Waar staan we met ‘Russia-Gate’ na de ‘Tweet’ van Trump dat zijn zoon wel degelijk informatie over Hillary beloofd was door een Russische advocate die hij ontmoette in de ‘Trump-Tower’?
Nieuws is dat niet, afgezien van het feit dat ‘Team-Trump’ steeds heeft volgehouden dat die ontmoeting exclusief over het lot van Russische weeskinderen ging, waarvan de adoptie door de Russische regering was gestopt na de eerste golf Amerikaanse sancties. Dat die ontmoeting tot stand was gekomen op basis van de belofte dat die advocate ‘gevoelige informatie’ over Hillary zou hebben was al veel langer bekend. En ook dat Trump jr en zijn gevolg in minder dan geen tijd weer buiten stonden toen bleek dat die belofte niet werd ingevuld.
Die advocate werkte voor een Rus die last had van die Amerikaanse sancties, en probeerde bij Trump een luisterend oor te krijgen voor het gevaar van de snoeiharde anti-Russische lobby van Bill Browder, die Poetin’s bloed wel kan drinken omdat die een eind maakte zijn lucratieve oplichterspraktijken, zoals de Russen dat zien. In hoeverre het Kremlin achter die missie van die advocate zat, is tot nu toe een mysterie. Of liever: Een ‘complot-theorie’ die gretig aftrek vindt onder Russofoben en Trump-haters.
Als het waar is dat het Kremlin die advocate op pad stuurde, terwijl het ‘Steele-Dossier’ dat Hillary gebruikte om Trump te belasteren zou zijn samengesteld met behulp van ‘Kremlin-Insiders’, ontstaat het beeld dat op dit moment binnen de ‘Warparty’ en in ‘Atlantische kringen’ wordt gekoesterd, namelijk dat ‘de Russen’ volop ‘disinformatie’ verspreidden die olie op het vuur waren binnen de Amerikaanse politiek. Pijnpuntje is dan wel dat alleen de ‘Democraten’ die ‘disinformatie’ daadwerkelijk kregen en gebruikten, die hen via dat ‘Steele-Dossier’ werd aangereikt, en dat Trump uiteindelijk met lege handen stond, omdat die advocate niks in de aanbieding had. Of het was kwalitatief net zulke ‘bagger’ als dat ‘Steele-Dossier’, en ze waren minder gretig dan ‘Team-Hillary’.
Wat nog ontbreekt in die lezing van een geraffineerd Russisch complot is niet alleen het gevoelige gegeven dat Hillary kennelijk zo goedgelovig was, maar dat beide informatiestromen een niet uit te gummen Britse ‘component’ hadden. Het contact tussen ‘Team-Trump’ en die advocate werd gelegd door de schimmige Brit Rob Goldstone, via de kortstondige ‘Team-Trump’ medewerker Anthony Scaramucci. En het ‘Steele-Dossier’ werd uiteraard gecomponeerd door het voormalige hoofd van de ‘Russia-Desk’ van de Britse geheime dienst MI-6, Christopher Steele, die weer ‘links’ heeft met de ergens in Engeland verstopte Sergei Skripal, na die geruchtmakende vergiftiging in Salisbury.
Het is voorstelbaar dat Skripal, die in de Yeltsin-jaren door Pablo Miller van MI-6 gerekruteerd werd als dubbelspion door Skripal te chanteren, ergens tot de conclusie kwam dat Rusland onder Poetin een ander land was geworden, en dat hij in Salisbury in feite een dubbel-dubbel-spion was, die ‘Orbis Business’, één van de vele commerciële extensies van de Britse geheime dienst, ‘disinformatie’ voedde die hem door het Kremlin werd aangereikt. En waar Steele, en ‘Team-Hillary’, en John McCain als exponent van de ‘Warparty’, met open ogen in tuinden.
Dat extreem opzichtige ‘disinformatie’ van het Kremlin verschillende professionele Britse en Amerikaanse ‘filters’ passeert, om vervolgens in het publieke domein van de Amerikaanse politiek te belanden, dat mogen de betrokken ‘professionals’ zich aanrekenen, dan. Amerikaanse en Britse geheime diensten voeden Russen ook ’24/7’ met ‘disinformatie’, maar dan exclusief ten bate van hun uitverkoren ‘eigen’ kandidaat, Navalny. Ik begrijp waarom ‘Atlantici’ niet uit de voeten kunnen met de realiteit dat een geheime dienst van een ander land, zoals Rusland, niet nadrukkelijk één voorkeurskandidaat steunt, maar hen allebei ‘Onzin-met-een-Verlengsnoer’ aanbiedt, of in het vooruitzicht stelt. Maar kijk naar het resultaat. De Verenigde Staten, en verschillende Europese bondgenoten, worden van binnen uit verteerd door blinde haat en diepe argwaan. Is dat de schuld van het Kremlin?
Voor deze bijdrage ben ik meegegaan in de suggestie dat het Kremlin het scenario schreef. Maar wat dan het meest verontrustend is, dat is de ontstellende naïviteit en gretigheid van ‘professionals’ en het overgrote deel van de ‘journalistiek’, die zelfs de meest absurde beweringen zonder een seconde te aarzelen in omloop brengen. Je zou haast zeggen dat het een uitgekookt plan is om ons in het westen op te zadelen met censuur en ‘Big Brother’ in je hoofd, of totale chaos, desintegratie en burgeroorlog. Maar dan niet als een plan van het Kremlin, maar van cynische machten binnen de ‘Warparty’ die al veel langer door hebben dat ze aan het kortste eind trekken. Of zijn die Clintons, McCain, Graham, Mueller, Comey en consorten écht zo gruwelijk dom?
Als u denkt dat ze niet zo dom kunnen zijn, dan moet u ruimte laten voor de mogelijkheid dat het niet het Kremlin is dat u een loer probeert te draaien, maar de ‘Warparty’. Hier wreekt zich andermaal de absentie van een integere pers, waar journalisten plaats hebben gemaakt voor ‘broodschrijvers’, en de ‘oplage’ en ‘kijkcijfers’ bepalen wie het woord krijgt. En dan sla je je krant open, en lees je dus verhalen over Trump en ‘plasseks’, want dát verkoopt.