Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Gratie

Chelsea Manning komt in mei vrij, nadat Obama haar op de valreep gratie verleende.

 

Ze is niet de enige gevangene die in vrijheid komt. En het is ook niet voor het eerst dat Obama veroordelingen omzette in kortere straffen, straf kwijtschold, of een veroordeling op voorhand al blokkeerde door een 'pardon' te verlenen. In de meeste gevallen betrof het mensen die veroordeeld waren wegens drugs-gerelateerde vergrijpen. Maar Manning is wel de enige die het wereldnieuws haalt. 

 

Net als bij het verlenen van gratie aan 'Pussy Riot', Chodorkovsky en 'Greenpeace'-activisten in Rusland door Poetin, en aan de staf van Reagan en Bush sr die waren veroordeeld wegens 'Iran-Contra' door Bush sr, voordat hij het stokje overdroeg aan Clinton, zijn dergelijke ingrepen in het rechtssysteem spraakmakend, als ze 'politiek beladen' zijn. Ze lokken commentaar uit, en waar ze bedoeld zijn als een verzoenend gebaar, kunnen ze ook juist polariserend werken, of het idee versterken dat een 'elite' misdrijven, die werden gepleegd om de macht van die 'elite' te versterken, onder de mat veegt. Dat laatste was evident toen Bush sr de daders van 'Iran-Contragratie verleende

 

Toen Poetin 'Pussy Riot' en Chodorkovsky gratie verleende, stonden westerse kranten bol van de beschuldigingen dat het 'opportunistisch' was. Van verzoening kon geen sprake zijn, zo meende men, omdat Poetin om te beginnen al had moeten voorkomen dat hun 'oogappeltjes' in de gevangenis waren beland. Ook al is het in een rechtsstaat uiteraard zo dat politieke leiders juist géén invloed op vervolging en vonnis horen te hebben. Zoals politici in Nederland ook nadrukkelijk afstand nemen van oproepen om zich te bemoeien met beslissingen om Wilders, of andere politiek actieve Nederlanders, te vervolgen wegens 'grensoverschrijdend' gedrag. 

 

In de praktijk bepalen leidende politici wel of een bepaalde kwestie 'prioriteit' krijgt van een Openbaar Ministerie, waarmee ze dus wel invloed uitoefenen. In landen als Rusland en de Verenigde Staten niet anders. Maar het inwilligen van gratieverzoeken is een rechtstreekse ingreep in de rechtsgang, en dat ligt altijd gevoelig. Dat Obama meer gratieverzoeken inwilligde dan enige andere president voor hem, werpt een apart licht op zijn relatie met de onafhankelijke rechterlijke macht, toch een hoeksteen van de 'Trias Politica'. 

 

Ter rechter zijde van het politieke spectrum heeft men kritiek op de gratie die Manning wordt verleend, omdat hij daar beschouwd wordt als een 'landverrader'. Persoonlijk vind ik het volkomen bizar dat Manning, die door zijn 'dump' een groot aantal immorele activiteiten en schendingen van het nationale en internationaal recht aan het licht bracht, daarvoor werd vervolgd. En hier zie je dan die fameuze 'Russische propaganda' aan het werk, waar ze direct de controverse die dit oplevert voor hun eigen publiek 'uitvergroten', door een discussie op 'Twitterwoord voor woord te publiceren, waarbij een 'liegbeest' dat ons de oorlog tegen Irak binnenloodste, de volle laag krijgt als ze zich boos maakt over het vrijlaten van Manning. 

 

Dat soort interferentie van 'RT', en andere Russische publicaties, alsmede een hele reeks 'alternatieve media', ontneemt de 'Legacy Media' de kans deze kwestie langs de 'partijlijnen' te 'spinnen' als een controverse tussen de 'humane' Obama, en de 'ijzervreters' in de Republikeinse partij. Zoals de 'Legacy Media' de gratiegolf die Poetin initieerde wegzette als een (mislukte) poging om een humaan gezicht te tonen kort voor de 'Winterspelen' in Sochi. Dat betekent dus dat er werk aan de winkel is voor de serieuze lezer. Wat is nu waar?

 

Onder Obama verdwenen er meer 'klokkenluiders' achter de tralies dan onder alle presidenten voor hem samen. Het verlenen van gratie aan Chelsea Manning is dan ook geen poging zich te verzoenen met mensen die kritiek hebben op dat aspect van zijn beleid. Het is geen handreiking aan Amerikanen die al die 'vuile spelletjes', geheime gevangenissen, het martelen, de 'drone-moorden', de illegale oorlogen, de 'regime change' operaties en de grootschalige 'surveillance' zat zijn. Anders zou hij ook andere 'klokkenluiders' gratie hebben verleend. En de enige andere die in de buurt komt, is een voormalige generaal, die op het punt stond te worden veroordeeld wegens het 'lekken' van informatie over de agressieve cyber-aanval van de Verenigde Staten met het 'Stuxnet'-virus. Maar dat lijkt meer op een 'deal' om verdere schade te voorkomen voor de 'elite'. 

 

We kunnen de motivatie van Obama niet weten, maar omdat het specifiek Chelsea is, en zij inmiddels als 'transgender' meer de aandacht trok dan als 'klokkenluider', heb ik sterk het gevoel dat Obama niet zozeer een 'klokkenluider' in vrijheid wilde stellen, maar een 'transgender'. Dat is ook een politieke daad, maar wel met een andere 'lading'. Het betekent dan ook niet dat Assange of Snowden nu veilig af kunnen reizen naar de Verenigde Staten, om een proces met vertrouwen tegemoet te zien, gelet op dit 'voortschrijdende inzicht'. 

 

Suggesties dat Poetin nu vast wel Edward Snowden op het vliegtuig naar Washington zou zetten, als blijk van 'goede wil' na de verkiezing van Trump tot president, werden door 'Moskou' ook direct de kop ingedrukt, door het asiel voor Snowden juist met enkele jaren te verlengen, en duidelijk te maken dat de 'klokkenluider' geen 'wisselgeld' is. Hoe dat soort zaken lopen in de toekomst, dat weet je nooit. Snowden zelf heeft, net als Assange, door laten schemeren best bereid te zijn om zich te verantwoorden voor de Amerikaanse rechter. Maar dan wel in een openbaar proces, met een 'jury' rechtbank. Niet voor een geheim militair tribunaal. Terwijl 'Moskou' wel enkele Russen terug wil die door de Verenigde Staten zijn ontvoerd, en in dat land lange gevangenisstraffen uitzitten. Maar Trump mag dan worden afgeschilderd als de 'rechterhand van Poetin' door de 'Legacy Media' en gefrustreerde neoconservatieven die hun globalistische plannetjes in rook zien opgaan, maar Trump is geen 'duif' op dit gebied.

 

Samengevat zie ik zelf de gratie voor Manning wel als een politieke daad, maar dan alleen in die zin dat Obama zo hoopt de weerstanden in de 'LGBT'-gemeenschap tegen zijn globalistische agenda te breken met dit gebaar van 'verzoening', en niet als het bewijs dat de man spijt heeft van zijn spijkerharde repressie van journalisten en 'klokkenluiders', die met de ene na de andere onthulling kwamen over vuige plannetjes en handelwijzen in de nationale, en internationale arena. Al kan het 'gesponnen' worden als een blijk van zijn oorspronkelijk plechtig beloofde 'transparantie'. Maar dan alleen voor zeloten die dat dolgraag willen geloven. En die groep is niet zo héél groot meer.

Go Back

Comment