De Angelsaksische pers heeft zijn pijlen gericht op Dijsselbloem.
Zowel de Financial Times, als Reuters, van de Canadese multimiljardair Thomson, wiens bedrijf ook de interbancaire rente-norm 'libor' produceert, zijn niet blij met zijn belofte dat binnen de Eurozone banken niet langer onschendbaar zijn. En ze roepen zelfs openlijk om zijn ontslag.
Het lijkt de 'markten' niet onberoerd te laten. En de 'Euro-sceptici' hebben al een tandje bijgeschakeld, voorzover dat nog mogelijk was. Uit duizenden toetsenborden en 'pratende hoofden' braakt het sentiment dat al sinds de crisis niet meer weg te denken is van de forums, uit de blogs, en bij de praatprogramma's. Lieden die overigens met grote regelmaat hun gal spuien over de graaiers bij de banken, laten zich meeslepen door de belangrijkste verdedigers van de status quo.
De reden is de bijdrage die in Cyprus is geëist van spaarders bij de banken aldaar. Weliswaar zijn spaarders met bedragen tot een ton uiteindelijk gespaard. Maar bij Laika-bank zijn de spaarders met méér dan een ton alles boven dat bedrag kwijt. Tenzij de liquidatie van de bezittingen van die bank nog iets oplevert. En waar het sentiment onder de 'Euro-sceptici' zich aanvankelijk met alle verbale geweld richtte op 'de Russen', verandert dat nu met de beelden die loskomen van Cypriotische spaarders die bij Laika, en Bank of Cyprus voor hun pensioen spaarden.
De bankensector op Cyprus is in één klap gedecimeerd. Deze twee banken hadden gezamenlijk 80% van de 'markt' in handen. Het 'business-model' leek, naar het zich laat aanzien, meer op een 'Ponzi-scheme' zoals bij Madoff in de VS, dan op iets dat je 'bankieren' zou mogen noemen. Hoewel in het huidige financiële 'klimaat' de vraag gerechtvaardigd is of die windhandel in derivaten, die wereldwijd een omvang hebben van vijftien keer de wereldeconomie (!), en buiten de balansen van banken een gigantisch risico vormen, van de hele bancaire sector geen 'Ponzi-scheme' hebben gemaakt.
Warren Buffet, de terecht beroemde beleggingsspecialist, noemde deze 'beleggingsinstrumenten' in 2003 volkomen terecht 'financiële massavernietigingswapens'. Elk begin van toezicht op dat derivaten-casino ontbreekt, en bedreigt daarmee de spaartegoeden van mensen die hun geld bij banken hebben weggezet. Het geld dat in de VS en het VK met miljarden tegelijk van de drukpersen rolt, verdwijnt voor een belangrijk gedeelte in dat zwarte gat. En dat is, 'onder de streep', allemaal geld van 'John Doe', de Angelsaksische tegenhanger van 'Jan-met-de-korte-achternaam'. Niemand weet hoeveel elke bank afzonderlijk van dat soort rommel in bezit heeft, op rekeningen die buiten de balans worden gehouden.
De kwetsbaarheid van de 'Eurozone' voor rimpelingen in die 'markt' werd in 2008 overduidelijk zichtbaar, toen in de VS de 'markt' voor 'Mortgage Backed Securities' instortte, met het dalen van de huizenprijzen aldaar. Europese banken hadden voor miljarden aan obligaties, die door de 'Rating Agencies' in de VS keurig, maar frauduleus, met 'AAA' waren afgestempeld, in de kluis liggen. En van de ene op de andere dag was het minder waard dan pleepapier.
Het is díe wereld, die de Financial Times en Reuters hopen te beschermen met hun frontale aanval op Dijsselbloem. Ze hebben er een lief ding voor over de Eurozone te behouden als melkkoe. En aan hun zijde vinden zij het merendeel van de 'Euro-sceptici', die in meerderheid geen idee hebben waar ze op intekenen. Niet dat die 'markt', aangestuurd vanuit 'Wallstreet' en de Londense 'City', geen klappen krijgt als in Europa de boel omdondert. Maar het wordt in de chaos die daarop ontstaat 'kersen plukken' met uitgekiende 'verdeel-en-heers' strategieën, een 'Nieuwe Dollar' en een 'Nieuw Pond', en uiteenlopende ministaatjes in Europa die zich de tyfus kunnen werken om het 'militair-financieel-complex' waar de Angelsaksische bankiers patent op hebben, te voorzien van industriële producten en kanonnenvlees.
Eerder schreef ik al, dat Dijsselbloem met zijn moedige strategie machtige vijanden dreigde te maken. En ik heb mij niet vergist, zo te zien.