Vooruit dan maar, nog even terug naar de ‘Covid-pandemie’.
Spaanse onderzoekers vonden in monsters van het rioolwater van Barcelona dat het virus reeds in april 2019 aanwezig was in die Spaanse stad. Een ‘politiek’ zeer beladen vondst, waar er al veel in is geïnvesteerd om China de ‘Zwarte Piet’ in dat dossier in handen te drukken. Dus goede kans dat er volop druk uitgeoefend gaat worden op die wetenschappers om hun bevindingen te ‘herzien’. Op straffe van sancties door de Amerikaanse regering, en anderen die China graag willen zien bloeden.
In de Verenigde Staten zelf woekert het virus onbekommerd, en officieel zijn er nu 2,5 miljoen besmettingen, maar het werkelijke aantal ligt beslist een stuk hoger. De ene 'expert' stuurt alarmerende berichten de wereld in, en de andere 'expert' zegt: 'Niks aan de hand!'. Dus dan weet je nog niks. De focus op ‘besmettingen’ is relatief nieuw, en pas recent mogelijk, omdat er eerder hoe dan ook nergens fatsoenlijk werd getest, behalve in China en een beperkt aantal andere landen in Azië. Eerder lag de aandacht vooral op het aantal sterfgevallen. Ook die getallen zijn niet bepaald betrouwbaar, waar verschillende landen verschillende criteria hanteren voor het ‘toewijzen’ van ‘Covid’ als oorzaak. In tal van landen worden sterfgevallen in ‘tehuizen’ daardoor niet of nauwelijks meegerekend. Met als argument dat men niet met zekerheid vast kan stellen of ‘Covid’ de werkelijke oorzaak is, omdat velen in die ‘tehuizen’ al langer ziek waren, en hoe dan ook al niet zo lang meer te leven hadden. Bij sommigen in de ‘euthanasie-hoofdstad’ van de wereld, ons eigen ‘opgeruimde’ Nederland, klinkt het niet zelden veel meer als: ‘Opgeruimd staat netjes!’, uitgesproken als: 'Niemand heeft het eeuwige leven'.
Het aantal officiële doden wereldwijd ligt nu boven de 500.000, en stijgt nog steeds. Als ze het in China en Korea niet hadden ‘uitgestampt’, zou het aantal nu al vele malen hoger hebben gelegen. En ook de ‘maatregelen’ in Europa, en een deel van de Verenigde Staten, en andere landen, heeft ervoor gezorgd dat het sterftecijfer niet nu al vele malen hoger ligt. Echter, wat niet is, kan nog komen. ‘Westerse’ landen opteerden massaal voor het nastreven van ‘groepsimmuniteit’, wat eigenlijk inhoudt dat je het virus gewoon zijn gang moet laten gaan. Waarbij je hooguit de ‘kwetsbare groepen’ ontziet. Dat was het waar ze in Zweden op uit waren, maar met 523 doden per miljoen, en nog altijd snel stijgend, terwijl het toch een betrekkelijk dun bevolkt land betreft, zijn ze in Europa inmiddels één van de minst succesvolle landen.
Is 523 per miljoen veel? Is 641 per miljoen (het Verenigde Koninkrijk) veel? In 840 per miljoen (België) veel? Is 900.000 per miljoen veel? Niet als je van mening bent dat er nodig iets gedaan moet worden aan de overbevolking. En genoeg werk voor de overblijvende 100.000 die vast werk hebben als ‘doodgraver’. Als je puur naar die getallen kijkt, en probeert daar een ‘norm’ in te vinden, blijf je kissebissen tot je zelf in je graf ligt. Voor die klaagzang leen ik mij niet. Dus waar 'Viruswaanzin' daar over gaat, heeft u aan mij niks.
Geheel los van die morele kwestie is er het vraagstuk van de economische schade. Voordat het tumult in alle hevigheid losbarstte, stelde ik dat er eigenlijk maar twee serieuze opties waren, louter en alleen door een economische bril bekeken. Op slot gooien en ‘uitstampen’, of wagenwijd open houden en ‘groepsimmuniteit’. Bij op slot gooien en ‘uitstampen’ ben je een korte tijd praktisch geheel dicht voor productie. Maar nadat het virus is ‘uitgestampt’, kun je weer open zonder beperkingen. Alleen wel met waakzaamheid als het virus elders nog woekert. Niet sluiten en gewoon doorgaan of er niks aan de hand is geeft op papier weinig of geen schade. Maar er is wel uitval wegens ziekte, en er gaan meer mensen dood die wegvallen uit de productie, en vervangen moeten worden. Wat echter een onberekenbare factor is, dat is de mate van zelfbescherming waar de bewoners in je land zelf voor kiezen, waardoor uitval van productie, maar vooral ook van consumptie, een gegeven is zolang dat virus nog woekert. Daardoor kan de schade uiteindelijk vele malen groter zijn dan bij op slot en ‘uitstampen’.
In een land waar veel mensen vanuit huis hetzelfde kunnen doen als op kantoor, ligt het omslagpunt elders dan in een land waar de productie primair in de fabriek, of op het land plaatsvindt. En verliezen ook andere mensen hun baan. Als iedereen vanuit huis gaat werken, is er geen behoefte meer aan de 'hondenuitlaatservice', en wordt 'kinderopvang' een luxe. En met minder mobiliteit en vraag naar kantoorruimte gaan ook daardoor banen verloren.
In de praktijk blijkt er nóg een adder onder het gras waar besmette mensen niet gewoon thuis dood gaan na een kort, heftig ziekbed, terwijl opname in een ziekenhuis niks toevoegt en de kansen op overleven niet vergroot. Waar een ziekenhuisopname wel degelijk het verschil kan maken, en de politieke leiders het zich niet kunnen veroorloven om te zeggen: ‘Sterf maar!’, wordt de capaciteit van het ziekenhuis een ‘drag’ die het bereiken van groepsimmuniteit in de weg staat, en daardoor voor een veel langere periode grote schade aan de economie oplevert dan op slot en ‘uitstampen’. Dat staat dus geheel en al los van de vraag hoeveel doden nou acceptabel is. Als het bereiken van groepsimmuniteit uiteindelijk onvoorstelbaar veel duurder is dan op slot en ‘uitstampen’, dan is de keuze snel gemaakt.
Maar……
Dan moet je natuurlijk wel de capaciteit hebben op dat virus op te sporen vóórdat iemand op een brancard het ziekenhuis binnen wordt gedragen. En moet je bovendien de mogelijkheid hebben om 'op slot' ook te realiseren. Aan beide criteria konden ‘Westerse’ landen niet voldoen. Ze hadden de testcapaciteit niet, en zagen niet eens dat het virus al rondwaarde voordat het in China werd ontdekt. En de ‘Westerse’ bevolking laat zich niet op slot zetten. Zeker niet als het inkomen ook zonder werk gewoon doorgaat, en men van huis uit kan werken. Ze horen het hun leiders niet graag zeggen, maar zelf hebben ze wel zoiets van: ‘Sterf maar!’
Je ziet dat ook terug in het gekrakeel over wie er nou wel, en wie er nou geen subsidie moet hebben. Voordat de ‘maatregelen’ werden afgekondigd schreef ik al dat het cruciaal was dat we alvast nadachten over wie, en welke bedrijven, we in leven wilden houden. Het zal u niet verbazen, mag ik hopen, dat mijn keuze gevallen zou zijn op de bedrijven in de échte economie, die bijdragen aan het inkomen van de ‘BV Nederland’. Maar die bedrijven zadelen we op met rentedragende leningen, waar Wopke nog geld toe krijgt als hij namens de Nederlandse staat geld ‘leent’, terwijl die rente en het ‘gratis’ geld, de subsidie, de steun, de hulp, richting de ‘franje’ en de ‘fanfare’ gaan. In zoverre begrijpelijk, dat daar inmiddels in ons land de meeste kiezers zitten. Maar niet verstandig. En dodelijk als de ‘Intelligente’ aanpak ons nog enige tijd bezighoudt.
Mijn ontslagen zoon heeft inmiddels een nieuw contract per november, bij dezelfde werkgever die hem ontsloeg, omdat er geen werk meer was. Maar waar dat werk is in de échte economie, en hij en het bedrijf dus geen aanspraak kunnen maken op ‘money for nothing’, ziet het er niet al te rooskleurig uit nu ook de ‘sekswerkers’ weer mogen ‘krikken’, zoals Youp schreef, waar hij voor een lege zaal moet spelen, terwijl de Dam volstroomt als de ‘Actiegroep-van-Soros’ constipatie heeft. ‘Viruswaanzin’ heeft helemaal niets met dat virus te maken. Het is gewoon ‘waanzin’. Over de hele linie. Ook waar ‘actievoerders’ en subsidie-ondernemers Arie Boomsma en Norbert ter Hall alles uit de kast trekken om Johan Derksen van de buis te rossen, waar Youp zich terecht behoorlijk boos over maakt. Boomsma neemt het Youp kwalijk dat hij een vergelijking trekt met 'NSB-ers', en meent dat zijn anti-racistische stellingname er juist van getuigt dat hij zeker géén 'NSB-er' is, omdat die partij immers knap racistisch was. Maar daar gaat het niet om. Het gaat om een mentaliteit. Een morele keuze voor het 'Volksgerecht' en het 'Gezonde Volksgevoel'. Er zit geen gedachte achter. We acteren op gevoel. We rotzooien maar een beetje aan. Schoppen tegen alles wat ons niet bevalt, rellen over mensen die teveel verdienen, terwijl ze het geld moeten ophoesten om onze eigen subsidie, steun en hulp niet op te laten drogen, en denken dat de bomen tot in de Hemel groeien, als we allemaal maar politiek correct grappen leren maken.
Deze grap heeft lang genoeg geduurd.