Omdat ik Hillary Clinton een bedreiging vind voor de wereldvrede, Sanders het niet gaat halen, omdat het establishment van de Democratische partij de deur tijdig in het slot heeft gegooid, en er toch iemand president moet worden, blijft Trump over.
Er zijn wel alternatieven, die je in de media niet tegenkomt. En dat komt omdat ze, in het systeem zoals dat in de Verenigde Staten is opgetuigd, geen schijn van kans hebben. Wat niet wil zeggen dat er geen interessante kandidaten tussen zitten. En er is nog altijd een kans dat Republikeinen die mordicus tegen Donald Trump zijn een eigen 'onafhankelijke' kandidaat naar voren schuiven. Maar als dat gebeurt, is dat alleen maar om Hillary Clinton te helpen Trump te verslaan.
Dito met mensen in de 'conservatieve' hoek die hun best doen om Republikeinen zover te krijgen dat ze helemaal niet gaan stemmen. Want het establishment, dat oorspronkelijk droomde van een 'media-feest' met Hillary als de kandidaat voor de Democraten, en 'Die Andere' Bush namens de Republikeinen, maar met lede ogen moesten toezien hoe zelfs hun 'reserves' finaal van het speelveld werden geveegd door Trump, wil nu kostte wat kost Hillary. Hun enige overgebleven kandidaat.
Al vele jaren is het bij de Amerikaanse presidentsverkiezingen 'lood-om-oud-ijzer'. Wie er ook de voorkeur van de Amerikaanse kiezer kreeg, er veranderde niks. De 'War-Party' en 'Wallstreet' wonnen altijd. Bij de vorige verkiezingen leek het kortstondig dat Obama voor een 'frisse wind' zou gaan zorgen. Maar het werd een ontstellend gure deceptie.
Meer oorlog, in meer landen. Vele honderdduizenden doden, en miljoenen mensen op de vlucht. Meer 'klokkenluiders' vervolgd dan ooit tevoren. Aan de lopende band 'Drone-Killings', waarbij continu onschuldige burgers omkomen, met inbegrip van vrouwen en kinderen. Terwijl de terroristen die men zegt te hebben gedood niet zelden korte tijd later nog springlevend blijken. Een gewelddadige staatsgreep in Oekraïne tegen de gekozen president. Een nieuwe 'Koude Oorlog' die bedreigender is dan de vorige. En ondanks alle bombast over een strijd tegen nucleaire wapens, wat hem de Nobelprijs voor de Vrede opleverde nog voor hij goed en wel begonnen was, vernieuwde hij het Amerikaanse arsenaal. Onder andere met een 'kleine' bom die het minder onwaarschijnlijk maakt dat we binnenkort een terugkeer van de atoombom zullen zien op de slachtvelden. En meer geld naar 'Wallstreet'. Leugens, leugens, leugens……..
Maar hoe zit dat nou met Trump?
Als ik dat wist, zou ik het u vertellen. Geen gebrek aan recente uitspraken van de vastgoedmagnaat die mij ernstig tegen de borst stuiten. Terwijl hij op andere momenten de redelijkheid zelf lijkt, en die abjecte toonzetting eerder onderdeel lijkt van een briljante strategie om iedereen die er toe doet op het verkeerde been te zetten, om daarna toe te slaan, en een 'Deal' te maken. Er bestaan interviews met Trump uit de tijd ver voordat hij zijn politieke ambities kenbaar maakte, waarin hij zonder gêne stelt dat die 'show' deel uitmaakt van zijn 'marketing-strategie'. En dat je hem alleen leert kennen als je naar zijn 'Deals' kijkt.
Over die 'marketing-strategie' kunnen we kort zijn. Die is inderdaad briljant. Op onnavolgbare wijze weet hij zijn opponenten, en de media, steeds opnieuw op het verkeerde been te zetten. En steeds als iedereen denkt dat hij nu toch echt finaal de mist in is gegaan met een uitspraak of handelwijze, blijkt zijn voorsprong in de peilingen verder te zijn gegroeid. Maar hoewel ik als liefhebber van het 'spel' alleen maar bewondering kan hebben voor zijn (intuïtieve?) kennis van de psychologie, realiseer ik mij terdege dat ook ik niet onkwetsbaar ben, en 'bij de neus genomen' kan worden. Kijk maar naar Obama. En die is dan toch echt nog van een andere 'klasse'.
Uiteraard hoef ik u de voorbeelden niet te noemen van populisten in de geschiedenis die, zelfs al begrepen hun tegenstanders niet hoe ze het flikten, het volk wisten te 'mesmeriseren'. In NRC kwam Bill Kristol, de grondlegger van het neoconservatieve denken dat ons al die oorlogen bracht, met 'Trump-als-Hitler' aanzetten. De Pot verwijt de Ketel……… Maar we kunnen niet weten wat 'Trump-als-President' ons gaat brengen. Hij kan 180 graden van standpunt veranderen, zonder dat zijn aanhang het spoor bijster raakt. Voorzover je nog van een 'spoor' kunt spreken.
Kritische volgers wijzen er op dat Trump, die geen gelegenheid voorbij laat gaan om het 'establishment' te schofferen, zich ondertussen omringt door de meest illustere namen uit het 'establishment'-kamp. Neemt hij die nou op de hak? Of draait hij, net als Obama, zijn kiezers een loer? Dat laatste zou ik hem niet aanraden, want volgens mij draait het dan uit op een burgeroorlog. En Trump moet dat onderkennen. Daar is hij slim genoeg voor. Maar is het dan een soort 'verzekeringspolis'? Door zijn belangrijkste opponenten dicht tegen zich aan te drukken, voorkomen dat ze je omleggen? En eenmaal in het Witte Huis iedereen hartelijk bedanken, en je eigen plan trekken?
En wat is dat 'eigen plan' dan?
In een interview met de 'WallStreetJournal', in september vorig jaar, zie je een heel andere Donald Trump dan je tegenkomt in de Nederlandse media, die hun inspiratie weghalen bij de 'rally's'. (VIDEO). Daarin herhaalde hij nog een keer dat hij niet echt van de 'plannen' was. Hij keek liever wat haalbaar was. Maar dat hij begreep dat journalisten 'plannen' wilden horen, dus dat hij om die reden zijn medewerkers aan het werk had gezet om een mooi 'plan' te maken. Zo werkt Trump. En mooie jongen die er grip op krijgt!
De Amerikaanse 'Kremlin-Watcher' Gilbert Doctorow schreef een commentaar over de obsessie van de 'establishment'-politici in de VS voor 'Russia-Insider'. In de tweede helft van zijn bijdrage een beschrijving van het oordeel van een overleden goede bekende van hem, die jarenlang voor Trump werkte. Dus voordat hij zich kandidaat stelde. U vindt dat stuk HIER. Een soortgelijk stuk vond ik op Newsmax, geschreven door de Amerikaanse journalist Ronald Kessler. Maar opvallend genoeg geschreven in 2011. Echter dezelfde typering van het karakter en de leiderschapsstijl van de man. Dat vindt u HIER.
Durf ik te zeggen dat Trump geen Hitler zal blijken te zijn? Durf ik Kristol, Nuland en Kagan, de top van de neoconservatieve establishment, tegen te spreken, en de redactie van NRC te schofferen? Ja, in die zin dat Hitler nooit zelfs maar het begin van enig geheim maakte van zijn verlangen 'Lebensraum' te zoeken in oostelijke richting. Met een uitgesproken bloedhekel aan alles wat Russisch en Joods, 'want communistisch' was. Een streven waar dat illustere gezelschap zelf naadloos in past. Terwijl Trump tot nu toe juist volop 'isolationistische' geluiden laat horen, en 'Politico' zelfs van mening is dat Trump de 'kandidaat van het Kremlin' is. Dus hoe we die overeenkomst met Hitler nou precies moeten zien is mij nog niet helemaal duidelijk.
Dat zijn bewind openlijk totalitaire trekken zal hebben, dat kan bijna niet anders. En dat is een breuk met de vier presidenten voor hem, als hij het haalt. Die regeerden ook totalitair, namens de 'War Party' en 'WallStreet', maar deden alsof de luisterden naar het volk. Afgaande op de angst die er leeft onder de neoconservatieven, zoals het voornoemde drietal, en NRC in Nederland, moet je haast wel tot de conclusie komen dat Trump zijn eigen koers vaart, en dat die entourage van gevestigde 'movers and shakers' waar zijn meer argwanende fans zich zorgen over maken, toch eerder een 'verzekeringspolis' is. En dat de leiderschapsstijl die uit voornoemde artikelen spreekt volstrekt haaks staat op wat je je voorstelt bij een nieuwe Hitler. Maar ik steek mijn hand er niet voor in het vuur.