De gekozen gouverneur van Khabarovsk werd recent gearresteerd op verdenking van betrokkenheid bij verscheidene moorden op zakenmensen in 2004 en 2005, toen hij zelf als zakenman druk doende was zijn eigen imperium in de hout- en metaalindustrie op te bouwen.
Poetin benoemde direct een vervanger uit dezelfde partij, maar tienduizenden demonstranten trokken in Khabarovsk door de straten, omdat ze denken dat hun gouverneur onschuldig is, en dat ze te maken hebben met een valse aanklacht, omdat Sergei Frugal een bedreiging voor Poetin zou zijn. Hopelijk neemt u het mij niet kwalijk als ik geen uitspraak doe over de kwestie in de zin van ‘schuldig’ of ‘onschuldig’. Ik hoop van ganser harte dat het geen politiek proces is, want ik heb mijn buik meer dan vol van alle ‘putsches’ en pogingen daartoe. Maar als de verdenkingen serieus zijn, en er liggen bewijzen, dan mag een staatshoofd ook niet interveniëren ten bate van een populaire politicus, uit vrees voor de publieke reactie.
Dat er in de jaren na de val van het communisme op uitgesproken smerige, niet zelden lugubere wijze ‘zaken’ is gedaan in Rusland, dat staat als een paal boven water. In de zaak van ‘Yukos’ kwam moord en doodslag ook voorbij, waar de eigenaren van dat oliebedrijf, dat met ‘westers’ kapitaal uit de grond was gestampt, en van de eigenaren ‘flitsmiljardairs’ maakte, een weerbarstige burgemeester uit de weg ruimden, volgens critici van Chodorkovski en Nevzlin. De fans van Poetin menen dat hij druk is die zwijnenstal op te ruimen, terwijl zijn door het ‘westen’ fanatiek gesteunde tegenstanders binnen en buiten Rusland menen dat hij slechts de concurrentie opdoekt. Ook daarover doe ik geen uitspraak. Ik constateer slechts dat het in Rusland niet slecht gaat sinds Poetin is aangetreden, en dat ondanks de stortvloed aan sancties en andere pogingen Rusland te destabiliseren. Dat de Russische bevolking hem in meerderheid steunt, begrijp ik. Maar dat er lokaal ‘gangsters’ zijn die als ‘zakenman’ invloedrijk zijn is geen onbekend fenomeen. Ook de maffia heeft aanhang in Italië en de rest van de wereld omdat ze goed voor ‘hun mensen’ zorgen.
Een andere Rus die afgelopen week in beeld verscheen, was de man die kennelijk fungeerde als ‘bron’ voor het ‘dossier’ van de Britse geheim agent Christopher Steele. Op dat ‘dossier’ baseerde alles en iedereen die Trump uit het Witte Huis wilde rammen hun hoop, nadat zelfs de ‘speciale aanklager’ Mueller moest concluderen dat er geen band was tussen Rusland en Trump. Wel hield Mueller staande dat de Russen op de ‘servers’ van de ‘Democratische Partij’ hadden ingebroken, zonder dat de FBI die ‘servers’ zelf ooit onderzocht. In de fantasie van Mueller hadden de Russen dat wat ze hadden buitgemaakt vervolgens aan ‘Wikileaks’ gegeven, die de mails vervolgens met de rest van de wereld deelde, waardoor Hillary de verkiezingen verloor. Craig Murray, voormalig ambassadeur van het Verenigde Koninkrijk, en tegenwoordig ‘blogger’ en vertrouweling van Assange, heeft een geheel ander verhaal, en was bereid te getuigen, maar Mueller wist al wel dat dan zijn hele complot-theorie om zou vallen, dus ging hij niet op het aanbod in.
De Britten blijven, ook na de Brexit, aan de lopende band Orwelliaanse ‘rapporten’ over enge Russen de wereld in sturen, in de hoop overal verkiezingen te beïnvloeden. In Rusland, en ver daarbuiten. Het komt mij voor dat ze érg hoog spel spelen, met een bijzonder groot ‘afbreukrisico’. George Soros heeft goede hoop dat een ‘Regime Change’ in de Verenigde Staten nog dit jaar gaat lukken. Blijkbaar heeft hij zijn hoop gevestigd op zijn ‘Chaoten’, een ‘regenboog’ van ’nihilisten’ met een veelkleurig palet aan eisen, waaronder ‘inktzwarte’. Het Verenigde Koninkrijk oogt minimaal net zo instabiel. Het doet bij mij de vraag rijzen of chaos niet het doel is? Maar met welk perspectief dan? Wie heeft daar belang bij? Wat zien Soros en de zijnen voor zich?
Nihilisten denken er verder niet bij na. Dat zijn mensen van de ‘actie’. Morgen weer een nieuwe dag. Maar Soros, en zijn adjudanten, zitten niet zo in elkaar. Wat is hun ‘Game’?