De werkgevers pleiten nu ineens voor een verplichte arbeidsongeschiktheidsverzekering voor 'ZZP-ers'.
Opeenvolgende kabinetten van uiteenlopende signatuur hebben de afgelopen jaren de arbeidsmarkt grondig verbouwd. Elke denkbare zekerheid werd vakkundig gesloopt, omdat de 'geglobaliseerde' markt behoefte had aan 'flexibiliteit'. En die kabinetten hadden behoefte aan burgers die het geld lieten rollen, en het niet oppotten.
Zo kwam geld dat voorheen werd gereserveerd voor het afdekken van risico's, als gevolg van ziekte, of arbeidsongeschiktheid, of werkloosheid, samen met met de pensioenpremie die niet meer werd afgedragen 'in omloop'. Dure werknemers met een vast contract werd al doende oneigenlijke concurrentie aangedaan. Als ze niet 'afvloeiden', begonnen ze vaak op eigen initiatief voor zichzelf, omdat ze dan meer geld hadden voor de vakantie en het terras in de zomer, met als bonus dat ze niet hoefden af te wachten wanneer ze vakantie op konden nemen, want dat bepaalden ze gewoon zelf.
In de praktijk werken die 'ZZP-ers' voor hetzelfde type bedrijf als voorheen, voor minder geld, maar heeft de 'ZZP-er' zelf wel de illusie dat hij of zij het beter voor elkaar heeft, omdat er meer 'besteedbaar' over blijft, zolang hij of zij niet ziek wordt, of arbeidsongeschikt, en de economie niet doorbrandt waardoor de 'Alles-Bubbel' klapt, en zij als eersten op de keien staan. Daarnaast is er nog het risico dat je door de fiscus wordt aangemerkt als 'Schijnzelfstandige', en dan ben je écht het haasje!
Naast de 'ZZP-er', ingeschreven bij de 'Kamer van Koophandel' als 'ondernemer', hebben we tegenwoordig ook de 'slaven'. De 'Nul-Uren-Contracten'. Werkers die er niet voor kiezen om als 'zelfstandige' hun kansen te pakken, maar geen werkgever die hen een vast contract aanbiedt. Sterker nog, tegen de tijd dat de overheid de werkgever verplicht om je in loondienst te nemen, wordt je ijskoud bedankt, en kun je door naar de volgende slavendrijver. Met de 'uren' wordt op grote schaal gesjoemeld. En velen van hen leven in de praktijk vér onder het 'bestaansminimum'. Regelingen voor 'suppletie' zijn er wel, maar alleen als je een Pool bent, en je door een gespecialiseerd 'bureau' geholpen wordt, terwijl het UWV een oogje toeknijpt, is dat de moeite waard. De rest laat het er bij zitten, omdat het meer werk is, en een hoop 'gezeur'. Vooral leuk voor de werkgelegenheid bij het UWV.
Dus waarom zijn die werkgevers, die de drijvende kracht achter dit model waren, met als doelstelling om de winsten 'op peil' te houden in een moordende internationale markt nu ineens om? Hoezo zien ze die 'ZZP-ers' als een 'Tikkende Tijdbom'?
Het is beslist waar dat menige 'ZZP-er' roofbouw pleegt op zichzelf, waar 'geld verdienen' de belangrijkste motivator is. Geld voor nu, wel te verstaan. En als de 'Man met de Hamer' komt, is er geen weg terug. Tien, twintig jaar 'vlammen', en dan achter de rollator. Het leven van de voetbalprofessional, zeg maar. Maatschappelijk geen gunstig vooruitzicht, zo'n leger gefrustreerde hardlopers, die doodlopers werden.
Daarnaast is er het probleem van de slinkende omzet voor de 'Verzekeraars', die als werkgever met twee petten op zitten. Profiterend van het einde van de 'vaste contracten', maar het gemis aan premies voor die lucratieve 'arbeidsongeschiktheidsverzekeringen' gaat pijn doen?
Het idee van de werkgevers is om die verzekeringen verplicht te maken, en 'iedereen' mee te laten betalen, zodat de premies niet meer zo schofterig hoog zouden zijn. Maar is 'iedereen' dan ook die werknemer in vaste loondienst die de afgelopen decennia werd afgeknepen omdat hij/zij te duur zou zijn? Dat is niet helemaal eerlijk dan, hè? Dat is dan 'Win/Win'. Tweemaal 'Win' voor de werkgevers. Of eigenlijk drie keer, als ik het goed lees, want de werkgevers verwachten dat door deze ingreep verscheidene 'ZZP-ers' te weinig overhouden om van te leven, zodat ze zich gedwongen zullen zien op te geven, waarna de werkgevers hen voor een prikkie op kunnen vegen met 'Nul-Uren-Banen'.
Een 'ZZP-er' heeft tenminste nog iets te kiezen. Bij een 'Nul-Uren-Contract' moet je op komen draven bij die ene werkgever, en werk je de ene week misschien tien uur, en de volgende dertig, maar ben je nooit vrij op de dagen die gedekt worden door het contract. In het gunstigste geval heb je een soort van 'inspraak'.
Doe nou maar gewoon dat 'Basisloon', en haal de belasting weg bij het inkomen en de bestedingen, en hevel het over naar de plek waar het verdiend wordt. Naar de ondernemingen. Het lijkt duur, maar het is spotgoedkoop vergeleken bij dit geneuzel.