De Britse minister van ‘Defensie’ had een onaangename boodschap voor het volk.
Volgens hem bestaat er een Russisch complot om de Britse infrastructuur aan te vallen, wat duizenden Britten het leven zou kunnen kosten. Het gaat hier om ‘cyber-warfare’, met als overduidelijke bedoeling de Britten bang te maken, zodat ze de portemonnee trekken. Althans, akkoord te gaan met de toewijzing van bergen gemeenschapsgeld aan zijn ministerie, zodat hij de ‘dienstverleners’ kan betalen die al die systemen gaan ‘bewaken’ en ‘beveiligen’.
Nadat afgelopen week bekend werd dat onze eigen AIVD/MIVD tot tweeëneenhalf jaar in de computers van een groep Russische ‘hackers’ kon meekijken, en zelfs een camera had gehackt waarmee ze konden zien wie er allemaal een plas deden op het toilet, waardoor men meende te mogen concluderen dat men te maken had met het ‘neusje van de zalm’ op het gebied van de Russische ‘cyber-warfare’, komt dat verhaal van die Brit niet erg geloofwaardig over. Je hebt dan toch meer iets van ‘Ach, gut……..’, als een land het moet hebben van ‘hackers’ die een vreemde mogendheid zo lang ongestoord laten meekijken bij je geheime operaties.
Bij mij kijken ze vermoedelijk al veel langer mee, als ze mij een ‘person-of-interest’ vinden, maar ik doe dan ook geen moeite om dat soort types buiten te houden. Daar ga ik niet in investeren, omdat ik niks te verbergen heb. En dat gevoel bekruipt mij ook enigszins als ik dat verhaal over ‘Cozy Bear’ en de AIVD lees. Niet dat ik mij inlaat met ‘hacken’, zoals ‘Cozy Bear’. Maar ik kan mij wel voorstellen dat ze dáár zoiets hadden van: ‘Wie is hier nou de crimineel?’ Zijn dat overheidsorganisaties en ‘kandidaten’ die samenspannen om wereldwijd het ene na het andere ‘Regime’ omver te kegelen, en ervoor te zorgen dat overal ‘Hillary’s’ de verkiezingen winnen door fraude te plegen? Of degenen die dat naar buiten brengen?
Dat de Russen de Britten bij bosjes over de kling zouden kunnen jagen, als ze daar hun zinnen op zouden zetten, dat geloof ik graag. Eén gerichte aanval met nucleaire wapens, en de enige Britten die je dan nog vindt, zijn de ‘expats’ die over de hele wereld extremisten trainen, of de winsten voor Londense bankiers veilig te stellen. Daarnaast denk ik zomaar dat ‘Cozy Bear’ allesbehalve het neusje van de zalm is op ‘cyber’-gebied in Rusland. Dus ja, ook Rusland kan een ‘cyber-wapen’ zoals ’Stuxnet’ lanceren om in enig land de economie te ontwrichten. Maar de hamvraag is: Waarom zouden ze dat doen?
De enige serieuze reden die ik kan bedenken, is ‘vergelding’. Maar u denkt toch niet dat ze in het Kremlin er wakker van liggen als een stel ‘cyber-warriors’ van Nederland, op kosten van de Nederlandse belastingbetaler, tweeëneenhalf jaar van hun tijd verdoen aan het loeren naar camerabeelden van een toilet in Moskou? Zonder enige twijfel vinden ze het ergerlijk dat dergelijke heldendaden worden aangegrepen om Russofobie aan te wakkeren. En heel goed mogelijk dat ze zich er op hebben verkeken dat de gemiddelde Nederlander, of Brit, of Amerikaan, niet echt wakker ligt van de manier waarop ze ‘genomen’ worden, als de ‘aanrander’ die hun privacy en rechten vertrapt maar een landgenoot is. Maar denk nou een even na………
Rusland, én China, én Iran, én al die andere landen die we naar het leven staan, willen hun handelswaar aan ons kwijt. Niet om zoveel mogelijk dingen te kopen die ‘BOEM!’ zeggen, of elke beleving van vrijheid en welvaart te onderdrukken om er ‘veiligheid’ mee te kopen. Nee, ze willen daar ook wel eens profiteren van hun eigen olie, gas, grondstoffen en massaproductie door de consumenten in die landen aan een hogere levensstandaard te helpen.
De tragiek van onze collectieve insteek is dat we met elke nieuwe dag meer van onze welvaart afschrijven om een vorm van ‘veiligheid’ te kopen die niet kán bestaan. Een vorm die ze in Duitsland van 1936 tot 1945 hebben geprobeerd te verwezenlijken, maar zonder succes. En dat is uiteraard cynisme. Maar daar gaat deze existentiële tweespalt wél over. Die obsessie met ‘veiligheid’ en 'Lebensraum' die de uitbreiding van de NAVO en EU drijft, is niet slechts onze achilleshiel omdat het ons richting slavernij voert, zoals ik gisteren trachtte duidelijk te maken. Maar we verliezen al doende het zicht op wie nou de daders zijn, en wie de slachtoffers. Het wordt steeds meer zo’n ‘Peckinpah-film’ waarin doodsbange mensen elk kiertje van hun woning dichtmetselen, en alle deuren en ramen barricaderen, om er vervolgens achter te komen dat het monster binnen zit, en ze nu nergens meer naar toe kunnen. Omdat de ‘cyber-boys’ in elke ‘Firewall’ achterdeurtjes voor zichzelf hebben gemetseld.