brengt ook geen soelaas. En in de wereld die Trump voor ogen staat, zit ‘positieve discriminatie’ niet meer in het pakket. Dus wat doe je? Voor de aanstormende trein gaan staan, om een ‘Statement’ te maken, of maken we werk van onze emancipatie zonder instructies uit ‘Washington’?