Eergisteren verwees ik al naar een artikel waarin wordt gemeld dat de 'twitter-storm' rond de vluchtelingen vanuit de VS werd geleid.
Dat artikel vindt u HIER.
Waar ik voor wil waarschuwen, dat is de conclusie dat de Amerikaanse overheid erachter zit. Daar is, vooralsnog, geen bewijs voor. Het duidt er wel op dat een bepaalde 'partij', met 'diepe zakken', en voldoende technisch vernuft, hierin investeert. Ontegenzeggelijk met de bedoeling de publieke opinie te beïnvloeden. En niet door het pleit te beslechten met argumenten, maar door een 'propaganda-storm'. De 'Wet-van-de-Grote-Getallen'.
Wie heeft er belang bij een vluchtelingen-tsunami waardoor Europa gevaar loopt uiteen te vallen? De Atlantici zullen zeggen dat dat typisch iets is voor die verderfelijke Russen. En de schaarse aanwijzingen in het artikel sluiten dat niet uit. Wellicht een Russische 'cel' in de VS? Of Russen die werken op de uren dat ze in de VS naar kantoor gaan? En die op ingenieuze wijze gebruik maken van de mogelijkheden die het internet biedt om lokatie en identiteit te verhullen?
Zeker degenen die staan te popelen om vluchtelingen hier met open armen te ontvangen, en te knuffelen, begrijpen hoe dan ook niet waar ik mij druk over maak. Maar ik schreef eerder al, voordat 'Keulen' in het nieuws kwam, dat het knuffelen van Merkel door de neocons en de 'R2P'-meute op mij overkwam als een 'doodskus'. Omdat je kon zien aankomen dat het 'sentiment' om zou slaan. Terwijl Merkel het zich ook niet kon permitteren om de deur naar Duitsland dicht te slaan. Zo zat ze gevangen tussen een 'Rock-and-a-Hard-Place'. En ik zag, en zie daarin opzet. Niet van al die lieve mensen met oprechte bedoelingen. Maar wel van de mensen die schuil gaan achter het gebruik van twitter, en andere diensten, om de vluchtelingenstroom op gang te brengen, en te houden.
Zoals ik blijf herhalen, valt onmogelijk te ontkennen dat alle 'R2P'-oorlogen en 'regime-change'-operaties sinds het begin van deze eeuw zijn uitgemond in een gigantische chaos, en onbestuurbare landen, waar gewapende extremisten huishouden. Je kunt volhouden dat dat 'onbedoelde bijwerkingen' zijn. Ik vind het een bewijs van verregaande domheid aan de kant van degenen die weigeren wakker te worden voor wat ze teweeg brengen. En keer op keer hetzelfde scenario steunen. Aangevuld door 'krachten' die inderdaad, letterlijk, en welbewust, uit zijn op het stichten van die chaos.
Die laatste groep laat er ook in het geheel geen traan om als 'Europa' terugkeert naar haar 'roots', en verzuipt in wanorde en geweld. Daar worden zij zelf niet slechter van. En die 'krachten' vinden we in het 'Atlantisch-geïnspireerde' deel van de geostrategische 'denkers' en 'doeners', ben ik bang. Hun motivatie verschilt van de één naar de ander, en het is maar zéér de vraag of ze elkaar wel vertrouwen. Maar ze zitten wel 'op dezelfde pagina', en verdelen het geld dat nodig is voor die operaties. Terwijl de 'R2P'-cheerleaders staan te wuiven en te dansen.
Als dat een juiste taxatie is, dan betekent het dat men in die kringen Frau Merkel niet vertrouwt. En vermoedelijk Monsieur Hollande ook niet. Hun bereidheid om met Rusland, buiten de VS om, over Oekraïne te praten, en dat tegenstribbelende land ook aan te sporen zich aan 'Minsk II' te houden, waar ze in 'Washington' hun achterste mee afvegen, kun je zien als een indicatie dat Merkel en Hollande niet loyaal (meer) zijn. Dan heb je wat aan 'onrust in Keulen', en 'aanslagen in Parijs'. Die laatsten gecoördineerd vanuit Brussel, waar we ook het NAVO-hoofdkwartier vinden, en menige 'liaison' van landen die zaken doen met de EU. Dat is zuiver 'complotdenken'. 'Le Carré', 'Ludlum'. Beiden overigens schrijvers met uitstekende connecties met degenen die 'van nabij' weten hoe het in de wereld van de geheime diensten, en de 'Shadow Governments' werkt.
Beide Europese leiders wekken niet openlijk de indruk dat ze er op uit zijn hun Grote Broer aan de andere kant van de Atlantische Oceaan buiten de deur te zetten. Maar zeker sinds bekend werd dat Merkel al vanaf haar politieke geboorte systematisch wordt afgeluisterd door de Amerikanen, terwijl haar eigen geheime dienst, in opdracht van de Amerikanen, Europese regeringsleiders afluisterde, en economische geheimen van Franse bedrijven doorspeelde, heb ik het idee dat er bij die politici iets geknapt moet zijn. Ik erken echter direct dat ik daar op zijn best slechts indirect bewijs voor aan kan voeren, waaronder de herziene relatie tot het 'probleem Syrië', en 'partner Turkije'. En dat ik mijn eigen gevoel daarin niet kan negeren, waar ik zelf als politiek leider onaangenaam getroffen zou zijn door de wijze waarop de VS sinds het begin van deze eeuw opereert in de wereld.
Dat ik hier aandacht voor vraag, komt ook omdat het erg lastig zal worden bepaalde ontwikkelingen in de wereld te duiden, als de destabilisering van Europa inderdaad een strategisch doel is van machtige groepen in onze eigen westerse wereld. Het is, onder de gegeven omstandigheden, nóg belangrijker dan het altijd al is, om weg te blijven van de 'reflex' als er tegenslag opdoemt. In het bijzonder de 'reflex' dat achter aanslagen, schandalen en economische tegenslag per definitie onze algemeen erkende vijanden schuil gaan.