De Franse kiezer heeft gesproken, en Macron aangewezen als winnaar van de eerste ronde van de presidentsverkizingen.
En daarmee als meest waarschijnlijke volgende president. Hij is de gedroomde opvolger van Françcois Hollande. Althans, het 'establishment' maakte geen geheim van hun voorkeur voor de 'kleurloze' ex-bankier, 'Bilderberger' en fervente pleitbezorger voor 'Europa' als 'Atlantische' vazalstaat. Het heeft geen pas er kanttekeningen bij te plaatsen, of valse hoop te voeden. Degenen die hopen op een 'wonder', en Marine Le Pen in de herkansing nog met de winst weg zien lopen, noch degenen die hopen dat Macron in het gebruik mee zal vallen, moeten zich illusies maken. Ze hebben hun kans gehad.
Niet anders dan met de verkiezing van Trump in de Verenigde Staten, of Poetin in Rusland, en Assad in Syrië. Maar we weten inmiddels dat grote groepen mensen zich domweg niet neerleggen bij de uitkomst van verkiezingen, en via 'de straat' eisen dat degene die werd verkozen het veld ruimt voor hun kandidaat. Of dat nou Hillary, Navalny, Porochenko, of een Salafistische koppensneller is.
In dit geval zal dat protest overduidelijk niet gevoed worden door 'Atlantische' opportunisten, als George Soros, westerse 'Veiligheidsdiensten', en de NAVO. Of daaraan verwante 'Thinktanks' en lobbyisten. Maar dat er mensen in Frankrijk zullen zijn die zich 'bestolen' zullen wanen, en nog een zware pijp gaan roken met Macron aan het roer, dat lijkt een 'ABC'-tje. Maar ze hebben geen recht van spreken, waar ze het niet voor elkaar kregen een andere geloofwaardige kandidaat aan een plek in het Elyssee te helpen.
Zoals ik in mijn vorige twee bijdragen over deze 'race' schreef, lag men in 'Washington', 'Brussel' (NAVO en EU), en 'Berlijn', wakker van Le Pen, of Mélenchon als president(e). En men heeft vaardig die opties om zeep geholpen. Ook dat is democratie. Vooral op 'links' had de leiding van de 'Parti Socialiste' er een rituele zelfmoord voor over om het 'Atlantische' establishment aan de macht te houden. Men realiseerde zich dat de leden van die partij eenvoudig te manipuleren zijn om tegen hun eigen belangen te stemmen, vanuit een blinde loyaliteit die de leiding van die partij ten enen male mist. Niet anders dan met de PvdA in Nederland.
Vanaf mijn eerste bijdrage stelde ik al dat Macron de kandidaat was van de partijleiding van de PS, en niet Hamon, die het veld in werd gestuurd om stemmen weg te trekken bij Mélenchon. En dat is voortreffelijk gelukt. Het enige wat Hamon nu nog moest doen, was 'zijn' achterban vragen om in de tweede ronde Macron aan de meerderheid te helpen. En dan kan op het partijkantoor van de PS de champagne worden ontkurkt.
Omdat ik zelf nadrukkelijk vóór 'Europa' ben, en geen enkele affiniteit koester met een terugkeer naar een volledig opgeknipt Europa, zou ik blij moeten zijn met Macron. Door vriend en vijand geprezen als 'Mr. Europe'. Maar de lezer die mijn bijdragen hier al wat langer volgt, zal beseffen dat ik geen vriend ben van het 'Europa' van de banken, en het 'militair-industrieel complex', als leverancier van belastingcenten en kanonnenvoer voor verdere expansie van de macht van 'Washington' en 'Brussel'. Dat kiezers zich laten ringeloren, en niet beseffen hoe ze geprostitueerd worden door belangen die volkomen haaks staan op die van hen, irriteert mij. Maar waar het leidt tot boosheid, inplaats van inzicht en het verzetten van de bakens, ergert dat mij net zo goed.
Wie getrouwd is met het 'groepsdenken', legt het altijd af tegen mensen die er een studie aan hebben gewijd hoe je groepen moet manipuleren. Waar ik gisteren kanttekeningen plaatste bij 'wetenschap' die geen wetenschap is, is dát voor mij een terugkerend pijnpunt. Sociologen, economen, pedagogen, psychologen, politicologen, die technieken onderzoeken om mensen zo gek te krijgen tegen hun eigen belang te stemmen, en organisaties 'adviseren' die nadrukkelijk niks hebben met transparantie, en democratische controle, bewijzen de mensheid, én de wetenschap geen dienst.
Het is pijnlijk om te moeten constateren dat schrijvers als George Orwell, Aldous Huxley en Elias Canetti, en president Eisenhower met zijn afscheidsspeech, ons waarschuden, maar dat we met open ogen blijven graven aan ons eigen graf. Het zou nog wat zijn, als de leiders die we dan uiteindelijk aan de overwinning helpen er tenminste in slagen om ons veilig en welvarend te houden. Maar ik vrees dat de 'westerse' leiders zelfs niet eens de intentie hebben om dat te bewerkstelligen. Ze maken er geen begin van geheim van dat ze dienstbaar zijn aan 'de markt', en het accepteren als die 'markt' u brodeloos maakt, zolang ze maar niet gestoord worden bij het voeren van oorlog elders om hun invloed uit te breiden.
Let wel!
Vooral in de onderste regionen van de maatschappij beseft men zich terdege dat men niks te verwachten heeft van het 'establishment'. Net als in Nederland, waar veel Nederlanders met een Marokkaanse of Turkse achtergrond Wilders een toffe peer vinden, zag ik op de Franse televisie interviews met Moslims die écht 'gematigd' zijn, die openlijk stelden op Le Pen te zullen stemmen. Het opportunistisch slechten van het 'weefsel' dat de samenleving bijeenhoudt, ten bate van meer 'winst' voor banken en 'Grootkapitaal', en expansionistische oorlogen om 'minderheden' te 'helpen', komt met een prijskaartje.