Is het een goed idee, om het bombardement van Dresden, in februari 1945, waarbij om en nabij 24.000 burgers omkwamen, te gedenken met een 'kunstwerk' dat verwijst naar Aleppo?
Het betreft een drietal bussen die op hun achterkant zijn gezet. Een innovatie uit Aleppo, waar zo'n 'installatie' geen kunstzinnige meerwaarde had, maar bedoeld was als bescherming tegen sluipschutters die het hadden voorzien op 'rebellen' in het oostelijke deel van de stad, dat toen nog in handen was van Al Qaida c.s..
Of je mag spreken van 'Kunst' als je drie bussen door een bedrijf met een enorme hijskraan op een plein laat stallen, 'onorthodox' geparkeerd op de achterkant, moet iedereen maar voor zichzelf bepalen. Bij 'Kunstenaar' denk ik zelf nog steeds aan iemand die niet slechts een 'idee' heeft, maar dat idee ook 'bewerkt' op een wijze die op 'creatieve vaardigheid' duidt. Wat 'provocerend' kán zijn. Maar als het alléén maar 'provocerend' is, is het voor mij 'activisme' of 'mentale-porno'. In dit geval 'activisme'.
Dat zou als zodanig niet schokkend zijn, in een gezonde democratie. Iedereen moet het recht hebben om anderen opmerkzaam te maken op zaken die anders onderbelicht blijven. Voor mij hoort Aleppo, waar het juist weer rustig is nu Al Qaida 'op de bus is gezet', daar niet bij. We zijn maandenlang bedolven onder propaganda rond dat stadsdeel, waar eerst iets van 250.000 burgers als ratten in de val zouden zitten. Dat bleken er rond de 60.000 toen dat stadsdeel werd ontzet door regeringstroepen, waarbij de overgrote meerderheid God op hun blote knieën dankten dat ze eindelijk verlost waren van die terroristen in hun stad.
Toevallig stond er twee weken geleden een interview met een Vlaamse priester die in Syrië woont in het AD. Hij was 'Damascus' en 'Poetin' eeuwigdurend dankbaar. Want zonder hen was hij, net als Frans van der Lugt, gruwelijk aan zijn eind gekomen. Het westen interesseert zich in het geheel niet voor het lot van de Christenen in Syrië, die overduidelijk niets te verwachten hebben van onze 'rebellen'. Dan is het een godspe om vorige week in NRC een 'bijdrage' te lezen van twee 'Arabisten', die van mening zijn dat Assad uit is op een 'zuivering' van zijn land van hun 'Soennitische' vrienden. Hun 'Arabistische' bril zit een beetje in de weg, blijkbaar?
Maar goed, los van die verschillende kijk op de actualiteit, ligt de vraag voor of het toelaatbaar is dat je de nagedachtenis aan 24.000 burgers, die omkwamen bij een bombardement dat tot doel had de 'wil' te breken van de Nazi's, analoog aan de wijze waarop de Amerikanen daarna Hiroshima en Nagasaki in de as legden, waar de Duitsers dat eerder deden met Rotterdam Londen en Coventry, mag 'prostitueren' voor dit politieke doel. Het zal u niet verrassen, neem ik aan, maar mij vervult het met afschuw. En dan ga ik mij niet verlagen tot pogingen om onvergelijkbare grootheden toch met elkaar te vergelijken.
Dan verzeil ik in het gezelschap van 'Pegida', waar ik mij in het geheel niet thuisvoel. Maar ik weiger om mijzelf langs deze slinkse omweg te laten gijzelen door de 'R2P'-meute, die zich de ogen uit hun kop moeten schamen dat ze het zover hebben laten komen. En waar de burgemeester van Dresden deze keuze verdedigt door te wijzen op het gebrek aan verzet tegen de Nazi's toen die in de stad aan de macht kwamen, alsof dat bombardement dan een terechte straf was, en het goed is om de aandacht te verleggen naar de slachtoffers die er bij Al Qaida en ISIS te betreuren zijn in het heden, vraag ik mij oprecht af waar zijn hersenen zitten!